با کسی رفت و آمد کن که...!

حجت‌الاسلام و‌المسلمین صداقتی
امام صادق علیه‌السلام فرمودند:‌ “با کسی دوستی و رفت و آمد کن که موجب عزت و سربلندی تو باشد و با کسی که می‌خواهد از تو بهره‌ای ببرد و خودنمایی کند همدم و همنشین مباش” (وسایل‌الشیعه ج۱۱ ص ۴۱۲)
دوستی در اسلام دارای تاکیدات بسیاری است و آن قدر مورد فرمایشات بزرگان دین قرار گرفته است که حتی برخی‌ها آن را از برادری بالاتر و یا لااقل همردیف با برادرخونی می‌دانند. معنی ومفهوم دوستی یعنی وجود داشتن انس والفت قلبی در بین دو نفر به نحوی که گرفتاری طرف مقابل گرفتاری فرد باشد و شادی‌ دوستش شادی خود فرد باشد اما بعضا شاهدیم که از این دور و زمانه دوستی‌های کوچه بازاری جای خود را به دوستی‌های عمیق قلبی داده و هرکس که دارای شاخصه‌ای بارز باشد اعم از زیبایی چهره، تیپ، لباس قشنگ، جیب پرپول، خانواده معروف، شهرت، مقام و... از اطرافیان بیشتری برخوردار است و به‌طور کلی انواع و اقسام انسان‌ها و آدم‌‌های جورواجور دور و اطراف او به ریزه‌خواری مشغول‌اند، معلوم است که با از دست دادن آن شاخصه بارز دیگر چنین افرادی حتی حال او را هم نمی‌پرسند. پس چه زیبا فرمود صادق آل محمد(ص) که دوستی با شخصی کن که موجب عزت و سربلندی تو باشد یعنی به درجه‌ای از ایمان وعلم رسیده باشد که همنشینی با او تو را هم بهره می‌رساند از علم و ایمان او و با کسی که به خاطر خودنمایی که مثلا فلان کس با من رفیق است یا من یک دوست پولدار دارم با تو دوستی می‌کند برحذر باش. متاسفانه نکته‌ای که می‌خواهم عرض کنم این است که امروزه دیده می‌شود برخی دوستی‌ها بر پایه‌ای خارج از اصول دوستی‌ای که ائمه فرموده‌اند استوار است و بیشتر روابط خانوادگی‌ها بر پایه شخصیت، مال و اسم و رسم یکدیگر شکل می‌گیرد.
امیدواریم بیشتر در اساس دوستی با یکدیگر تفکر کنیم و دوستان خود را برای خدا انتخاب کنیم نه برای نفس و شیطان!

منبع : روزنامه رسالت