نخستین مرحله تکامل روح

نخستین گام در مسیر تهذیب نفس و تزکیه روح، کناره گیری و دوری از گناه است. به عنوان مثال شخصی را در نظر بگیرید که دچار بیماری عفونی خطرناکی شده و در نتیجه گرفتار ضعف و عوارض گوناگون گشته است. هنگامی که این بیمار به پزشک مراجعه می کند، طبیب پس از معاینه و تشخیص، ابتدا درصدد درمان عفونت برمی آید، سپس به فکر تقویت او می افتد.
در این بحران بر بیمار لازم است طبق دستور پزشک رفتار کند تا اندک ـ اندک صحت و نشاط پیشین خویش را به دست آورد؛ اگرنه چنانچه در اجرای دستورات طبیب کوتاهی کند قطعاً درمان بیماری او بیشتر طول خواهد کشید و شاید عواقب ناگواری را هم به بار آورد.اکنون باید گفت ، افرادی که خواهان سلامت و ترقی و تکامل روح خویش هستند نخست باید از گناه کناره گیری و پرهیز کنند، سپس به تحصیل کمالات بپردازند زیرا صفات شایسته و نیکو هماهنگ کارهای پسندیده و خوب حاصل می گردد و بدیهی است آلودگی به گناه موجب پیدایش صفات ناپسند می شود و امکان ندارد فضایل اخلاقی به بار آورد.امیرالمؤمنین علی(ع) در این باره می فرماید: هر کس که مکارم اخلاق را دوست دارد باید از محارم و زشتی ها دوری کند و در جای دیگری می فرماید: ورع موجب اصلاح دین است و نفس آدمی را از زشتی نگاه می دارد و جوانمردی را زینت می دهد.دنیا همانند بازاری است که گروهی در آن به کار و تلاش مشغول اند و فعالیت می کنند. بعضی سود می برند و بعضی زیان می کنند. خداوند سرمایه پربهای عمر را به انسان داده و او را به خوبی ها و بدی ها متنبه و آگاه کرده و به سوی کارهای پسندیده او را فراخوانده و از کارهای زشت جلوگیری کرده است تا با سرمایه عمر خود فضایل و کمالات را تحصیل کند و سعادت دنیوی و اخروی را به دست آورد.
قرآن کریم با صراحت همه انسان ها را در زیان و خسران معرفی کرده است.
مگر کسانی که دارای ایمان و عمل صالح می باشند و یکدیگر را به حق و پایداری توصیه می کنند. رسول گرامی اسلام(ص) نیز خطاب به اباذر می فرماید: «ای اباذر! هر کس روز قیامت سه صفت همراه نیاورد به تحقیق زیان کرده است.‎/‎/ ورعی که او را از حرام های الهی بازدارد، حلم و بردباری که با آن جهل نادان را تحمل کند و اخلاقی که به سبب آن با مردم مدارا کند.» بدون تردید انسان بر اثر نداشتن ورع به گناه آلوده و سرانجام گرفتار عذاب و عقوبت پروردگار می شود. با کلامی از امیرالمؤمنین علی(ع) این بحث را به پایان می بریم. حضرت امیر می فرماید: «هر کس گفتار او زیاد شود خطایش نیز افزون می شود و هر کس خطایش افزون شود حیایش کم می شود و هر کس حیایش کم شود ورعش کم می شود و هر کس ورعش کم شود قلبش می میرد و هر کس قلبش بمیرد به دوزخ می رود.»

منبع : روزنامه ایران