نظری: تیم ملی دوم برزیل بودیم!

قبل از حضور تیم ملی فوتسال در جام جهانی، وقتی خبرنگاری از «حسین شمس» دلیل دعوت نشدن «رضا ناصری» را پرسید و گفت که بازیکنان نمی توانند با «مصطفی نظری» خیالشان از بابت دروازه راحت باشد، سرمربی تیم ملی مدعی شد نظری ستاره ایران در برزیل خواهد بود.
البته در آن زمان کسی نه حرفهای شمس را جدی گرفت و نه نظری را. اما حضور در جام جهانی بهترین مکان برای دروازه بان ۲۵ ساله ایران بود که بتواند پس از مسابقات قهرمانی آسیا خودی نشان بدهد و ثابت کند پشت خط ماندن او در این چند سال چندان به دلایل فنی مربوط نبوده است.
«چیاگو» (لقبی که تلویزیون برزیل به نظری داد) یک هفته پس از بازگشت تیم ملی از ریودوژانیرو به پرسشهای گوناگون پاسخ گفت.
▪ همه گمان می کردند، فوتسال دنیا در حال پیشرفت است، ما در حال درجا زدن هستیم. عملکرد شما خط بطلانی روی این عقیده و انتقاد کشید. به نظر شما چرا تیم ملی فوتسال در این دوره از پس این باورها برآمد و آنها را پس زد؟
ـ شرایطی که چهار سال پیش در تایوان به وجود آمد، اوضاع بدی را برای فوتسال ما به بار آورد. همه تصور می کردند فوتسال دیگر نمی تواند کمر راست کند. فوتسال ما دو سال قبل و پس از آن رقابتها در انزوای کامل به سر می برد و شرایطی به وجود آمده بود که هیچ تیمی با ما بازی نمی کرد و کمبود بازی تدارکاتی داشتیم. تیم ملی فوتسال با آن شرایط بد از رقابتها حذف شد و قهرمانی رقابتهای آسیایی ازبکستان را از دست دادیم. من هم عضو آن تیم و در اردو حاضر بودم. واقعاً این دو تیم از هیچ نظر با یکدیگر قابل مقایسه نیستند. حتی شرایط مالی آنها بهتر از ما بود. در فدراسیون قبل به آنها فوق العاده رسیدگی می شد. من خودم در آن زمان دو سال در تیم ملی فوتسال در خدمت «انصاری فرد» بودم، هر چند همیشه در آستانه رقابتها از تیم خط می خوردم، اما در جریان کار بودم. گمان می کنم شرایط آنها با ما قابل قیاس نیست. رفاقت، دوستی و یکدست بودن بچه های ما را هم نمی توان با آن تیم مقایسه کرد.
یادم هست جو حاکم بر اردو در آن زمان خوب نبود. حتی جو حاکم بر فوتسال هم خوب نبود، اما اکنون با آمدن شمس و ترابیان اوضاع متفاوت است. اکنون رابطه میان بازیکنان با تجربه و جوان ما فوق العاده است. بازیکنان با تجربه ای مانند وحید شمسایی و اصغر قهرمانی که از سال ۲۰۰۰ در تیم بوده اند. شاید آرزوی من و خیلی از بازیکنان ۲۰ ساله تیم گرفتن عکس یادگاری با شمسایی بود، اما اکنون با هم راحت هستیم و به خوبی با هم کنار می آییم.
امیر فراشی، مربی دروازه بانها هم با ما رابطه خوب، گرم و نزدیکی دارد. شمس هم همین طور. جو خیلی خوبی در تیم حاکم بود. اگر دیده باشید، هیچ کس از جریان بازی سالم خارج نمی شد و همه برای همدیگر تلاش و کوشش می کردند و پشتیبان هم بودند. تنها چیزی که باعث رؤیایی شدن این دوره از رقابتهای جام جهانی فوتسال شد - برخلاف تراژیک بودن نتیجه اش- همین رفاقت میان مربیان و بازیکنان و مدیریت خوب حسین شمس بود. نمی شود به سادگی از کنار کادرفنی تیم گذشت.
علی صانعی، امیر فراشی یا پزشکان تیم زحمت زیادی کشیدند. ترابیان با زحمتهای زیاد بازیهای تدارکاتی خوبی فراهم کرد، ما با تمام تیمهای خوب دنیا بازی تدارکاتی داشتیم، حتی سه، چهار بار! این باعث شد، ترس اولیه ما از بازی با تیمهای بزرگ از بین برود.
▪ بدون تردید فوتسال پس از تیم ملی والیبال نشسته پرافتخارترین تیم ایران است، اما این رشته با کمبود شدید امکانات روبه روست. شما حتی یک زمین تمرین اختصاصی هم برای خودتان ندارید.
ـ کمبود امکانات که وجود دارد. حتی تیمهای تهرانی فوتسال - که تعدادشان هم در حال حاضر بسیار کم شده است - برای انجام مسابقه راهی مکانهای دیگری می شوند. از مسؤولان ورزش می خواهیم یک زمین مناسب مسابقه را در مرکز شهر تهران در اختیارمان قرار دهند. ما در تهران زمین اختصاصی فوتسال نداریم و رقابتهایمان را در ورزشگاه آزادی انجام می دهیم که سال گذشته در بازی با روسیه آن گونه بود و بعدها کفپوش آن تعویض شد. به یک سالن خوب همانند سالن مجموعه رضازاده در اردبیل در تهران نیاز داریم. با داشتن سالنی خوب این امکان فراهم می شود که تورنمنتهای خوبی را برگزار کنیم و حتی میزبانی جام جهانی را بگیریم، چون ایران توانمندی میزبانی جام جهانی فوتسال را دارد و از این جایگاه برخوردار است. در دیدار با شهردار تهران هم این درخواست را مطرح کردیم. وی هم قول مساعد داد تا زمین این کار را در اختیار ما قرار دهد، ولی هنوز هم کمبودهای زیادی داریم. ما تنها کمپ تیم ملی را در اختیار داریم که از نظر خوابگاهی با وضع نامناسبی روبه روست. ورزشکار تنها آرامش می خواهد. تمرین و در کنار آن آرامش و تغذیه خوب تا بتواند از تمرینهایش نتیجه بگیرد. وقتی آرامش در کار نباشد، تمرین کردن تنها هیچ فایده ای ندارد.
