۲۸ خرداد ـ ۱۸ ژوئن ـ نظرات و کارهای «آلوارو کونهال»

«آلوارو كونهال» نویسنده و اندیشمند پرتغالی ۱۳ ژوئن سال ۲۰۰۵ در ۹۱ سالگی فوت شد و به این مناسبت ۱۵ ژوئن در كشور پرتغال عزای عمومی اعلام شده بود. آلوارو یك كمونیست بود و از ۲۴ سالگی تا ۶۱ سالگی، عمر خود را در زندان و یا در مخفیگاه و تبعید گذرانیده بود، ولی هیچگاه از مبارزه برای تحقق تساوی انسانها و تامین رفاه طبقه زحمتكش دست نكشیده بود.
وی در طول زندان و زندگانی زیر زمینی، چندین داستان نوشت كه به اسم مستعار انتشار می یافت و در این داستانها عقاید خود را به گونه ای غیر مستقیم منعكس می كرد. آلوارو همچنین انتشار روزنامه «آوانته» را در هر شرایطی كه بود متوقف نساخت. نظامیان چپگرای پرتغال عمدتا تحت تاثیر اندیشه های «آلوارو» در ۲۵ آوریل ۱۹۷۴ بر ضد دیكتاتوری سالازار دست به كودتا بزنند و نظام را تغییر دادند و آلوارو را از تبعید باز گردانند و ترتیب یك استقبال میلیونی از او را دادند.
آلوارو كه تحصیلات دانشگاهی در رشته حقوق داشت تا ۸۰ سالگی دبیر اول حزب كمونیست پرتغال بود سمت دولتی، جز وزیر مشاور بودن را نپذیرفت. او معتقد بود: در جامعه همیشه عده ای خواهند بود كه زیان و گرفتاریهای خود را نتیجه تصمیمات و كارهای یك مقام اجرایی خواهند دانست و در نتیجه از حزب و ایدئولوژی كه این مقام مبلغ و یا وابسته به آن است رویگردان خواهند شد.
آلوارو در نطق خود در كنگره حزب كمونیست پرتغال وفاداری خود را به ماركسیسم ـ لنینسم تاكید كرده و عصیان های قریب الوقوعی را در چند نقطه جهان پیش بینی كرده و گفته بود در جوامعی كه تورم پول، پیدایش ثروتمند بادآورده از این راه و یا فساد اداری و نپوتیسم (پاییدن اقوام و خویشان و دوستان)، عدم رعایت نظامات دولتی (وجود خودسری به ویژه از سوی ماموران دولت و متنفذان)، عدم امنیت قضایی، بی اعتنایی دولت و مقامها نسبت به سختی تامین معیشت، فساد اجتماعی، روز افزونی فقر و بالاخره نارضایی طبقه زحمتكش وجود دارد زمینه برای تغییرات اساسی و حتی عصیان عمومی آماده خواهد شد كه همه این عوامل را می توان در چند عبارت خلاصه كرد: ایجاد طبقه در جامعه و گسترش شكاف طبقات از هم و پیدایش یك طبقه ثروتمند و ظلم این طبقه نسبت به دیگران.
آلوارو تنها یك فرزند دختر داشت.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز