ورزش نیازمند موج فوتبال‌زدایی

تیم ملی فوتسال کشورمان در حالی به عنوان پرچم‌دار قاره کهن، راهی پیکارهای جام جهانی برزیل شد که نه تنها دستگاه ورزش، بلکه رسانه‌ها نیز کمترین توجه را به این توفیقات نشان دادند که در این میان، انگشت اتهام بیش از هر بخشی، رسانه ملی را نشانه رفته است.
رسانه‌ای که در بالا‌ترین سطوح، توان تغییر ذائقه مخاطبان ـ به زعم بسیاری از کارشناسان ـ را دارد، اما هیچ‌گاه نتوانسته از چنین فرصتی استفاده بهینه ببرد و تنها به عنوان موج‌سواری قهار مبدل شده که در صورت اوج گرفتن یک مقوله به آن توجه بیشتری نشان می‌دهد؛ مسئله‌ای که برای حوزه ورزش نیز صادق است و به رغم تذکرات متعدد و پیگیری‌های صورت‌گرفته، همچنان پابرجاست.
درخشش بسکتبالیست‌های کشورمان در عرصه‌های قاره‌ای، حضور کارساز والیبالیست‌های ملی‌پوش ایران در میادین قاره‌ای و جهانی، نمایش کم‌نظیر بازیکنان فوتسال کشورمان، همگی مواردی بوده که باعث شده نگاه بسیاری از مردم از مستطیل سبز به سمت تورهای والیبال، حلقه‌‌های بسکتبال، شیاپ چانگ تکواندو و دروازه‌‌های فوتسال معطوف گردد.
با وجود این، به نظر می‌رسد سازمان ورزش و صداوسیما که فوتبال‌زدگی در برنامه‌هایش موج می‌زند، قدری خود را بر موج توقعات مردم سوار کرده تا همزمان با به دست آوردن هر کدام از این پیروزی‌ها، این جرقه در ذهن مخاطبان ایجاد شود که چرا نگاهی کمرنگ نسبت به دیگر رشته‌ها در مقایسه با فوتبال وجود دارد؟
البته این پرسش، پاسخ روشنی با خود به همراه دارد و آن گستره مخاطبان فوتبال است، اما رسانه ملی چه میزان در افزایش حجم مخاطبان رشته فوتبال مؤثر بوده است؟ ‌
آیا نباید پذیرفت این صداوسیماست که با تمرکز بر این بخش و پوشش کوچک‌ترین رخدادها و در کنار آن نادیده گرفتن موفقیت‌های دیگر رشته‌ها، به پیکره بسیاری از رشته‌های ورزشی لطمه می‌زند و مخاطب را عملا‌ با جذابیت‌های یک رشته سرگرم می‌کند؟
البته سازمان ورزش نیز با وجود نیم‌نگاهی که به رشته‌های مدال‌آور داشته، در این زمینه مؤثر بوده و نشان داده ضربان قلبش به نبض فوتبال گره خورده است؛ چیزی که گلا‌یه‌های فراوان قهرمانان، مربیان و مسئولا‌ن این رشته‌ها را به همراه داشته است و البته گاه به گاه رسانه‌های ورزشی نیز از شکل‌‌گیری چنین اوضاعی ابراز نگرانی کرده‌اند.
این کم‌توجهی در همه زمینه‌ها دیده‌می‌شود و شاید کمیت و کیفیت پرداخت‌های صورت‌پذیرفته به قهرمانان رشته‌های مدال‌آور و فوتبال و اختلا‌ف فاحش میان این دو، مهمترین مسئله‌ای باشد که تأثیرات منفی خود را بر جای می‌گذارد.
هرچند برای پیروزی قهرمانان برخی از این رشته‌ها، پاداش‌های مناسبی در نظر گرفته می‌شود، اما قیاس منطقی این پرداخت‌ها با پاداش‌هایی که حتی برخی باشگاه‌های فوتبال برای بازیکنانشان در نظر می‌گیرند، فاصله‌‌های موجود را نشان می‌دهد. ‌
شاید ورزش در این وضعیت، نیازمند یک موج فوتبال‌زدایی باشد که در آن هم سازمان ورزش و هم رسانه ملی سهیم باشد و به بهانه موفقیت‌های فوتسالیست‌های کشورمان، بخشی از جریان حمایت از فوتبال تغییر مسیر داده و به سمت دیگر رشته‌های ورزشی که در چندین سال اخیر صاحب پیروزی‌های پیاپی شده‌اند، سرازیر شده و به این شکل، زمینه افزایش مخاطبان دیگر رشته‌ها فراهم می‌شود.

منبع : روزنامه سیاست‌روز