از چه می ترسید ما که هنوز چیزی نگفته ایم

حال و هوای برخی از افرادی که به خیال خویش زرنگند اما این خوش خیالی آنها را هالووار به دام می اندازد حال و هوای شخصیتی است که در یکی از حکایت های قدیم ذکروی رفته.
می گویند در قدیم شهری بود امن و امان که در آن سرقتی انجام می گیرد و دزد داستان ما هیچ رد پایی از خود به جای نمی گذارد. از قضا، قاضی آن شهر رندی بود فرزانه و مردی باکیاست و درایت. ترفندی زد و چوبهایی به مردم آن شهر داد و جار زد که ای اهل شهر چوب هایی داریم جادویی اگر نزد دزد باشد فردایش بلندتر شده و رسواگر او خواهد بود. دزد داستان ما به خیال خویش زرنگی می کند و آنها را کوتاه کرده و فردای آن روز آبرویش می ریزد...
مدتی است که کیهان در «صفحه دانشگاه» پایش را به حیاط خلوت برخی ها گذاشته. این حیاط خلوت «دانشگاه» و «ذهن دانشجو» است که رفیقان قافله و شریکان دزد از قضا، سال هاست آن را عرصه تاخت و تاز خویش قرار داده اند.
کیهان در این ماه ها گوشه ای از فجایع عقیدتی، عملی و قلمی آنان را که در محیط دانشگاه مرتکب خیانت می شدند، منعکس کرده از برخی جریانات به اصطلاح نقاب دار شروع و با استفاده از مستنداتی که شامل نوشته ها و اظهارات خودشان بود جهت تنویر اذهان دانشجویان و قضاوت صحیح درباره ماهیت این جریانات خزنده در محیط دانشجویی بازنمایی کرد. پس از آن در باب نشریات دانشجویی رد پای این جریان خزنده که این اواخر صراحت و بی پردگی را چاشنی کار خود کرده بودند دنبال نمود و به پستوهای نمور آن سرکی کشید. در همه مدتی که از حیات صفحه دانشگاه می گذشت بنابر گفتن ناگفته ها و محرمانه ها نبوده (و نخواهد بود) و هیچ گاه از صراط مستقیم عدالت که قطعا برای قانون شکنان سخت و تحمل ناپذیر بوده است عدول نکرده است.
با آغاز به کار صفحه دانشگاه، داغی سخن حق و رسوا شدن این جریان ها آنان را به واکنش های کم خردانه و چه بسا متناقض و حملات توهین آمیز و ایراد تهمت هایی کشانده است که یقینا از عاملی جز عصبانیت و خشم در عین تهی بودن آنان از جواب و حجت قانع کننده، ناشی نبوده است.
در مطلب «سناریونویسان در پی سناریوسازی دیگری برای جنبش دانشجویی» ۱ کیهان متهم به مرعوب کردن فعالین دانشجویی، بدنام کردن و تضعیف جنبش دانشجویی، زمینه سازی برای برخوردهای آتی و کنترل نامحسوس فعالین دانشجویی رسانه ای وابسته به نهادهای امنیتی شده است و یا در مطلب «هذیان گویی های کیهان علیه دانشجویان همچنان ادامه دارد» ۲ می گویند: «این نگرانی تا آن جا پیش رفته است که مسئولین این نشریه تصمیم گرفته بودند در هفته یک صفحه را به سناریونویسی و جوسازی علیه دانشگاه اختصاص دهند. اما ظاهرا اخیرا دریافته اند که دروغگویی و لجن پراکنی در حد یک صفحه در هفته بر علیه دانشگاه و دانشجویان آنها را ارضا نمی کند. لذا تصمیم بر این شده که این میزان به دو صفحه در هفته، دوشنبه ها و چهارشنبه ها، افزایش یابد.» گرچه تناقض را در کلام اینها می توان به خوبی فهمید که از قول آن ها از یک طرف صفحه دانشگاه را یک تیم امنیتی هدایت می کند و از طرف دیگر برای تخطئه عمل کیهان مدعی می شوند: «نظر به مطالب کم مایه صفحه دانشگاه روزنامه کیهان، که اخیرا راه اندازی شده است، به نظر می رسد افراد فعال در این صفحه از جمله دانشجویان کارآموز در این صفحه باشد.»
جنگ روانی سایت ها و وبلاگ های وابسته به این جریان ها به گونه ای بوده است که تنها می توان به فهرستی اجمالی از آن اشاره کرده و گذشت:
«اتهام تا به کی؟ (پاسخ به اتهامات کیهان)»، «تلاقی دو جبهه هوای مسموم از کیهان و ابتکار»، «تهدید اعضای دفتر تحکیم وحدت»، «حمله کیهان به خبرنامه امیرکبیر و اعضای تحکیم»، «حمله کیهان به خبرنامه امیرکبیر و شورای مرکزی دفتر تحکیم»، «حمله کیهان به دانشجویان ادامه دارد. ای مشارکتی، ضدانقلاب، ملی مذهبی، صهیونیست، مارکسیست، تحکیم وحدتی»، «خبرپراکنی ایرنا، ایسنا و کیهان برای رسمیت بخشیدن به طیف امنیتی تحت عنوان تحکیم وحدت»، «خواست وزیر علوم و کیهان برخورد با دانشجویان در آستانه روز دانشجو است»، «زمینه چینی کیهان حکومتی برای برخورد با تحکیم وحدت» و...
