غزه در اتش

ما را چه می شود؟
صفحه سخت و بی روح میلیونها تلویزیون در سراسر جهان بارها و بارها صحنه های فجیع و رقت باری را از جنایات صهیونیسم بین الملل در شهر بی پناه و مصیبت زده غزه به نمایش گذاشته است! بیش از هزارکشته و زخمی در تنها یکروز حاصل تلاش چند ساعته غاصبان فلسطین در کشتار مردم غزه است! کودکان بی سر و دست، مردان دست و پا زده در خون، زنان و پیرمردان بی پناه و خاک آلوده، خانه های سوخته وویران شده ، دانش آموزان ترسان و بی پناه،و هزاران صحنه دیگر که قلم از نوشتن و زبان از گفتن آنها شرم دارد! آیا شما نیز می بینید و می گذرید؟!
به راستی ما را چه می شود؟ مسلمانان جهان را چه می شود؟ آزادگان عالم چرا در سکوتی مرگبار به این صحنه ها می نگرند؟
سازمانهای کنفرانس اسلامی و بین الملل وصدها سازمان بی در و پیکر مدعی حقوق بشر و آزادی به کدامین اتفاقات مهم جهان مشغولند؟ چرا کسی فریادی نمی زند؟
ما را چه می شود؟
مگر در مکتب ما مسلمانان پیامبر عظیم الشأن اسلام نفرموده است « هر کس شبی را به صبح رساند و به فکر مسلمین نباشد مسلمان نیست و آزاده نیست؟ » به راستی کودکان بی پناه و بی سرپرست غزه به کدامین گناه ناکرده کشته می شوند؟ «بأی ذنب قتلت»
مسلمانان! شیعیان! آزادمردان! غزه تشنه است، غزه گرسنه است، غزه بی پناه است،در غزه قحط آب است! غزه در محاصره است! در غزه یک فاجعه تمام عیار انسانی اتفاق افتاده است! غزه امتحانی دیگر است!
مگر در منش و ادبیات ما ایرانیان بارها و بارها نخوانده و ننوشته ایم که: بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک پیکرند، چو عضوی بدرد آورد روزگار،‌دگر عضو ها را نماند قرار؟! به راستی آیا مردمان بی پناه فلسطین و غزه کدامین عضو بنی آدم و این پیکر هستند که با این همه جنایت و کشتار و گرسنگی و تشنگی دیگر اعضای آن هیچ احساسی حتی ترحم به دلشان و وجودشان راه پیدا نمی کند و آن از نهادشان بر نمی خیزد؟!
رادمردان و آزادگان عالم! شیعیان منتظر! عزاداران محرم و تاسوعا وعاشورا!رزمندگان هشت سال دفاع مقدس! به راستی آیا در آستانه فرارسیدن محرم الحرام سال ۱۴۳۰ قمری این امتحانی دیگر نیست؟
آیا در برابر خنده های شیطانی شیطان پرستان عالم و آنانکه از ریختن خون بیگناهان و کودکان و زنان لذت می برند باید ساکت ایستاد و به این صحنه های فجیع همچون صحنه های یک فیلم سینمایی اکشن و دلهره آور نگریست و هیچ نگفت؟ آیا نباید انزجار و نفرت خود را از این همه ظلم، با دل و زبان و اشاره و دست و قلم و مال نشان دهیم؟ تا به کی باید در برابر این همه بی حیایی استکبار غرب و خنده های زشت دیو صفتان عالم روزه سکوت گرفت؟!
ایرانیان غیور! شما که همیشه در هر صحنه ای حاضر بوده اید و تا آنجایی که تاریخ به یاد دارد همیشه در برابر ظلم و ظالم ساکت ننشسته اید و سکوت نکرده اید اینک گاه دیگری آمده است؛ و باید با هرچه می توان در برابر این همه زشتی و پلشتی ایستاد و مقابله کرد. گرچه دوریم از سرزمین بی پناه فلسطین و مردمان زجر کشیده آن سرزمین که هر روز با انواع و اقسام سلاحها و موشکها و تیربارهای صهیونیست قتل عام و شهید می شوند اما می توانیم با فریادهای بلند خود و با کمکهای مادی و معنوی خود و با انزجار قبلی خود به آنان دلگرمی بدهیم که « بسم ا... القاصم الجبارین » و « فان حزب ا... هم الغالبون » و انشاءا... به زودی فتح و ظفر بر کفار و ایادی ایشان حاصل خواهد شد و خداوند با صابران است.
مطمئناً اگر دیدن این صحنه ها و کشتارها برای ما تکراری و روزمره شود،‌ ناخواسته به دام اهداف تبلیغی و استکباری جهان غرب افتاده ایم چرا که آنان از سکوت مردم دنیا و سکوت رسانه های دیداری و شنیداری و سکوت زبانهای حق گو و حق طلب در برابر این همه ظلم لذتی دو چندان می برند.
وعده خدا حق است و به زودی به منصه ظهور خواهد رسید:
« و نریدان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین »
خداوندا ما را از بهترین پویندگان راه و طریقت امام حسین علیه السلام قرار ده و شهادت در راه خودت را نصیب ما بفرما
« آمین »

مجید بوجارزاده
کارشناس ارشد تحقیق در ارتباطات