۲۶ مهر ۱۳۸۶ ــ ۱۸ اکتبر ــ سالروز تاسیس بی بی سی بازوی روابط عمومی دولت انگلستان و به این مناسبت نگاهی کوتاه به این نوع رسانه ها

۱۸ اکتبر سالروز تاسیس «بریتیش برادکستینک کورپوریشن ــ به اختصار «بی بی سی» است که در سال ۱۹۲۲ درست سه سال پس از آغاز به کار کمپانی سخن پراکنی غیر دولتی آمریکایی «آر سی ا» و ۱۸ سال زودتر از رادیو تهران به ضمیمه پستخانه دولتی انگلستان ایجاد شده است. این بنگاه به هزینه دولت انگلستان به بسیاری از زبانها برنامه پخش می کند و به گفته برخی، از طریق برنامه زبانهای خارجی خود راه را برای اجرای سیاست های دولت متبوع هموار می سازد که ظاهرا هنوز نمی خواهد دست از سر سایر ملل بردارد و به سهم خود، به عنوان یک کشور پنجاه و چند میلیونی قناعت کند. بی بی سی با ادامه این فعالیت به وظیفه اش به عنوان بازوی روابط عمومی سیاست خارجی انگلستان با وفاداری کامل و سنگ تمام عمل می کند، آموزگار سیاسی ملل دیگر می شود و نظراتی را که دولت متبوع آن نمی تواند از طریق متعارف و معمول (دیپلماتیک) بیان دارد، در قالب خبر و نظر که با هزار دوز و بند آنها را در چارچوب ژورنالیسم مستقل و حرفه ای قرار می دهد تبلیغ می کند و به خورد مردمی می دهد که آگاهی های اندک از چکونگی ژورنالیسم حرفه ای و بازی های سیاسی دارند و ایشان را اصطلاحا شستشوی مغزی می کند.
از آنجا که یک رسانه بدون داشتن مخاطب «هیچ» و بی اثر است، بسیاری از دولتها پس از آغاز جنک سرد (جنگ رسانه ای طولانی در قرن ۲۰) بر برنامه های دروس دوره متوسطه خود «درس آشنایی با رسانه ها» را افزوده اند تا مردمشان از سنین نوجوانی رسانه حرفه ای از غیر حرفه ای (دولتی، حزبی، رسانه های با مقاصدخاص و ...) را تشخیص و نیز با هدفهای رسانه های دولتی سایر کشورها که به زبان آنان برنامه دارند و بازی های خبرگزاریهای اصطلاحا بین المللی و حتی رسانه هایی که تحت عنوان غیر دولتی حرفه ای در سطح جهان عمل می کنند و در باطن وابستگی هایی دارند آشنا باشند، القائات آنها را تشخیص دهند و توجه نکنند. طبق نظام آموزش وپرورش نوین ایران که در سال ۱۳۴۶ خورشیدی (۱۹۶۷ میلادی) برنامه نویسی شد قرار بود که دبیرستانهای ما هم چنین برنامه درسی را داشته باشند. دمکراسی در هر تعریف و نوع خود انتشار نشریه عمومی (حرفه ای) از سوی دولتها و سازمانهای دولتی را رد کرده است. در عرف روزنامه نگاری حرفه ای سازمانهای دولتی تنها مجاز به انتشار نشریات تخصصی (نشریات با هدف ارتقاء معلومات عمومی و دادن اطلاعات و اندرز در زمینه مربوط ) هستند.
همچنین این نظریه در حال قوت گرفتن است که وجود نشریه عمومی دولتی به شکل حرفه ای و عمومی ( آگهی تجاری چاپ کند و تکفروشی داشته باشد) در یک کشور، نشانه ضعف دمکراسی و آزادی ها در آن کشور و ترس مقامات دولتی از روزنامه نگاری مستقل و حرفه ای است، و خرید این نشریات؛ حاکی از عدم رشد سیاسی مخاطبان تلقی می شود و این، یک معیار برای سنجش میزان اطلاعات سیاسی یک ملت بشمار می آید.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز