بررسی اثر ال ـ کارنیتین برروی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی ـ پرفیوژن مجدد درقلب ایزوله موش صحرائی

مهمترین نقش کارنیتین به‌عنوان یک ماده بیولوژیک طبیعی، تسهیل اکسیداسیون اسیدهای چرب با زنجیره دراز برای تولید انرژی مورد نیاز قلب و برخی از بافت‌های دیگر است. همچنین تنظیم نسبت بین CoA-SH و Acetyl-CoA و به دام‌اندازی گروه‌های آسیل، تثبیت غشای سلول‌ها هم از اثرات مهم آن بوده و به‌عنوان یک عامل محافظت‌کننده بر علیه رادیکال‌های آزاد نیز معرفی شده است. مقدار متوسط کل کارنیتین موجود در بدن انسان ١٠٠ میلی مول (١٦ گرم) و غلظت پلاسمائی کارنیتین تام و آزاد در افراد بالغ سالم به‌طور متوسط به ترتیب در حدود ٦٤ و ٥٣ میکرومول است.
ال ـ کارنیتین به‌عنوان یک دارو نیز کاربردهای بالینی متعددی دارد که تعدادی از آنها عبارتند از:
اصلاح کمبود کارنیتین در بیماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن، بیماران دیالیزی و بهبند عملکرد گلبول‌های قرمز در بیماران مذکور، افزایش تحمل به ورزش در بیماران مبتلا به آنژین صدری، اصلاح ضعف عضلانی و کندی رشد و اختلال در مهارت‌های حرکتی کودکان و نوزادان نارس، اصلاح کاهش وزن بدن، درمان مسمومیت با آنتراسیکلین‌ها و والپروات سدیم، حفظ ذخایر گلیکوژن عضلات و...

مسلم نجفی
علیرضا گرجانی

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز