یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا
عارف قزوینی
عارف قزوینی، اگر نه مهمترین که از تاثیرگذارترین و جریانسازترین موسیقیدانان نهتنها یکصد سال اخیر در تاریخ موسیقی ایران است.
ارشد طهماسبی، نوازنده تار که تصانیف او را گردآوری و منتشر کرده مینویسند: «عارف را میتوان حساسترین، مردمیترین و با ذوقترین آهنگساز تاریخ موسیقی ایران محسوب کرد. آثار او جاودانه و در خاطرهها نقش بسته است. یکی از علل عمده زیبایی تصنیفهای او این است که خود هم شاعر و هم آهنگساز تصنیفهایش بوده است. ۳ تصنیفسازی که نامشان در تاریخ جاودانه است (شیدا، عارف، جاهد) دارای این خصوصیات بودهاند. عارف خود در این خصوص میگوید:
طبیعت هنر داد بر من چهار / که آن چار در صفحه روزگار / ندادت و ندهد از این پس دگر / به تنهایی آن چار بر یک نفر
عارف در این دو بیت اشاره به شعر، آهنگ، صدا و خط خود دارد . بنا به نوشته سیدهادی حائری تولد عارف حدود سال ۱۳۰۰ ه .ق در شهر قزوین بوده است. «چایکین» خاورشناس روسی، تولد عارف را در سال ۱۲۹۵ ه .ق و محمد هزار که دوست عارف بوده در حدود سال ۱۲۹۷ ه .ق ذکر میکند.
در دیوان عارف به نقل از یکی از سیاستمداران آمده است: «بیچاره عارف را ۲ چیز نابود و از زندگی ساقط کرد به طوری که سر به کوه و بیابان گذاشته بود و کمتر در مجالس عمومی دیده میشد. آن دو چیز یکی مرگ کلنل بود (محمدتقی خان پسیان) و دیگری ضربه عارفنامه ایرج چنان کاری و عمیق بود که عارف میگفت: توهین ایرج مرا پیر کرده است و بالاخره هم مرا خواهد کشت.»
عارف اولین تصنیف خود را در ۱۸ سالگی ساخت.
دکتر باستانی پاریزی در کتاب حماسه کویر در مورد تاثیر صدا و سحر آواز عارف نوشته است: «آقای دکتر عیسی صدیق روایت میکرد وقتی عارف قزوینی در یک مجمع خیریه در لالهزار کنسرتی میداد (قبل از کودتای۱۲۹۹) چنان جمعیت را مسخره کرده بود که اگر فرمان میداد بروید فلان جا را خراب کنید همه راه میافتادند.»
علاوه بر محتوا و جنبههای توامان تغزلی، اجتماعی، سیاسی و حماسی تصانیف عارف، به لحاظ ساختار نیز از یک بافت ملودیک غنی برخوردارند و خود عارف معتقد بود تصنیف نباید تحریر داشته باشد تا مردم عادی هم بتوانند آن را بخوانند.
از سوی دیگر آنچه اهمیت عارف را بیشتر مینمایاند، دوره زمانی ساخت تصانیف اوست. از زمان صفویه به بعد سنت آهنگسازی و ساخت تصنیف رو به افول گذارده و تقریبا فراموش شده بود. خودش میگوید: «نهتنها فراموشم نخواهد شد، بلکه معاصرین دوره انقلاب نیز هیچ وقت از خاطر دور نخواهند داشت که وقتی من شروع به ساختن تصنیف و سرودهای ملی و وطنی کردم مردم خیال میکردند تصنیف برای دربار و گربه شاه شهید (ناصرالدین شاه) است.»
در کتاب روزشمار تاریخ ایران تالیف باقر عاقلی آمده است:
«در روز ۲ بهمن عارف قزوینی شاعر بزرگ معاصر در همدان و ۵۲ سالگی درگذشت.» بر سنگ مزار عارف تاریخ وفات ۱۳۱۲ شمسی ذکر شده است.
منبع : روزنامه جام جم
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
مجلس شورای اسلامی مجلس شورای نگهبان ایران دولت حجاب دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران گشت ارشاد افغانستان رئیسی رئیس جمهور
تهران هواشناسی شورای شهر شورای شهر تهران شهرداری تهران پلیس قتل سیل وزارت بهداشت کنکور سازمان هواشناسی آتش سوزی
قیمت دلار مالیات خودرو دلار قیمت خودرو بانک مرکزی بازار خودرو قیمت طلا مسکن ایران خودرو تورم سایپا
زنان تئاتر تلویزیون سریال محمدرضا گلزار ازدواج سینمای ایران قرآن کریم سینما فیلم موسیقی سریال پایتخت
سازمان سنجش ناسا کنکور ۱۴۰۳ خورشید
رژیم صهیونیستی فلسطین اسرائیل غزه آمریکا جنگ غزه روسیه چین اوکراین حماس ترکیه ایالات متحده آمریکا
فوتبال فوتسال پرسپولیس استقلال تیم ملی فوتسال ایران بازی جام حذفی آلومینیوم اراک سپاهان تراکتور باشگاه پرسپولیس وحید شمسایی
هوش مصنوعی اپل آیفون تبلیغات همراه اول فناوری اینترنت سامسونگ گوگل بنیاد ملی نخبگان دانش بنیان
خواب موز بارداری دندانپزشکی کاهش وزن آلزایمر مالاریا