دوشنبه, ۱۰ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 29 April, 2024
مجله ویستا
رقصنده در تاریکی - DANCER IN THE DARK
سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : دانمارک
محصول : ویبکه ویندلوو
کارگردان : لارس وون تریر
فیلمنامهنویس : لارس وون تریر
فیلمبردار : روبی مولر
آهنگساز(موسیقی متن) : بیورک و مارک بل
هنرپیشگان : بیورک، کاترین دونوو، دیوید مورس، پیتر استورمار، جوئل گری، کارا سیمور، ولادیکا کوستیک، ژان مارک و وینسنت پترسن
نوع فیلم : رنگی، ۱۴۰ دقیقه
̎سلما̎ (بیورک)، مهاجر چک، زنی است که از شوهرش جدا شده و پسری (کوستیک) دارد و در کارخانهای در یکی از مناطق روستائی آمریکا کار میکند. تنها عاملی که او را از شر مصائب زندگیاش رهائی میبخشد، علاقهٔ شدیدی است که به موسیقی ـ بهخصوص قطعات رقص و آواز موزیکالهای هالیوودی ـ دارد. ̎سلما̎، راز غمانگیزی نیز در صندوقچهٔ دلش پنهان کرده: او رفته رفته بینائیاش را از دست میدهد و اگر نتواند برای جراحی چشم پسرش، ̎جین̎، پول کافی کنار بگذارد، فرزندش نیز به همان سرنوشت دچار خواهد شد. وقتی همسایهٔ مستأصلش، پلیسی بهنام ̎بیل̎ (مورس)، به دروغ ̎سلما̎ را به دزدیدن پساندازش متهم میکند، درام زندگی ̎سلما̎ در مسیری میافتد که فقط میتواند به پایانی تراژیک منتهی شود...
● تابلوئی جانفرسا از ایثاری زنانه و مادرانه، اندیشیده شده و اجرا شده توسط یکی از عجیبترین فیلمسازان معاصر اروپا که پیشتر از این با پند فیلمساز اسکاندیناوی با جنبش ̎دوگما ۱۹۹۵ ̎ سروصدای زیادی بهپا کرد. نگاهی پست مدرنیستی به ژانری متعلق به دوران طلائی (موزیکال) و با تکنیک و فرمی امروزی (حاصل پیشرفتهای تصویربرداری دیجیتال) که ترکیب متناقضشان به رقصنده در تاریکی، غرابت و بداعتی ویژه بخشیده است. دوربین روی دستِ کنجکاو و با حرکتی بیوقفه و پُر از ̎جامپکات̎ و تدوین خاص، به زندگی روزمره تعلق دارد و صد دوربین دیجیتال به دقت طراحی شده و کاشته شده به کار فیلمبرداری قطعههای موزیکال میآید. این ترکیب بیقراری و آرامش، این اضطراب، و این زشتی و زیبائی، کلید درک دنیای این ساختهٔ وون تریر است که انگار عهد کرده با هر فیلمش تجربهٔ بدیع و جسورانهای را عرضه کند. فیلم سرشار از ارجاع به ژانر موزیکال و فیلم دوستداشتنی آوای موسیقی (رابرت وایز، ۱۹۶۵) است، اما نگاهی فاصله گذرانه و خود بازتابنده دارد که ̎سلما̎، با بازی و صدای بیورکِ خواننده ماندگار شده و حاصل کار آنقدر درخشان هست که بشود همهٔ دعواها و حکایتهای سادومازوخیستی میان او و کارگردان را فراموش کرد. در کنار همهٔ اینها فرصتی است دوباره برای دیدار با دونوو در آغاز هزارهٔ سوم که هنوز میتواند آواز بخواند و جذاب باشد. طراحی قطعههای موزیکال از جمله صحنهٔ روی قطار یا رقص کارگران کارخانهٔ صنایع فلزی را میشود بارها و بارها تماشا کرد و حاصل همکاری وون تریر و مولر کماکان دیدنی است.
