الهی دلتان پرامید

اهل کدام دیارید؟
آیا امیدوار هستید یا نومید؟
آیا وسوسه شیطانی ناامیدی‌ سراغتان آمده است؟
آیا می‌خواهید تسلیم نامرادی‌ها شوید؟
راستی، میانه شما با ایمان و عشق چطور است؟
قدیمی‌ترها می‌گویند امید حلقه رابط میان ایمان و عشق است! می‌گویند امید یکی از سه فضیلت خدایی است، می‌گویند هیچ عشقی بی‌امید نیست و هیچ امیدی بدون عشق نیست و البته هم عشق و هم امید زنده به ایمان است! ایمان! امید داشتن، امری عقلانی است و رنج امروز برای به دست آوردن بهترین‌ها در آینده است، پس آینده خوبی می‌تواند به وجود آید اگر همان‌گونه، تصور خوبی داشته باشید. اشتباه نکنید امیدواری خوشبینی نیست یعنی نمی‌گویند که همه چیز بهتر خواهد شد، نه!
شخص امیدوار زمانی که به قله رفیع امید می‌رسد همزمان اعتماد به نفس پیدا می‌کند و به یقین می‌رسد پس نه آرزومند باشید و نه خوشبینی پیشه کنید بلکه امیدوار باشید و چون خورشید فروزان به اطراف خود نور امید بتابانید.
از روزی که انسان به دنیا آمد، امید نیز با او خلق شد هر قدمی که بر می‌داریم در راه رسیدن به آرمانی، هدفی و در اشتیاق به دست آوردن چیزی است.
امید وضعیتی درونی است که انسان را وادار به خواستن آرمانی می‌کند و به تبعیت از آن خود را آماده تغییر و اصلاح می‌نماید.
امید با عقل بشر توام است و عملی خردمندانه، ممکن و شدنی محسوب می‌شود. امید در روح و قلب ما جای دارد. هر عملی که از ما سر می‌زند باید برای تغییر و اصلاح و بالندگی و باید برای هدفی والا باشد. این حالت درونی ضامن سلامت روانی و دلیل مهمی برای انرژی‌بخشی و پویایی شخص است.
وقتی امید داری زندگی پربارتر، تمام حرکات و رفتارها شجاعانه‌تر و از معنای اصیل زندگی سرشار است.
وقتی امید داری برای هر تغییری آماده‌ای انتظار هر حادثه خوب را داری ظرفیت‌های درونی‌ات افزون‌تر است و انرژی فراوانی برای فعالیت داری.
در مسیر زندگی هر نشانه‌ای را زنده می‌بینی و هر واقعه‌ای را خیر می‌انگاری خلاصه هر لحظه آماده‌ای.
بعضی‌ها امید را چون سکه‌ای می‌دانند طلایی و واقعی. امید داشتن در ذهن احساس خوب رسیدن به خواسته‌ها را زنده نگاه می‌دارد و از این رو عزیز است و محترم.
با امید به آرامش می‌رسیم، قویتر می‌شویم و شوق حرکت و پویایی در ما به وجود می‌آید.
اما چه راه‌هایی ما را به خواسته‌هایمان می‌رساند؟ راستی شما، بله شما چقدر ایمان دارید؟ چقدر به قدرت دانش، درک و تجربه‌های زندگی خود واقف هستید؟ در زندگیتان چقدر بر امورات خود تسلط دارید؟ آیا خودتان را می‌شناسید؟
و اما صبر، بله در مورد صبر چه؟ آیا صبورید؟ آیا ظرفیت خود را برای درک و لمس سختی‌ها بالا برده‌اید؟
امید بی صبر معنا ندارد! اصلا صبوری بر مصائب و سختی‌هاست که نگهبان امید است.
راستی چقدر برای ایجاد رشد و تغییر و پیشرفت خود تلاش می‌کنید؟ چقدر امیدواری را در کردارتان به نمایش می‌گذارید؟
● آیا فرد امیدواری هستید؟
کمی فکر کنید! لطفا به این مطالب فکر کنید!
اکنون چند نمونه از آثار ارزشمند امید:
۱) آمادگی و انتظار برای به دست آوردن آنچه به دنبالش هستید
۲) داشتن نشاط و سرزندگی و استفاده از فرصت‌های زندگی.
۳) متعالی شدن.
۴) قوی بودن در بحران‌ها و سختی‌های زندگی.
۵) داشتن روحیه هدفمند و منظم در مسیر زندگی.
۶) جرات داشتن و افزایش یافتن توان و نیرو.
۷) سلامت روانی فرد امیدوار و آینده‌نگر بودن به جای گذشته‌نگر بودن، چگونه امید را در دلمان زنده نگاه داریم؟
برای زنده نگه داشتن امید در قلب‌ها باید با توکل به خداوند قادر یکتا، اعتماد به او - انجام امور نیک و اخلاقی در زندگی، گرایش به خوبی‌ها و ارزش‌ها و دوری از بدی‌ها زندگی کرد. در ضمن پرهیز از پوچ‌گرایی است که به امید و آرامش و نشاط می‌رسیم.
پدران و مادران عزیز! امید را از کودکی به فرزندانتان عطا کنید، به آنان محبت کنید، تا توان دارید به آنها عشق بورزید و با نور ایمان آشنایشان کنید تا در بزرگسالی به افسردگی و انفعال و نومیدی دچار نشوند.
مسئولین عزیز کشور! جامعه‌ای که سرشار از ارزش‌های انسانی باشد، عاری از جنگ و دشمنی، تهمت و پرده‌دری و دروغگویی و بی‌عدالتی است پس تا می‌‌توانید الگوی صحیح باشید، تا می‌توانید امکان پیشرفت را در تمام سطوح و برای تمام اقشار فراهم کنید.
جامعه‌ای که افراد عاقل دارد از نشاط و شادمانی و امید پر خواهد شد.
خانواده‌‌ای که اعضایش عاقلانه تصمیم می‌گیرند، با یکدیگر متحدند، کنار هم‌اند و به یکدیگر عشق می‌ورزند، آنان خانواده‌ای سالم، شاد و خوشبخت هستند.
در جامعه‌ای که فرهنگش برای سوالات جوانان پاسخ دارد، برای سالمندان برنامه‌های ارائه شدنی و برای کودکان آموزش‌های سرنوشت‌ساز هرگز به راه خطا نمی‌رود، نا امن نمی‌شود، به پوچی انفعال و ناتوانی نمی‌رسد، باید دست از تن‌‌پروری، خوشبینی، بی‌رحمی و آزار یکدیگر برداریم و با ایجاد احساس مسئولیت فردی و جمعی و پیوند روحی با ارزش‌های انسانی و اسلامی مانع رخنه وسوسه نومیدی شویم.

ماندانا اویسی

منبع : روزنامه رسالت