شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا
سوی درگیری
در سال ۲۰۰۲ هنگامی که درگیری نیروهای ائتلاف با عراق گستردهتر میشد، رهبران پنتاگون اردوی خاصی را برای خبرنگاران تشکیل دادند و از آنها خواستند تا در برنامههای این اردو شرکت کنند.
به گزارشگران کلاههای ایمنی داده شده و به آنها وعده داده شد که جان آنها مورد حمایت نیروهای نظامی قرار میگیرد و از همان غذاهایی که به نیروهای نظامی داده میشود به آنها نیز داده خواهد شد.
در کنار این حمایتها، گروهی از تکاوران ورزیده به آنها در زمینه آتش مستقیم، حملات شیمیایی و کمکهای اولیه آموزش دادند.
این خدمت به شکل گستردهای گزارشگران را تحت الزاماتی قرار میداد به طوری که آنها مجبور شدند با امضای قراردادی اجازه دهند تا تمامی گزارشهایی را که تهیه میکنند قبل از پخش توسط فرماندهان نظامی مورد نظارت قرار گیرد.
بسیاری معتقد بودند این موضوع همان شرایطی را برای گزارشگران بوجود میآورد که در فرمان سال ۱۹۷۳ شاهد آن بودیم. در آن فرمان گزارشگرانی که با این موقعیت روبهرو شده بودند آرام آرام با فرهنگ نظامی آشنا شدند و پس از مدتی گزارشهایی تهیه میکردند که کاملا منطبق با دیدگاههای نظامیان بود، یعنی بدون اینکه نیاز به انجام نظارت یا سانسور خبری باشد آنها خود در ارسال اخبار این ملاحظات را به عمل میآوردند.
این مساله در تاریخ خبر به سندرم استکهلم، معروف شده است و سابقه آن به واقعهای مربوط میشود که طی آن معلوم شد گروگانگیرانی که در سال ۱۹۷۳ عدهای را در شهر استکلهم به گروگان گرفته بودند با خود گروگانها رابطه دارند و به عبارت سادهتر دست هر دوی آنها داخل یک کاسه بود و هر دو منافع مشترکی را دنبال میکردند.
افرادی چون اندرویاکوب از نیویورک تایمز، ریچارد لیبی از واشنگتن پست و کارول برایت من از نیشن (Nation) همگی معتقد بودند گزارشگران کنترل شده پس از مدتی فرهنگ نظامی بودن را میپذیرند و به عبارتی آن را درونی میسازند به طوری که آنها ارتباطات خود با نیروهای نظامی را توسعه میبخشند و سرانجام میتوان گفت آنها از همان زاویهای به وقایع نگاه میکنند که نیروهای نظامی آن را میبینند.
در حالی که به نظر میرسد اگر ما به این افراد با برچسب «سندرم استکهلم» نگاه کنیم سعی در ایجاد نوعی فتنه داریم و به دنبال تحقیر آنان هستیم اما در واقع باید بپذیریم که اجتماعیشدن این افراد از دیدگاه فرماندهان نظامی به معنای درونیساختن آن ارزشهاست و این یکی از توانمندیهای بزرگ نیروهای نظامی است که بتوانند گزارشگرانی با این وضعیت داشته باشند.
اروین گافمن در مقالات متعدد خود در زمینه جامعه شناسی به موضوع نمایش توجه خاصی داشت، او معتقد بود انسانها در زندگی اجتماعی خود نقش بازی میکنند و آنچه که نشان میدهند تصویری است که مایلند دیگران آنها را با همان تصویر بشناسد. در این میان نهادهای اجتماعی تنها نقش کنترل کننده رفتار انسان را ندارند بلکه حتی بر هویت و روابط انسانها موثر واقع میشوند.
نویسنده: اندرو.ام.لیندنر
مترجم: محمدمهدی لبیبی
مترجم: محمدمهدی لبیبی
منبع : روزنامه جامجم
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران دولت حجاب رئیس جمهور پاکستان گشت ارشاد رئیسی دولت سیزدهم مجلس شورای اسلامی کارگران رهبر انقلاب سریلانکا
سیل سلامت قتل کنکور تهران سردار رادان سازمان سنجش آتش سوزی شهرداری تهران پلیس اصفهان زنان
قیمت دلار دلار سایپا خودرو قیمت خودرو تورم قیمت طلا بازار خودرو ارز مسکن بانک مرکزی ایران خودرو
کیومرث پوراحمد خودکشی تلویزیون سینمای ایران فیلم ترانه علیدوستی سریال گردشگری موسیقی مهران مدیری کتاب
اینترنت کنکور ۱۴۰۳ عبدالرسول پورعباس
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه فلسطین جنگ غزه روسیه چین حماس طالبان اوکراین ایالات متحده آمریکا طوفان الاقصی
فوتبال پرسپولیس جام حذفی آلومینیوم اراک استقلال فوتسال بازی تراکتور بارسلونا باشگاه پرسپولیس تیم ملی فوتسال ایران لیگ برتر انگلیس
هوش مصنوعی سامسونگ گوگل الماس همراه اول ناسا فیلترینگ
سازمان غذا و دارو مالاریا کاهش وزن آلزایمر زوال عقل