۱۶ مه ۲۰۰۴ ـ اظهارات شکنجه شده عراقی

صدام صالح، عراقی ۲۹ ساله که جهانیان عکس او را با کلاه بوقی و دست روی سر ایستاده روی یک جعبه فلزی (در زندان ابوغریب) مشاهده کرده بودند و بعدا از زندان «ابو غریب» آزاد شده است ۱۶ مه ۲۰۰۴ در یک مصاحبه مطبوعاتی گفته بود:
چند ماه پیش با مبلغی پول نقد برای خرید مبل جهت عروسی ام از خانه خارج شده بودم. مانند بسیاری از همسایگان به اتومبیلی که از چند روز پیش در نزدیکی خانه متوقف و صاحبش مشخص نبود ظنین شدم و به خواست همسایگان به ایستگاه پلیس رفتم تا جریان را خبر دهم که در آنجا مرا بازرسی بدنی کردند و با دیدن آن همه پول نقد به من ظنین شدند و به آمریکاییان تحویل دادند و به زندان ابوغریب منتقل شدم. در آنجا سئوالات این بود که بگویم عضو القاعده هستم و پولها را از آنان گرفته ام. من با زندان ابوغریب آشنا بودم. در زمان صدام حسین، چون از رفتن به سربازی طفره رفته بودم مرا به آنجا فرستاده بودند. در آن زمان «کتک» و «تشر» زدن تنها شکنجه هایی بودند که من به چشم خود دیدم، ولی شکنجه آمریکاییان از برهنه کردن، به بدن ادرار کردن، سگهارا به جان زندانی انداختن، گرسنگی دادن، ارعاب، بیدار نگهداشتن، عکس گرفتن با بدن کاملا برهنه و ... تا نگهداشتن به حالت ایستاده و دستها بالای سر برای مدتی طولانی و تهدید این که اگر دستت پایین افتد تیر می زنیم و یا این که سیمهایی که به دستت بسته ایم به برق متصل می شوند و تو را می کشند و ... بود.
وی افزود: در دوران تازه، پس انجام این گونه شکنجه و بعد از آن که شکنجه شده بی طاقت می شد و به التماس کردن می افتاد بازجویی از او را آغاز می کردند. همین شکنجه ها که هفته ها طول کشید مرا از عمر خود بیزار کرد به گونه ای حاضر شدم بگویم از عوامل القاعده هستم. منتظر مجازات بودم ولی نمی دانم که چطور شد ناگهان آزادم کردند. پس از آزاد شدن متوجه شدم که انتشار عکس با آن وضعیت و اعتراض افکار عمومی سبب شد که آزادم کنند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز