۶ آذر ـ ۲۷ نوامبر ـ «چارلز برد» مورخ بزرگ سده بیستم به مناسبت زادروز او - مردی که وضعیت جهان در پایان قرن ۲۰ را به درستی پیش بینی کرده بود

امروز زادروز«چارلز آستین بردCharles Austin Beard » از بزرگترین مورخان قرن بیستم است که ۲۷ نوامبر در سال ۱۸۷۴ به دنیا آمد و در ۷۴ سالگی در ۱۹۴۸ پس از تالیف هفتاد كتاب درگذشت. بزرگترین كار او تالیف کتاب چهار جلدی «پیدایش تمدن آمریکائی» است. همسر او «ماری» نیز یک تاریخدان بود که در کار تحقیقات و تالیفات، به شوهرش کمک می کرد.
جنجالی ترین کتاب «برد» که در سال ۱۹۱۳ انتشار یافت تفسیر اقتصادی قانون اساسی آمریکا است. برد در این کتاب استدلال کرده است که تهیه کنندگان این قانون در هر کلمه و جمله ای که می نوشتند منافع اقتصادی خود را در نظر می گرفتند و به تنها کسانی که فکر نمی کردند مردم بودند.
وی در تالیف دیگرش از آمریکائیان خواسته است که درستی تاریخ کشورشان را امتحان کنند، زیرا که ممکن است همه حقایق به آنان گفته نشده باشد. چارلز برد استاد دانشگاه کلمبیا، ریشه هر شكل گیری تاریخ را علاوه بر منافع اقتصادی معدودی از افراد و یا دولتها، به حساب عقاید و ایده ها گذارد و نوشت که عقاید تازه در هر برهه و زمان باعث تحولات اقتصادی و اجتماعی شده و صفحه تازه ای بر تاریخ اضافه کرده و شکل و جهت آن را تغییر داده اند.
«برد» که مخالف ورود آمریکا به جنگ جهانی اول بود، پس از آنکه دولت، به سركوبی مخالفان جنگ در دانشگاه کلمبیا پرداخت، از استادی آن دانشگاه کناره گیری کرد. وی طرفدار ادامه انزوای آمریکا و عدم مداخله آن در اوضاع سیاسی جهان به صورت یك قدرت بود كه نتیجه آن را یك «آلودگی» می دانست. وی به همین جهت با ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم هم مخالفت کرد و بعدا در کتابی ثابت کرد که سیاست خارجی آمریکا باعث حمله ژاپن به «پرل هار بور» شد. «برد» روش تازه ای برای مطالعه و بررسی تاریخ به دست داده است كه در «تاریخ نگاری» تدریس می شود.
«برد» در یک کتاب خود مسائل جاری آمریکا، و تقسیم جهان به دو طبقه دارا و ندار را در پایان قرن بیستم پیش بینی کرده بود كه به تحقق پیوسته و بر اهمیت او افزوده و درجه فضل وی را منعكس كرده است. «برد» در همین كتاب به همه كسانی كه مقام و منزلت دارند توصیه کرده است که تاریخ را مرور کنند تا اشتباهات تکرار نشوند. «برد» كه مانند دكتر باستانی پاریزی ما به ندرت كراوات می بست و زندگانی ساده ای داشت و فردی ترقیخواه بود علل جنگها را (چه داخلی و چه خارجی) بر سر منافع اقتصادی و آزمندی ها می دانست. وی نوشته است كه جنگ داخلی آمریكا هم به همین علت بود زیرا كه كه ایالت های جنوبی از كار رایگان بردگان سود سرشار می بردند و نمی خواستند این منفعت را از دست بدهند.
كتاب های او در زمینه دفاع از رفاه طبقه تنگدست و پیشنهاد راههای نجات افراد این طبقه از نگرانی، به ویژه در سالهای سالخوردگی و ایام بیكاری مورد توجه روزولت قرار گرفت و به تهیه قوانین معروف به «نیو دیل» كمك كرد. همچنین پیش بینی او در زمینه مداخله صاحبان صنایع نظامی آمریكا در امور و سیاست های حكومت سبب شد كه آیزنهاور در اواخر دوران ریاست جمهوری اش توصیه به محدود كردن نفوذ و قدرت سیاسی این افراد اتخاذ كند كه عملی نشده است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز