قاب زندگی

هر سال از عمر انسان جاده ای است سنگی که او آن را بنیان می گذارد، آنچه که روی این تخته سنگ ها به عنوان نقش و نگار باقی می ماند، در انتها محصولی است که ما در زندگی از خود برجای می گذاریم.اگر بدانیم عبور از سنگفرش زندگی، فرصتی برای بازگشت به ما نخواهد داد، اگر باور داشته باشیم که تصویر عمرمان را قاب خواهیم کرد و این قاب نقاشی زندگی ما خواهد بود، آن وقت است که تلاش می کنیم روی هر یک از این سنگفرش ها گل هایی بکاریم تا باعث زیبایی و برکت زندگی ما شود.
باید باور کنیم که حرکت تا انتهای جاده زندگی به شرطی زیبا خواهد بود که سرشار از گل های رنگارنگ باشد و گل های رنگارنگ همان فداکاری ها، گذشت ها، ایثارها، بخشش ها، مهربانی ها و ‎.‎.‎. هستند. هر چه عمق کارهای ما خداپسندانه تر باشد، گل هایی که روی سنگفرش زندگی مان به یادگار باقی می مانند، زیباتر خواهند بود.

سینا نیمایی

منبع : روزنامه ایران