اتاق های گاز واقعیت یا افسانه؟

این روزها بحث های زیادی درباره هولوكاست در رسانه ها گفته و شنیده می شود و این مسئله با نزدیكی به ۲۷ژانویه كه روز آزادسازی اردوگاه كار اجباری آشویتس در جنگ جهانی دوم است، می تواند جنجالهای فراوان ساختگی و بحث های رسانه ای را همچون گذشته به همراه خود یدك بكشد.
هولوكاست كه امروزه از آن به «مرغ تخم طلای» صهیونیسم نیز تعبیر شده است موافقین و مخالفین پرو پا قرصی دارد و یكی از ابعاد پیچیده آن اردوگاههای كار اجباری نازی ها و نحوه كشتار در این اردوگاهها بوده است.
یهودیان بر این باورند كه همكیشان آنها در این اردوگاهها در اتاق های گاز خفه می شدند و در كوره های آدمسوزی سوزانده و به خاكستر تبدیل می شدند و این مهمترین بعد جنجال برانگیز این ماجراست كه مورخین آن را به چالشی سخت كشانده اند.
در همین موضوع شاید بتوان پروفسور روبرو فوریسون و كتابش تحت عنوان «اتاق های گاز در جنگ جهانی دوم؛ افسانه یا واقعیت؟» را یكی از مهمترین افراد و آثاری دانست كه این موضوع را با بحرانی عمیق رو به رو ساخته است.
گرچه این تحقیقات منجر به اخراج فوریسون از دانشگاه و ضرب و شتم در اماكن عمومی گردید لیكن بسیاری از ابعاد مافیایی این موضوع را مشخص ساخت و یكی از مهمترین دست آوردهای این مسئله جعلی بودن اتاق های گاز موجود در اردوگاه های نازی ها می باشد.
فوریسون در اثر خود كه نوام چامسكی اندیشمند بنام یهودی بر آن مقدمه نوشته است در ۵قسمت موضوع را مورد بررسی و مطالعه دقیق قرار می دهد و در این پنج قسمت سعی كرده تا با توجه به مطالعات خود برروی اسناد به زبان های مختلف و در آرشیوهای مختلف عدم امكان وجود فیزیكی و عملی اتاق های گاز در آشویتس را مورد تائید قرار دهد.
به ندرت می توان شهودی را یافت كه شجاعت لازم برای ذكر این عبارت را داشته باشد و بگوید كه «من در زندان آشویتس بودم و به شما اطمینان می دهم كه در آنجا اتاق گاز وجود نداشت». این شهود در دادگاه ها مورد اذیت و آزار قرار می گیرند. حتی امروز هم در آلمان این ذهنیت وجود دارد كه اگر عبارتی در حمایت از تیزكریستوفرسن Thies Christopherson كه نویسنده كتاب فریبكاری آشویتس است و خود در اردوگاه بوده است) آورده شود، فرد متهم به افترا به مردگان شده و مورد مجازات قرار می گیرد.
بلافاصله پس از جنگ، آلمان ها، صلیب سرخ جهانی، واتیكان و دیگران این عبارت را بارها تكرار كردند كه «هیچ چیز در مورد اطاقهای گاز نمی دانیم» اما با وجود این، این سؤال مطرح می شود كه آیا می توان از اتفاقاتی كه هرگز رخ نداده است، اطلاعی به دست آورد؟
واقعیت این است كه حتی یك اتاق گاز نیز در اردوگاههای كار اجباری آلمانی وجود نداشته است. عدم وجود اتاقهای گاز در آلمان نازی می تواند خبری مسرت بخش باشد. پنهان كردن این خبر برای آیندگان عادلانه نیست. همانطور كه با دروغین خواندن «فاطیما Fatima» هیچ دینی مورد انتقاد قرار نمی گیرد، با این واقعیت هم كه اتاقهای گاز آلمان نازی یك دروغ تاریخی است، هیچ گزندی به بازماندگان اردوگاههای كار اجباری وارد نخواهد آورد. صداقت وظیفه هر فردی است.
نتیجه ۴۰سال تحقیق و تدوین محققین و مورخین این است كه:
«اتاقهای گاز» در دوران هیتلر هرگز وجود نداشته اند. نسل كشی (یا «قصد نسل كشی») یهودیان هرگز اتفاق نیفتاده است. به عبارت دیگر، هیتلر هرگز به دلیل نژاد یا مذهب دستور یا اجازه كشتار كسی را صادر نكرده است. اتاقهای گاز و «نسل كشی» هر دو دروغ هستند. این دروغ، كه اساس صهیونیستی دارد، موجب فریب سیاسی و مالی بسیاری به نفع كشور اسراییل شد.
بسیاری از منابع موثق چنین استدلال می كنند كه اصلی ترین قربانیان این پدیده، مردم آلمان (و نه دولتمردان آن) و همه مردم فلسطین هستند. قدرت عظیم سرویس اطلاعات روسیه و تبلیغات رسانه ای آمریكا، موفقیت این دروغ را تضمین كرد و آزادی بیان افرادی را كه با آن به مخالفت برخاستند، از آنها گرفت.
هواداران این دروغ خود می دانند كه پایان آن فرا رسیده است، این افراد هدف و طبیعت تحقیق تجدیدنظر طلبانه را تحریف می كنند. آنها با «احیاء نازیسم» یا «مغلطه تاریخ» كه واقعیتهای تاریخی هستند، مخالفند.

منبع : روزنامه کیهان