سفرهای استانی ، تبلیغی یا کاری؟

طرح سفرهای استانی، برای اولین بار در برنامه گفت و گوی ویژه خبری ۲۲:۳۰ شبکه دو سیما مطرح شد. محمود احمدی نژاد، در آن برنامه که در ایام مبارزات انتخاباتی روی آنتن رفت، یکی از معضلات کشور را تهران نشینی مسوولان توصیف کرد.
سفرهای استانی رییس جمهور و هیات دولت، مدتی است که برای چندمین بار، به سوژه جالبی برای رسانه ها، دولتمردان و منتقدان دولت نهم تبدیل شده است.
از یک سو دولتی ها، اصرار دارند که این سفرها، صرفا "کاری" است و هدف از آن، لمس واقعیت ها از سوی مسوولان ارشد دولت برای حل مشکلات در محل است و از سوی دیگر، منتقدان، بر این باورند که سفرهای استانی، در واقع سفرهای زودهنگام تبلیغاتی برای ریاست جمهوری است که از همان سال نخست روی کار آمدن دولت نهم شکل گرفته و ادامه دارد.
برای تعمق بیشتر در این باره و رسیدن به نگاهی منصفانه، ابتدا باید به مبدأ پیدایش سفرهای استانی بازگردیم.
طرح سفرهای استانی، برای اولین بار در برنامه گفت و گوی ویژه خبری ۲۲:۳۰ شبکه دو سیما مطرح شد. محمود احمدی نژاد، در آن برنامه که در ایام مبارزات انتخاباتی روی آنتن رفت، یکی از معضلات کشور را تهران نشینی مسوولان توصیف کرد و وعده داد در صورت پیروزی در انتخابات، هر دو هفته یک بار به همراه وزیرانش به یک استان سفر کند تا مشکلات آن منطقه بررسی و در همان استان نسبت به گره گشایی های لازم اقدام شود.
هر چند اقتضائات کاری نشان داد که نمی توان هر دو هفته یک بار راهی یک استان شد اما در فواصل زمانی طولانی تری، این سفرها شکل گرفت و تاکنون نیز استمرار پیدا کرده و به دور دوم استانی نیز رسیده است.
تا بدینجای کار، سفرهای استانی، دستکم عمل کردن به یک وعده انتخاباتی است.
در واقع ، صورت مساله بسیار ساده است: احمدی نژاد، سفرهای استانی را به عنوان یکی از برنامه های کاری خود در صورت پیروزی اعلام کرده بود و اینک در حال عمل به آن وعده است.
تردیدی نیست که اگر احمدی نژاد سفرهای استانی را انجام نمی داد،منتقدانی که امروز ، سفرهای استانی را نمایشی و غیرمفید می دانند، با یادآوری وعده انتخاباتی احمدی نژاد، او را به خلف وعده و فریب مردم استان ها و تهران نشینی متهم می کردند، همان طور که درباره برخی وعده های عملی نشده نیز چنین می کنند (و البته حق مطلب نیز همین است که رسانه ها نگذارند وعده های داده شده به فراموشی رود.)
اما درباره هدف این سفرها و اینکه کاری است یا تبلیغاتی، یک بحث ظریف را باید مورد توجه قرار داد.
منتقدان می گویند اگر این سفرها انجام می شود، اگر پروژه های استانی تصویب و اجرا می گردد و اگر هر اتفاق مثبت دیگری در این سفرها روی می دهد، همه و همه برای آن است که مردم- به ویژه در مناطق محروم تر- در دور بعد انتخابات به احمدی نژاد رای دهند و بنابراین، سفرهای استانی، "تبلیغاتی" است.
حال باید گفت مگر نه این است که وظیفه دولت، خدمت به مردم و حل مشکلات کشور است؟ بنابراین چه اشکالی دارد که دولت کارهای مثبتی برای مردم انجام دهد و در مقابل، مردم هم بار دیگر به آن دولت و مشخصا رییس آن رای دهند؟
چرا می پنداریم دولت باید فقط برای رضای خدا کار کند؟ اتفاقا بهتر است به جای اینکه بکوشیم کارکردهای دولت را با محک اخلاص و رضای خدا بسنجیم (که با توجه به نیات درونی افراد، چنین چیزی اساساً میسر نیست) بهتر است کارکردهای بیرونی و نتایج آن را ملاک قضاوت قرار دهیم و بر مبنای آن تصمیم بگیریم و رای دهیم.
برای مردم، بسیار خوشایندتر است که یک دولت، برای صرفا جذب حمایت مردم، در راستای منافع آنها و خدمت به جامعه حرکت کند تا دولتی با نیات معنوی، کشور را دچار سوءمدیریت و بحران کند.
سفرهای استانی هم، هر چند نه به آن اندازه که گفته می شود، اما در مجموع، برای مردم مناطق مختلف کشور، دستاوردهایی داشته است و بسیاری از معضلات مناطق مختلف کشور که درگیرودار مدیریت های میانی و استانی، "گره به گره" شده بودند، با تصمیم عالی ترین نهاد اجرایی کشور (دولت) حل شده است و این در حالی است که اگر سفرهای استانی شکل نمی گرفت، امکان نداشت بسیاری از این مشکلات حتی طرح شوند چه رسد به اینکه درباره آنها، هیات وزیران هم تصمیم بگیرد و عمل نماید.
باید منصفانه گفت که انجام سفرهای استانی به مراتب بهتر از تهران نشینی دولتمردان بوده است ولو اینکه دولت از این سفرها بهره برداری تبلیغاتی هم بکند.
واقعا برای مردم که فرقی نمی کند هاشمی رییس جمهور باشد یا خاتمی یا احمدی نژاد یا هر کس دیگری، مهم این است که دولت ها، برای مردم کار کنند حتی اگر هم بخواهند بهره برداری تبلیغاتی هم داشته باشند.
بنابراین حق مطلب این است که اصل سفرهای استانی، یک حرکت مثبت است هر چند که رقیبان سیاسی، از نتایج تبلیغی آن نگران باشند.
اما گذشته از اصل سفرهای استانی، نحوه این سفرها و تصمیمات متخذه و وعده های داده شده، موضوع جداگانه ای است که می تواند همواره و مورد به مورد در معرض نقد واقع شود.
مثلا اگر تصمیمی در یک سفر استانی باعث افتتاح یک کارخانه معوق مانده شود و به ایجاد تولید و اشتغال بینجامد باید آن را تحسین کرد و اگر تصمیم نادرست یا وعده سر خرمن داده شده باشد، باید آن را نکوهید، درست مانند همه تصمیماتی که در تهران گرفته می شود که اگر اینگونه باشد، منتقدان دولت، سوژه های بهتری برای نقد دولت خواهند داشت تا اینکه پس از گذشت سه سال، همچنان در خانه اول باقی بمانند و مدام نفی سفرهای استانی را تکرار کنند.

منبع : رودسر نیوز