همراهی بیماری سلیاک با اسکلروز متعدد

● زمینه و هدف:
بیماری اسکلروز متعدد (MS) و بیماری سلیاک (CD) جز بیماری های اتوایمون می باشند. برخی مطالعات قبلی نقش رژیم غذایی فاقد گلوتن را در درمان بیماری MS بررسی کرده اند. در این مطالعه، به بررسی همراهی بیماری سلیاک با بیماری MS پرداخته ایم.
روش بررسی: تیتر آنتی بادی های ضد گلیادین IgG، IgA و آنتی بادی ضد اندومیزیال IgA، با روش ELISA در ۳۴ بیمار MS سنجیده شد. گروه کنترل ۳۴ نفر بدون هیچ شکایت و نشانه عصبی، مورد ارزیابی سرولوژیک مشابه بیماران MS قرار گرفتند. افرادی که در گروه MS یا گروه کنترل سطوح آنتی بادی ضد گلیادین و یا ضد اندومیزیال بالای حد نرمال داشتند بیوپسی دئودنوم شدند.
یافته ها: در گروه بیماران MS سطوح بالای آنتی گلیادین IgG در %۵.۹ از موارد و تیتر بالای آنتی گلیادین IgA نیز در همین حد (%۵.۹) وجود داشت. در گروه کنترل آنتی گلیادین IgG در %۵.۹ و آنتی گلیادین IgA در %۲.۹ افراد یافت شد. تفاوت سطح IgG یا IgA ضدگلیادین بین دو گروه MS و کنترل معنی دار نبود، به ترتیب p=۰.۰۵۱ و p=۰.۴۸. IgA ضد اندومیزیال در هیچ یک از بیماران و افراد کنترل دیده نشد. پس از بیوپسی موارد مثبت هیچ نمای پاتولوژیک اختصاصی سلیاک گزارش نشد.
نتیجه گیری: %۸.۸ از بیماران MS و %۸.۸ از افراد گروه کنترل سطوح بالای AGA داشتند. در حالی که سطوح IgA ضد اندومیزیال که آنتی بادی اختصاصی تری برای CD است در هر دو گروه نرمال بود و بیوپسی دستگاه گوارش نیز در دو گروه جهت تشخیص سلیاک اختصاصی نبود. بنابراین AGA در هر بیماری نورولوژیکی باید با احتیاط تفسیر شود. مطالعه حاضر نشان داد که هیچ ارتباطی بین MS و CD وجود ندارد.

رویا ابوالفضلی
سیدامیر میرباقری
مهتاب ربانی اناری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی