عدس بپزیم

عدس، پسر عموی لوبیا و هر دو از خانواده بزرگ و خوشنام حبوبات هستند. هر دانه ای كه درون یك پوسته محافظ رشد كند، به نوعی در این خانواده بزرگ جای دارد. عدس شبیه به یك ذره بین یا عدسی است. علت بیشتر این نوع اسم و وجه تسمیه اش را به عهده شما می گذاریم.
پوسته بیرونی عدس خال خال و رنگارنگ است و طیف رنگ آن از قهوه ای مایل به قرمز، قهوه ای مایل به خاكستری و سبز و حتی كمی نارنجی متفاوت است. لایه درونی آن نظیر بیشتر دانه ها، قرمز یا زرد است.
● عدس آسان می پزد
تهیه و پخت عدس ساده و آسان است و به راحتی از پوسته بیرونی خود جدا می شود. برای پخت آن كافی است عدس را بشویید و به مدت ۱۵ الی ۲۰ دقیقه بجوشانید. عدس نیازی به خیس كردن ندارد. چناچه قصد پختن آن را دارید، موقع پختن به آن نمك اضافه نكنید زیرا سبب سفت شدن آن می شود. نگهداری عدس نیز بسیار راحت است. این دانه را می توان مدت طولانی در یك محل خشك و خنك نگهداری كرد گرچه پس مدتی طولانی رنگش تغییر می كند اما در مزه آن چندان اثری ندارد.
● خواص عدس
فیبر، كربوهیدرات های پیچیده و اسید فولیك مهم ترین مواد مغذی عدسند. همچنین كم چربی و كم كالری و بدون كلسترول و به نسبت سایر حبوبات، ارزان قیمت تر است.
شرح مواد مغذی این دانه بدین قرار است:
۱) اسیدفولیك:
تا سال ها پیش از این كسی نمی دانست كه مهم ترین ماده مغذی عدس، اسیدفولیك است. اداره بهداشت و سلامتی امریكا توصیه می كند تمام خانم هایی كه زمان وضع حمل شان نزدیك است، باید روزانه ۴۰۰ میلی گرم اسید فولیك دریافت كنند در عین حال بیشتر مادران باردار به این موضوع توجه چندانی ندارند.
یك لیوان عدس پخته، ۹۰ درصد مقدار مورد نیاز اسیدفولیك را در روز تامین می كند و بیشتر از هر غذای غنی نشده دیگری، اسید فولیك را برای بدن فراهم می كند.
۲ ) آهن:
عدس منبع خوبی از آهن است به ویژه برای دختران و زنانی كه نیاز به آهن در بدنشان بیشتر است. بهتر است این ماده غذایی را با گوجه فرنگی، فلفل سبز، كلم بروكلی، مركبات یا آب میوه ها مصرف كنید، زیرا سبب جذب بهتر و موثرتر آهن در بدن می شود.
۳) پروتیین:
عدس از لحاظ پروتیین بسیار غنی است فقط اسید آمینه متیونین در آن كم است. مصرف غلات، تخم مرغ، آجیل و سایر دانه های خوراكی، گوشت و لبنیات به همراه آن، یك پروتیین كامل و غنی را تشكیل می دهد.
۴) فیبرهای محلول:
عدس دارای فیبرهای محلول است.
این فیبرها مانند یك جاروی زبر، عدس دارای فیبر را تمیز می كنند. فیبرهای محلول میزان قند و كلسترول را متعادل نگه می دارند، هم چنین نیاز به انسولین را در افراد دیابتی كم می كند. از دیگر موادی كه حاوی فیبرهای محلول هستند می توان به سبزیجات، جوی دوسر، سبوس جو، میوه ها و انواع لوبیا، اشاره كرد.

مریم دلیران

منبع : روزنامه جوان