آرامگاه صدرجهان (امام‌زاده اباذر) ، قزوین

این آرامگاه كه مورد احترام اكثر مردم قزوین است.، در ارتفاعات شمال شرقی قزوین و در ناحیه كوهستانی خوش آب‌وهوا و بسیار زیبایی قرار گرفته است. با توجه به هوای خنك این ناحیه كوهستانی، در سراسر تابستان گروهی از مردم برای زیارت و استراحت چند روزه به آن مسافرت می‌كنند. درباره نسب این امام‌زاده گفته می‌شود كه او فرزند امام جعفر صادق علیه‌‌السلام است.
برای رسیدن به منطقه‌ وسیعی كه بقعه و بناهای وابسته به آن در بالای آن قرار دارند، باید از راه‌پله سنگی بلندی كه در پایین آن قرار دارد، بالا رفت. پس از طی پله‌ها، صحن وسیعی قرار دارد كه در اطراف آن اتاق‌هایی برای سكونت زائران ساخته شده است.
در حال حاضر، بناهای جدید بقعه اصلی را در میان گرفته‌اند. داخل بقعه یك چهار ضلعی به ابعاد 4/30 متر است. بخش زیرین بنا با چهار فیل‌پوش پوشیده شده است. داخل بقعه فاقد هر گونه تزئین می‌باشد. گذشته از ضریحی كه در وسط بقعه قرار دارد، در كنار درِ ورودی و در گوشه بقعه، سنگ قبر مكعب مستطیلی قرار دارد كه دارای كنده‌كاری و نوشته است؛ ولی به دلیل آن كه طی سالیان دراز بر روی آن شمع روشن كرده‌اند، امكان خواندن كتیبه آن میسر نیست. صاحب این قبر «صدرالدین احمد خالدی» ملقب به «صدرجهان»، وزیر غازان‌خان است. شكل سنگ‌قبر و به‌خصوص برجستگی‌های چهارگانه‌ای كه در گوشه‌های آن ایجاد شده است، به آثار دوره ایلخانان شباهت بسیار دارد. در وسط نمای خارجی بقعه و در داخل رواق، دری با قوس جناغی با كتیبه‌ای در حاشیه قرار دارد. دور كتیبه درِ ورودی با یك حاشیه كاشی‌كاری و طرح‌های اسلیمی و گل‌و‌بوته تزئین یافته است.
در سمت راست درِ ورودی، پنجره‌ سنگی بسیار جالبی دیده می‌شود كه به صورت مشبك و با طرح‌های ستاره‌ای و شش ضلعی طراحی شده است. در بالای پنجره‌ مزبور، كتیبه‌ای به تاریخ 1220 هـ.ق وجود دارد. هم‌چنین در بالای درِ ورودی رواقِ بنا، كتیبه‌ای به خط كوفی زیبا قرار دارد كه تاریخ 693 هـ.ق را نشان می‌دهد.
گنبد خارجی بنا از دو بخش گردنی و كاسه گنبد تشكیل یافته است. كاشی‌كاری گنبد به هنگام تعمیرات بنا در سال 1343 هـ.ش انجام شده است. در روی گردنیِ گنبد و بر زمینه لاجوردی، كتیبه‌ای به خط سفید نوشته شده است و سطح گنبد نیز با كاشی‌های دوره‌ قاجار با نقش‌های هندسی پوشیده شده است.