▪ از جو ورزشگاه هنگام برگزاری بازیهای ایران صحبت کنید.
ـ در همه بازیها از ما حمایت خوبی می شد. در بازی با اسپانیا یا حتی ایتالیا تماشاگران با ما بودند. در پایان بازی با ایتالیا ورزشگاه غرق در سکوت شده بود! حتی در بازی با برزیل هم تماشاگر داشتیم. آنها تک تک ما را به اسم می شناختند. هر روز در جلوی هتل برای گرفتن امضا جمعیت زیادی حاضر بود. تیم ملی فوتسال طرفدار زیادی داشت. ما تیم ملی دوم برزیل بودیم! برخلاف ایتالیا که بازیکنانش اصلیتی برزیلی داشتند و جو ورزشگاه علیه آنها بود. حتی در بازی با برزیل دعوا و کتک کاری شد. شماره ۷ ایتالیا مربی برزیل را کتک زد و بعد از آن هم بازیکن شماره ۱۱ برزیل آن بازیکن ایتالیایی را مورد ضرب و شتم قرار داد.
▪ از اینکه در پایان در مراسم انتخاب بهترینها برگزیده نشدید، ناراحت نیستید؟
ـ چرا. خیلی زیاد. هنگام اعلام بهترینها من در تلویزیون بودم و از چهره ام هم معلوم بود که بشدت ناراحت هستم. هر چند انگیزه ام را از دست نداده ام.
▪ دروازه بان مورد علاقه شما در فوتبال چه کسی است؟
ـ در فوتبال اروپا تنها از بوفون خوشم می آید. به نظرم او شخصیت بزرگی دارد. در یورو ۲۰۰۸ ایتالیا حذف تلخی داشت، اما در پایان این بوفون بود که بهترین سنگربان جام شد.
▪ هدفهای شخصی شما در آینده چیست؟
ـ نخست اینکه لژیونر بشوم. برای دروازه بان این اتفاق مهمی است. ما تاکنون چنین چیزی را در فوتسال شاهد نبودیم. وحید شمسایی و رضا حیدریان به عنوان بازیکن در اروپا بازی کرده اند، اما یک دروازه بان خیر. دو پیشنهاد خوب از ایتالیا و پرتغال دارم. از اسپانیا هم گویا پیشنهادهایی به فدراسیون رسیده است، ولی در هر حال با ارم کیش قرارداد دارم و همه چیز را به عهده باشگاهم گذاشته ام. هدف اول، رفتن به فوتبال اروپاست، اما نه به خاطر مسائل مالی. زیرا در ایران مسائل مالی ما بیشتر حل می شود. ولی حضور مربیان بزرگ در فوتبال اروپا برای ما آموزش به شمار می آید. بازی در لیگهای حرفه ای تجربه ای گرانبهاست که به فوتسال ایران هم کمک می کند.
▪ دروازه بانها انسانهای مغروری هستند. احمدرضا عابدزاده، اولیورکان یا جان لوئیجی بوفون، دروازه بان مورد علاقه ات در میدان رقابت غرور خاصی دارند. آیا مصطفی نظری هم در میدان مسابقه دروازه بان مغروری است؟
ـ نه. اصلاً از این واژه خوشم نمی آید. به جای آن از کلمه «مدیر» استفاده می کنم و می گویم دروازه بان باید در میدان مدیریت کند. دروازه بان می تواند مدیری باشد که همه از او بترسند و به خاطر اعتماد به نفس جذبه ای خاص داشته باشد. در فوتسال مربی از بیرون زمین و دروازه بان در درون زمین هستند که بازیکنان را مدیریت می کنند و غروری که می گویید یکی از ویژگیهای مدیریت است.
▪ زیبا ترین گلی که دریافت کردی، کدام گل بود؟
ـ آخرین گلی که در بازی با اوکراین خوردم. هر چند گل اولی که از ایتالیا خوردم هم حرف نداشت! شوت گیر خوبی هستم، اما در تک به تک ها بهتر عمل می کنم.
▪ دستاوردهای نظری از جام جهانی فوتسال در برزیل چه چیزی بود و چه آموخت؟
ـ تجربه زیاد و اینکه فوتسال ۴۰ دقیقه است. در بازی تدارکاتی با پرتغال در حالی که یک بر یک مساوی بودیم در دو ثانیه پایانی بازی گل خوردیم و دو بر یک باختیم. دیگر اینکه در بازی با تیمهای بزرگ پنج دقیقه اول بازی در هر نیمه بسیار مهم است. دستاورد تیمی ما هم این بود که تیم ملی فوتسال ایران می تواند. برخلاف گذشته که تصور می کردیم رسیدن به هشت تیم پایانی نهایت ظرفیت فوتسال ماست، اکنون انتظار داریم، اسپانیا و ایتالیا را ببریم. شاید اگر بازی با برزیل در کشورش نبود، می شد، این تیم را برد. ایران دیگر از آسیا جدا شده است و می تواند در بین چهارتیم اول دنیا حاضر باشد.

منبع : روزنامه قدس