ریوالدو و خاطره ضربات مرگ

زمانی كه ۲۲ سال بیشتر نداشت توسط پریه را و زاگالو به تیم ملی برزیل دعوت شد تا به همراه این تیم در آمریكا، جام جهانی را تجربه كند و با نظاره كردن نمایش «به به تو» و روماریو كه مهاجمان اصلی آن دوره این تیم بودند، بر تجربیات خود بیفزاید. برزیل تا بازی نهایی بدون او پیشروی كرد و در دقایق تلف شده وقت اضافه نخست مقابل ایتالیا، پریه را دستور به گرم كردن وی داد و خیلی سریع او را وارد زمین كرد.
دفاع ایتالیا متشكل از باره سی ، مالدینی، كاستاكورتا و تاسوتی بود كه همچون سدی محكم و نفوذناپذیر برای مهاجمان برزیلی صف آرایی كرده بودند و هر حمله ای را بی پاسخ می گذاشتند و هر بار مردان تیم قهرمان دست خالی به زمین خود بازمی گشتند.پریه را از این جوان تكنیكی و پرانرژی خواست با حركت عرضی پشت محوطه جریمه حریف، مدافعان تیم مقابل را وادار به خطا كرده و تمركز آنها را بگیرد تا چنانچه شرایط فراهم شد، در كوتاه ترین زمان با بازیسازی وی به دروازه حریف برسد؛ ضمن اینكه قدرت نهفته ای در پای چپش بود كه اگر فرصت شوتزنی پیدا می كرد، قطعاً دروازه پالیوكا، سنگربان وقت آن تیم رابازمی كرد.
به هر حال تلاش او هم ثمری نداشت و بازی با تساوی به پایان رسید و به ضربات پنالتی كشیده شد كه ایتالیا در دومین دوره پی در پی مقابل تیم های آمریكای لاتین در ضربات پنالتی مغلوب شد و به عنوان نایب قهرمانی اكتفا كرد.در آن مسابقه پائولو مالدینی مأمور مهار وی بود كه تا حد زیادی هم موفق عمل كرد و جالب اینكه هیچ كدام فكر نمی كردند روزی با هم در باشگاه میلان همبازی شوند. فتح قهرمانی جهان در آن سن و سال مشتریان زیادی برایش در پی داشت كه تصمیم گرفت بارسلونا از اسپانیا را انتخاب كند؛ چرا كه همیشه بهترین پذیرای بازیكنان برزیلی بوده و سابقه نداشته بازیكنی از این كشور با ناكامی نوكمپ را ترك كنند.
او در بارسا همچون برلیان انگلشتری می درخشید و نمایش بسیار فوق العاده ای داشت و جام های معتبری را در داخل اسپانیا فتح كرد.در همان هنگام یعنی در سال ۱۹۹۹ به عنوان بهترین بازیكن اروپا و جهان لقب گرفت و ضربات مرگبار او در بسیاری از بازی ها نتایج را به نفع مردان ایالت كاتالان تغییر می داد. او در تركیب تیم اعزامی به جام جهانی ۲۰۰۲ نقش اصلی خود را برعهده گرفت و اگر در كنار رونالدو نبود، هرگز برزیل به پنجمین عنوان قهرمانی جهان نمی رسید. در خاور دور هنر ناب او را همگان دیده اند و به واقع با پاس های طلایی خود زمینه ساز آقای گلی رونی را فراهم كرد.
درخشش و تداوم در بازی هایش سبب شد مسؤولان میلان او را به خدمت بگیرند تا بازی در دومین تیم بزرگ اروپایی را تجربه كنند و تصور عمومی بر این بود كه او لیدر میلانی ها لقب گیرداما«لئوناردو» مدیر برزیلی و مسؤول استعدادیابی این باشگاه، «كاكا» ستاره جوان این كشور را به سن سیرو آورد. كاكا آن قدر در تمرینات فوق العاده و باانگیزه كار كرد كه آنچلوتی ترجیح داد او رادر میدان قرار دهد و بدین ترتیب بازیكن بزرگ برزیلی و محجوبی كه تصور می شد شاهكارهای فوتبالش را در این تیم ادامه دهد، با حسرت فراوان، از روی نیمكت بازی ها را دنبال می كرد تا سرانجام میلان قتلگاه او لقب گیرد.
وی در حال محو شدن بود كه المپیاكو یونان به سراغش آمد و البته چندین پیشنهاد دیگر داشت اما تصمیم گرفت از نظرها پنهان شود. برای او دوری از میادین سطح اول فوتبال سخت بود اما جبر زمان را نمی توان متوقف كرد. سرنوشت، او را به كشوری باستانی كشاند كه قهرمان یورو ۲۰۰۴ لقب گرفته بود و بدین ترتیب تنها دلخوش به درخشش در لیگ یونان و تك بازی های اروپایی بود كه همین گونه هم شد و او بهترین بازیكن این باشگاه لقب گرفت.
پریه را برای جام كنفدراسیون ها در سال ۲۰۰۵ و جام جهانی ۲۰۰۶ هیچ گونه توجهی به وی نكرد و به سادگی از كنار نامش گذشت تا همگان خلاء حضور وی در این تورنمنت را درك كنند. او بهترین محرك برای كاكا و رونالدینیو بود كه اگر حتی روی نیمكت می نشست، می توانست كارآیی تیم را بالا ببرد اما پریه را دیگر مثل سابق به او توجهی نداشت و جونینیو، بازیكن تكنیكی لیون را به وی ترجیح داد و بدین ترتیب پرونده بازی های ملی او برای هیمشه بسته شد.
این مسأله باعث شد در ۳۴ سالگی اعلام كند فصل آینده فوتبال یونان و اروپا آخرین فصلی است كه پذیرای او خواهد بود؛ چرا كه دیگر میل و اشتیاقی برای بازی كردن ندارد و تصمیم گرفته در اوج آمادگی از فوتبال خداحافظی كند.
وداع ازچمن سبز سخت است اما او دوست دارد نامش جاودانه بماند و شرایطی صورت نگیرد كه حتی فوتبال یونان هم دست رد به سینه اش بزند،بدین ترتیب اعلام خداحافظی كرد و به دوستدارانش پیغام داد تنها یك فصل فرصت دارند هنرنمایی های او را ببینند.آری، ریوالدو مرد دوست داشتنی فوتبال برزیل، قهرمان ۲ جام جهانی در سال ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ ، مرد سال اروپا و جهان به سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۲ و مرد سال اروپا و جهان به سال ۱۹۹۹ از دنیای فوتبال خداحافظی كرد و یاد وخاطرات شیرین خود را در قاره سبز بر جای گذاشت.
از شوت های استثنایی تا برگردان های شیك و زیبا گرفته تا خلق و خوی حرفه ای و سیمای دوست داشتنی اش از وی یك چهره بین المللی موجه ساخته و بعید است كسی در سطح جهان از وی به بدی یاد كند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی