خواهی آمد

خواهی آمد، ای سوار سبزپوش
با نگاه خویش در متن زمین
خواهی آمد، خوب می دانم هنوز
خیره بر بی انتهای جاده ها
ای بهار آخرین، كی می رسی؟
در عبور بی دریغ لحظه ها
لحظه ها را باز هم پر می كند
تا ببینم لحظه موعود را
فصل هایم را بهاری می كنی
عشق را هر لحظه جاری می كنی
می نشینم روزها چشم انتظار
می نشینم با نگاهی اشكبار
من غریب و خسته این جا مانده ام
در كنار خویشتن جا مانده ام
گریه من، شیون من، سوز من
جمعه می شد كاشكی هر روز من

تیمور آقامحمدی

منبع : روزنامه ایران