میوهٔ کرم‌خورده‌ای به نام پرسپولیس

پس از گذشت نزدیک به یک دهه آخرین قهرمانی مقتدرانه پرسپولیس در رقابت‌های لیگ باشگاه‌های کشور، هنوز کسی پیدا نشده که به این سؤال پاسخ دهد که بیماری این تیم چیست و چه راه علاجی دارد. تیمی که میلیون‌ها علاقه‌مند به فوتبال را به‌عنوان هوادار و پشتوانه اصلی با خود به همراه دارد از سال ۱۳۷۵ که توانست با هدایت استانکو با اقتدار عنوان قهرمانی خود را برای دومین سال پیاپی جشن بگیرد به‌رغم اینکه در سال‌های بعد نیز عنوان قهرمانی را تکرار کرد اما نتوانست از نظر مدیریت صلابت گذشته را داشته باشد. با جدائی امیر عابدینی از بدنه مدیریت پرسپولیس دوران زوال و سقوط این تیم آغاز شد و تا زمان واگذاری مالکیت باشگاه به سازمان تربیت بدنی، اصلی‌ترین مشکل این تیم همین تزلزل در مدیریت و اختلافات و درگیری‌هائی بود که بین مدیران پرسپولیس به وقوع پیوست. عباس انصاری‌فرد، علی میرزائی افرادی بودند که در مقاطع زمانی بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰ به‌عنوان مدیران عامل این باشگاه منصوب و مشغول به‌کار شدند اما هیچ‌کدام نتوانستند گره کور مشکلات این باشگاه مردمی را باز کنند. آنها نه تنها نتوانستند باری از روی دوش این تیم بردارند بلکه با برخی بی‌تدبیری‌ها زمینه بالابردن میزان بدهی‌های باشگاه پرسپولیس را فراهم کردند. مشکل مدیریتی و درگیری‌هائی که وجود داشت در تمام این سال‌ها اجازه قد راست کردن به پرسپولیس را نداد.
با واگذاری مالکیت باشگاه به سازمان تربیت بدنی که براساس رأی دادگاه تجدیدنظر صورت گرفت، هواداران این تیم امیدوار بودند که سازمان بتواند تیم آنها را از بحران خودساخته‌ای که گرفتارش شده بود برهاند. اولین اقدام سازمان برای سر و سامان دادن به باشگاه پرسپولیس انتصاب علی‌اکبر غمخوار به‌عنوان مدیرعامل پرسپولیس بود. فرمانده سابق لجستیک سپاه پاسداران و همکاران نظامی‌‌اش به او مدیر بحران لقب داده بودند با اتکا به همین لقب وارد بازی‌ای شد که نمی‌دانست پایانش شکستی تلخ در کارنامه او خواهد بود. غمخوار نیز نتوانست به اوضاع نابسامان پرسپولیس سر و سامان بدهد و زودتر از آنچه تصورش را می‌کرد عطای کار در فوتبال را به لقایش بخشید و به‌کار اصلی‌اش بازگشت. پس از غمخوار قرعه به نام حجت‌الله خطیب مدیرکل تربیت بدنی استان تهران افتاد تا به‌عنوان مدیرعامل باشگاه پرسپولیس منصوب شود. خطیب که سال‌ها در اداره کل تربیت بدنی تهران مدیریت کرده بود از ابتدای حضورش با واگذاری کلیه امور باشگاه به علی پروین و هیئت مدیره عملاً خودش را از این تیم کنار کشید تا جائی‌که میزان بدهی‌های پرسپولیس در زمان او چندین برابر شد. در این برهه بازیکنانی به پرسپولیس آمدند که بدون حتی یک دقیقه بازی میلیون‌ها تومان خسارت روی دست باشگاه گذاشتند.
با رفتن خطیب اوضاع باشگاه مجدداً بحرانی شد تا اینکه مهندس علی‌آبادی به‌عنوان رئیس جدید سازمان تربیت بدنی اعضاء جدید هیئت مدیره پرسپولیس را انتخاب کرد. نام‌هائی که در بین اعضاء هیئت مدیره به‌چشم می‌آمد این امیدواری را به‌وجود آورد که بتوانند مشکلات ریشه‌دار این تیم را حل کنند اما تاکنون که نزدیک به هفت‌ ماه از حضور آنها در پرسپولیس می‌گذرد هنوز هیچ حرکت مثبتی در این باشگاه صورت نگرفته است.
انتخاب محمدحسن انصاری‌فرد به‌عنوان مدیرعاملی که خود روزگاری نه چندان دور به‌عنوان یکی از بهترین‌های پرسپولیس دراین تیم توپ زده بود این امیدواری را مضاعف کرد که حداقل پرسپولیس مشکلی از نظر فنی نداشته باشد. او در ابتدای حضورش اقدامات مؤثری را در این باشگاه صورت داد که آوردن بایرن‌مونیخ به ایران مهم‌ترین آن بود. انصاری‌فرد در دومین اقدام قابل توجه خود آری‌هان هلندی را جایگزین علی پروین کرد تا شاید این مرد صاحب نام بتواند مشکلات فنی سرخپوشان را به حداقل برساند اما این‌بار هم تیر مدیرعامل پرسپولیس به سنگ خورد. در شرایط فعلی مشکلات مالی اصلی‌ترین مشکل انصاری‌فرد برای هدایت و اداره پرسپولیس است. اما در کنار این مشکل بزرگ باید به مشکلات حاشیه‌ای هم اشاره کرد. هر چند این مشکلات تأثیر مستقیمی در اداره پرسپولیس ندارد اما به هر حال زمانی‌که برخی بازیکنان با گرایش و علایق شخصی به فرد خاصی، با تمام توان برای تیم آری‌هان بود. مشکلات درونی پرسپولیس آنقدر زیاد است که می‌توان آن‌را به میوه کرم‌خورده‌ای شبیه دانست که هر چه به آن دست بزنید اوضاع بدتر می‌شود. پرسپولیس برای رهائی از این وضعیت به تغییرات اساسی و حمایت کامل سازمان تربیت بدنی نیاز دارد تا شاید بتواند در سال‌های آینده از این باتلاق خودساخته خارج شود. قطعاً برای تیمی که میلیون‌ها هوادار نیز دارد شایسته نیست که در رده نهم لیگ کشورش جای بگیرد رتبه‌ای که در طول تاریخ این باشگاه سابقه نداشته است.

منبع : مجله‌فوتبال