کشور تولیدکننده : دانمارک
محصول : ویبکه ویندلوو
کارگردان : لارس وون تریر
فیلمنامهنویس : لارس وون تریر
فیلمبردار : روبی مولر
آهنگساز(موسیقی متن) : بیورک و مارک بل
هنرپیشگان : بیورک، کاترین دونوو، دیوید مورس، پیتر استورمار، جوئل گری، کارا سیمور، ولادیکا کوستیک، ژان مارک و وینسنت پترسن
نوع فیلم : رنگی، ۱۴۰ دقیقه
̎سلما̎ (بیورک)، مهاجر چک، زنی است که از شوهرش جدا شده و پسری (کوستیک) دارد و در کارخانهای در یکی از مناطق روستائی آمریکا کار میکند. تنها عاملی که او را از شر مصائب زندگیاش رهائی میبخشد، علاقهٔ شدیدی است که به موسیقی ـ بهخصوص قطعات رقص و آواز موزیکالهای هالیوودی ـ دارد. ̎سلما̎، راز غمانگیزی نیز در صندوقچهٔ دلش پنهان کرده: او رفته رفته بینائیاش را از دست میدهد و اگر نتواند برای جراحی چشم پسرش، ̎جین̎، پول کافی کنار بگذارد، فرزندش نیز به همان سرنوشت دچار خواهد شد. وقتی همسایهٔ مستأصلش، پلیسی بهنام ̎بیل̎ (مورس)، به دروغ ̎سلما̎ را به دزدیدن پساندازش متهم میکند، درام زندگی ̎سلما̎ در مسیری میافتد که فقط میتواند به پایانی تراژیک منتهی شود...
● تابلوئی جانفرسا از ایثاری زنانه و مادرانه، اندیشیده شده و اجرا شده توسط یکی از عجیبترین فیلمسازان معاصر اروپا که پیشتر از این با پند فیلمساز اسکاندیناوی با جنبش ̎دوگما ۱۹۹۵ ̎ سروصدای زیادی بهپا کرد. نگاهی پست مدرنیستی به ژانری متعلق به دوران طلائی (موزیکال) و با تکنیک و فرمی امروزی (حاصل پیشرفتهای تصویربرداری دیجیتال) که ترکیب متناقضشان به رقصنده در تاریکی، غرابت و بداعتی ویژه بخشیده است. دوربین روی دستِ کنجکاو و با حرکتی بیوقفه و پُر از ̎جامپکات̎ و تدوین خاص، به زندگی روزمره تعلق دارد و صد دوربین دیجیتال به دقت طراحی شده و کاشته شده به کار فیلمبرداری قطعههای موزیکال میآید. این ترکیب بیقراری و آرامش، این اضطراب، و این زشتی و زیبائی، کلید درک دنیای این ساختهٔ وون تریر است که انگار عهد کرده با هر فیلمش تجربهٔ بدیع و جسورانهای را عرضه کند. فیلم سرشار از ارجاع به ژانر موزیکال و فیلم دوستداشتنی آوای موسیقی (رابرت وایز، ۱۹۶۵) است، اما نگاهی فاصله گذرانه و خود بازتابنده دارد که ̎سلما̎، با بازی و صدای بیورکِ خواننده ماندگار شده و حاصل کار آنقدر درخشان هست که بشود همهٔ دعواها و حکایتهای سادومازوخیستی میان او و کارگردان را فراموش کرد. در کنار همهٔ اینها فرصتی است دوباره برای دیدار با دونوو در آغاز هزارهٔ سوم که هنوز میتواند آواز بخواند و جذاب باشد. طراحی قطعههای موزیکال از جمله صحنهٔ روی قطار یا رقص کارگران کارخانهٔ صنایع فلزی را میشود بارها و بارها تماشا کرد و حاصل همکاری وون تریر و مولر کماکان دیدنی است.
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
خلیج فارس ایران مجلس شورای اسلامی آمریکا مجلس دولت شورای نگهبان حجاب بودجه دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران مجلس یازدهم
شهرداری تهران تهران هواشناسی فضای مجازی قتل سیل شورای شهر شورای شهر تهران پلیس وزارت بهداشت سازمان هواشناسی پایتخت
ایران خودرو قیمت دلار خودرو قیمت خودرو دلار بازار خودرو مالیات بانک مرکزی قیمت طلا سایپا مسکن تورم
تلویزیون سریال رسانه تئاتر سینمای ایران موسیقی فیلم بازیگر رسانه ملی سریال پایتخت سینما کتاب
سازمان سنجش شورای عالی انقلاب فرهنگی انتخاب رشته
رژیم صهیونیستی غزه اسرائیل فلسطین جنگ غزه حماس روسیه عربستان نوار غزه اوکراین ترکیه طوفان الاقصی
استقلال فوتبال پرسپولیس سپاهان تیم ملی فوتسال ایران فوتسال بازی تراکتور لیگ برتر جام حذفی آلومینیوم اراک باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی اپل همراه اول ایلان ماسک امارات گوگل تبلیغات آیفون ایرانسل فناوری سامسونگ ناسا
مواد غذایی خواب دیابت سلامت روان بارداری مالاریا دندانپزشکی