گردانندگان حوزه عملیات روانی دشمن، اعلام غیرقانونی بودن طیف منزوی علامه توسط وزارت علوم را به توطئه چینی کیهان نسبت می دهند. ظاهرا مطلب «مسامحه گری تا به کی؟» دست مایه این اتهامات گشته است. مطلبی که در آن به انعکاس و اطلاع رسانی طیف هوچی گر علامه درباره غزه پرداخته شده است.
جنگ روانی دیگری که علیه کیهان راه افتاد به گونه ای خاص معطوف به سلسله گزارش های افشاگرانه ای با عنوان «گزارش تحلیلی کیهان ازوضعیت نشریات دانشجویی» بود. در این سلسله گزارش سعی شده بود تا بر اساس مشاهدات آماری، تعدادی از نشریات دانشجویی سراسر کشور به آسیب شناسی آنها بپردازد.
ناگفته نماند که در این گزارش های تحلیلی به گوشه ای از فجایع قلمی درج شده در برخی از نشریات دانشجویی اشاره شده و جالب این جاست بدون آنکه نامی از شخص و یا جریان خاصی در این گزارش ها برده شود، بلافاصله بوق های رسانه ای این جریان که اتفاقا با رسانه های بیگانه در آن شریک شده بود احساس خطر کرده، خود را مخاطب فرض نموده و اینگونه وانمود نمودند که «با توجه به انتشار این گزارش توسط روزنامه کیهان باید در روزهای آتی منتظر فشار بیشتر بر دانشجویان و نشریات دانشجویی به عنوان کمترین راه ابراز عقیده دانشجویان بود. همانطور که هم اکنون درصدد حذف دفتر تحکیم وحدت هستند»! و یا در مطلبی با عنوان «زمینه سازی کیهان برای برخورد با تشکل های دانشجویی: رهبر را دیکتاتور می دانند» عنوان شد که «مهمترین سرفصلی که این روزنامه از انتشار آن در نشریات دانشجویی خبر داده توهین به رهبری است که کیهان با تاکید بر اینکه نشریات دانشجویی مجالی است برای برون داد آن چه در درون دانشگاه ها در جریان است، با استناد به آن درصدد حساس کردن نهادهای امنیتی به فعالیت های دانشجویی برآمده است.»۳
دزد داستان ما را که هنوز یادتان هست. دزدان این حیاط خلوت هنوز هم خود را حاکم این حیاط خلوت امن فرض کرده اند و از افشاگری های کیهان به عنوان زنگ خطری برای راهزنی اندیشه و قلم در نشریات دانشجویی واهمه کرده اند.
یکی از آخرین نمونه های این واکنش ها، برداشت خنده دار از گزارش تحلیلی کیهان با عنوان «مرده ای که لگد می زند» بود. این مطلب عملکرد مدعیان تابلوی فروافتاده طیف علامه تحکیم در فشار بر انجمن های اسلامی عضو در جهت کسب مشروعیت از دست رفته آنها را تحلیل می کرد و بلافاصله تیتر کردند: «کیهان دستور حمله داد»۴
صفحه دانشگاه در طول حیات کوتاه خویش اطلاع رسانی درست، صادقانه و سریع را مدنظر قرار داده است.
همانگونه که پیداست این روند نه تنها تاکنون به مذاق تلخ پسند برخی از گروه های هوچی گر خوش نیامده و قطعاً نیز خوش نخواهد آمد بلکه با انتشار هر مطلبی در این صفحه به گونه ای وانمود خواهد شد که گویی کیهان فلان موضع را هدف قرار داده و یا دستور حمله صادر کرده و یا یک پروژه امنیتی آغاز شده است!
اکنون زمان آنست که از آن غوغازیان هوچی محور بپرسیم از چه می ترسید ما که هنوز چیزی نگفته ایم؟
اگر قرار کیهان به بازگویی ناگفته و ناگفتنی ها بود که تاکنون دیگر حتی اثری کوچک از حیات پوشالی شما نمانده بود. کیهان از این مدعیان هوچی گر اسناد و مدارک زیادی در دست دارد که البته در زمان مقتضی منتشر خواهد نمود. ا ما در این برهه کوتاه خوشحالیم که تاکنون و با این روند توانستیم اثبات کنیم که دانشگاه دیگر حیاط خلوت برخی از راهزنان نیست. مسروریم که برخی از دزدان از ترس لو رفتن و از سر دستپاچگی، چوب خود را کوتاه کردند و خود را به عنوان دزدان شهر بی آبرو نمودند! خوشحالیم که هنوز چیزی نگفته متهمین اصلی از ترس ناگفته هایمان، خود را متهم اصلی پیام کیهان تلقی کردند و به همراه بلندگوهای رادیوهای بیگانه اینگونه وانمود کردند که وامصیبتا از تهدید آزادی بیان و آزادی قلم!
البته ما نه سناریویی نوشته ایم که جنبش دانشجویی سرکوب شود و نه کسی را وادار کرده ایم تا محفلی را تعطیل کند. تنها سلاح ما قلم ما بوده است و به این قلم مقدس قسم خورده ایم تا راهزنان این عرصه مقدس و مهد تعلیم و تربیت را هرچه بیشتر رسوا سازیم.

پاورقی ها
۱www.autnewus.archives. ۱۳۸۷ ۰۷۰۰۰۱۲۷۲۲print.
۲http:..anjoman ۱۳۴۹blogfacom.post ۱۲.aspx
۳ www.roozonlinecom.archives. ۲۰۰۹.۰۲.post ۱۱۹۳۰php
۴www.autnewsus.archives۱۳۸۷۱۱۰۰۰۱۶۶۵۰

منبع : روزنامه کیهان