پسر رفتگر، فرزند فوتبال

درباره اینکه «کریستیانو رونالدو» بهترین بازیکن خارجی تاریخ لیگ برتر است، تردید هایی وجود دارد. فابرگاس، رونی و تورس تنها افرادی هستند که می توانند در صدر جدول گلزنان، بازیکن ۲۷ گله را تعقیب کنند. وقتی دریبل ها، حرکات دیدنی و شوت های زیبای رونالدو را می بینیم، تصور می کنیم با یک موجود فضایی روبرو هستیم. بله! حق دارید درباره توانایی رونالدو شک کنید اما موظف هستید برای تلاش های وی طی ۴ سال و نیم آشنایی با فوتبال جزیره از جا برخیزید. می توانید هوش فابرگاس را تحسین کنید و شم گلزنی دروگبا و تورس را مورد اشاره قرار دهید.
رونالدو تلفیقی از نقاط قوت آنها است اما فقط در اولدترافورد محبوبیت دارد. بی دلیل «کریس» را با جورج بست، بهترین بازیکن تاریخ باشگاه مقایسه نمی کنند. دومین مرد برتر سال ۲۰۰۷ فوتبال دنیا قدرت بدنی مناسبی دارد، از تعادل خوبی برخوردار است و همواره به دروازه حریف می نگرد. می گویند رونالدو شاید نتواند با استدلال، مخالفانش را ساکت کند اما مسلماً هنگام پا به توپ شدن قادر به از سر راه برداشتن هر مانعی خواهد بود. «بست» در سراسر جزیره چهره ویژه ای محسوب می شد، حال آنکه رونالدو یک شروع بد را پشت سر گذاشته است. او باید چه کار دیگری انجام دهد؟ می گفتند نمی تواند گل های زیبایی درون دروازه رقیبان جای دهد. ضربه آزاد جادویی او مقابل پورتس موث را دیدید؟ بله! فوق العاده زیبا بود. کریس بهتر از هر برزیلی ضربه آزاد می نوازد و دروازه ها را می گشاید. رونالدو فاکتورهای ویژه مسی، رونالدینیو و کاکا را ندارد و جلوی دروازه از اعتماد به نفس اتوئو برخوردار نیست؛ هرچند اکسیر جادویی خود را دارد و از این طریق قابلیت هایش را به رخ می کشد.
«بست» همه را انگشت به دهان می کرد و این رونالدو ۶ فوتی با شجاعت خاص خود، فوتبالدوستان را شادمان می سازد. مسی و رونالدینیو در نواختن ضربات آزاد تخصص ندارند و غالباً به این شیوه دروازه ها را نمی گشایند. آنها برخلاف رونالدو نمی توانند پس از اشغال شدن پست مورد نظرشان، مهاجم صرف نام بگیرند. فرگوسن گفته رونالدو در روزهای ابتدایی حضور در اولدترافورد چنین توانایی هایی نداشت اما کم کم رشد کرد و عاقبت به بکهام اولدترافورد تبدیل شد. ضربات آزاد جادویی، تحرک فراوان در کناره ها و بی قراری در لحظه لحظه بازی از ستاره تئاتر رؤیاها تصویر یک اسطوره را ساخته است. در این شرایط منچستریونایتد که در غیاب نیستلروی، یک فصل به دنبال مهاجم تمام کننده می گشت، گمشده خود را یافت. رونی هم آمد تا رونالدو و نقش حامی وی را برعهده گیرد.
شاید نکته سیاه کارنامه حرفه ای رونالدو عدم درخشش و ناکامی در رقابت های اروپایی باشد. او در تیم ملی پرتغال هم بیشتر اشک حسرت ریخته است. بازیکنان بزرگ در مقاطع حساس تعیین کننده نتیجه بازی نام می گیرند؛ در حالی که رونالدو طی بازی منجر به شکست ۳ بر صفر تیمش مقابل میلان در دور برگشت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان، اصلاً خوب ظاهر نشد. فرگوسن گفته «رو» در فصل جاری قوی تر شده و شاید واقعاً اینگونه باشد. فرا رسیدن بیست و سومین سالگرد تولد رونالدو نشان داده این جوان راه طولانی در پیش دارد. هنوز زود است او درباره یک سه گانه دیگر حرف بزند. در یک کلام او بهترین است و شیاطین سرخ نگران هستند مبادا سومین بازیکن برتر سال گذشته اروپا فرم مطلوب فعلی را از دست بدهد.
● خاطرات دور
رونالدو ۵ فوریه ۱۹۸۵ در «فوتچال» مرکز «مادیرا» به دنیا آمد. زادگاه او، جزیره ای دور از لیسبون محسوب می شود و ۵۰۰ هزار نفر جمعیت دارد. استعداد کریس در باشگاه کوچک «آندورینیا» شکوفا شد. رونالدو ۱۰ ساله برای آنکه مجبور نشود مانند پدرش رفتگر شهرداری پرتغال نام بگیرد، آن قدر جان کند تا عاقبت موفق شد نظر «ناسیونال» یکی از ۲ باشگاه بزرگ جزیره زادگاهش را جلب کند. یک سال انتظار اسپورتینگ لیسبون بسر رسید و این نوجوان، سبز و سفیدپوش شد. زندگی در «مادیرا» آسان نبود چون پدر او سال ۲۰۰۵ در ۵۲ سالگی به خاطر افراط در مصرف نوشیدنی های الکلی جان سپرد. برق لباس یکی از ۳ تیم بزرگ پرتغال، مانع فراموشی دلتنگی های رونالدو نشد.
او هر روز در مکالمه تلفنی با مادرش از امکان بازگشت به «مادیرا» می گفت و وقتی نتوانست بر سرخوردگی هایش غلبه کند، یک روز در مدرسه نیمکت را به سمت معلم خود پرتاب کرد و از سفر تفریحی همراه هم شاگردی هایش محروم شد. چه بهتر! او می توانست به آن جزیره دوست داشتنی برگردد! تمرین با تیم بزرگسالان اسپورتینگ لیسبون اولین دستاورد بزرگ دوران حرفه ای رونالدو تلقی می شد. کارلوس کوئیروز سال ۲۰۰۳ از رونالدو دعوت کرد به اولدترافورد برود. دریافت پیشنهاد از مردی که در دهه ۹۰ به مدت ۲ سال مربی کریستیانو بود، جالب توجه به نظر می رسید. کوئیروز، اولدترافورد را به مقصد برنابئو ترک کرد اما از رونالدو غافل نشد و عاقبت دومین توصیه او فرگوسن را وادار به پرداخت ۱۲ میلیون یورو برای جذب الماس گرانبهای پرتغال کرد.
● بازگشت
رونالدو پس از پایان جام جهانی ،۲۰۰۶ تقریباً هر هفته سکونشینان اولدترافورد را از زمین بلند کرده است. یک روزنامه زرد نوشته بود پلیس اسپانیا از حضور احتمالی رونالدو در این کشور هراس دارد. هنوز داستان بازی جنجالی بازی پرتغال و انگلستان در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ از خاطره ها محو نشده است؛ زمانی که رونالدو از داور خواست رونی را به خاطر خطا روی کاروالیو اخراج کند! او به خاطر کشورش مقابل هم باشگاهی خود ایستاد. شاید رونالدو شانس آورد رونی پس از ملاقات مجدد در «کارینگتون» قاتل او نام نگرفت. شیرر چنین نظری دارد. فرگوسن طبق معمول از خانواده بزرگ منچستریونایتد دفاع کرد و اظهار داشت جوان اول مدیترانه می تواند تیم بزرگ جزیره را ترک کند. این موضوع آتش خشم منتقدان را خاموش کرد. روزنامه های زرد دست برنداشتند و گفتند رونی خواستار اخراج رونالدو شده است. هواداران منچستریونایتد نمی توانستند نقش رونالدو را در راه کسب اولین قهرمانی لیگ از سال ۲۰۰۳ نادیده بگیرند. ۱۰ ماه پس از بند آمدن باران انتقادات، جایزه فوتبالیست سال انگلستان ( از دیدگاه بازیکنان حرفه ای، هواداران و اتحادیه فوتبال جزیره) رنگین کمان زیبایی روی آسمان زندگی او پدید آورد.
● سیاهه حاشیه ها
۱۵ ژانویه؛ «سان» برنامه روزانه رونالدو را فاش کرد؛ علاقه به صرف کیک خامه ای، پرسه در خیابان پس از پایان تمرینات و تماشای بوتیک های شیک انگلستان! ۳۰ ژانویه؛ دیلی استار به تبحر ویژه رونالدو در بازی «بینگو» اشاره کرد. کریستیانو می گفت واقعاً عاشق این سرگرمی مفید است.

منبع : روزنامه ابرار