پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا
Two Much - TWO MUCH
سال تولید : ۱۹۹۶
کشور تولیدکننده : اسپانیا و امریکا
محصول : کریستینا اوئته
کارگردان : فرناندو تروبا
فیلمنامهنویس : دیوید تروبا و فرناندو بروبا، بر مبنای رمانی نوشتهٔ دانلد وستلیک
فیلمبردار : خوزه لوئیس آلکاین
آهنگساز(موسیقی متن) : مایکل کامیلو
هنرپیشگان : ملانی گریفیث، آنتونیو باندراس، داریل هانا، دانی آیلو، جون کیوساک، ایلی والاک و آلن ریچ
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۵ دقیقه
̎آرت داج̎ (باندراس)، جوانی شیاد که گالریدار است، بهطور اتفاقی با زن مطلقهٔ متمولی به نام ̎بتی کرنر̎ (گریفیث) آشنا میشود و با او رابطهای صمیمانه مییابد. ̎بتی̎ قصد ازدواج با او را دارد و این در حالی است که ̎جین پالتو̎ (آیلو)، شوهر سابق ̎بتی̎ که همچنان به او علاقهمند است، خیال ازدواج مجدد با او را در سر میپروراند. ̎آرت̎ پس از ملاقات با ̎لیز̎ (هانا)، خواهر ̎بتی̎ که برخلاف او شخصیتی آرام و فرهیخته دارد، به او دل میبازد، و برای حفظ رابطهاش با او، برادر دوقلوئی به نام ̎بارت̎ را برای خود جعل میکند. تا اینکه در روز ازدواج ̎آرت̎ و ̎بتی،̎بتی̎̎ دوباره به سوی ̎جین̎ باز میگردد و ̎لیز̎ نیز به اصل قضیه پی میبرد. با این همه ناراحتی او از این امر دیری نمیپاید و در پایان به سوی ̎آرت̎ باز میگردد.
● تروبا که به خاطر کمدی اسپانیائی برندهٔ اسکار دورهٔ طلائی (۱۹۹۲) شهرت دارد، از خود بهعنوان ̎نگهبان شعلهٔ̎ سبک خاص کمدیهای دیوانهوار دههٔ ۱۹۳۰ یاد کرده است. حال آنکه لااقل این ساختهاش، مؤید چنین ادعائی به نظر نمیآید. فیلمنامهٔ فیلم، کار تروبا و برادرش دیوید، ابتدا به زبان اسپانیولی نوشته، سپس به انگلیسی ترجمه شده و سرانجام توسط پل دایموند پسر یال دایموند، همکار دائمی بیلی وایلدر، بُت تروبا، با توجه به ویپگیهای لهجهٔ امریکائی و شرایط اجتماعی آن سامان، بازنویسی شده است. بنابراین تعجبآور نیست که گفتوگوها در نسخهٔ حاضر اغلب کمخون و بیروح و یادآور زبان ̎اسپرانتو̎ هستند. فیلم، اقتباسی بیروح از رمان وستلیک (۱۹۷۵)، ̎تریلر̎ی با یک رگهٔ کمرنگ ̎طنز̎ است. و ایراد اصلی آن نیز (مثل دیگر اقتباس ناموفق آثار وستلیک در این سالها: چرا من؟، جین کوئینتانو، ۱۹۸۹)، چیزی جز ناتوانی در تلفیق این دو عامل نیست. از یک سو، شخصیت اصلی را داریم که بسیار از خصایص قهرمانان رمانهای ̎خشن̎ را در خود دارد؛ آدم فرصتطلبی که هیچ موقعیتی را از دست نمیدهد، و صحنههائی که در این راستا معنی مییابند، مثل رابطهٔ ̎آرت̎ و ̎لیز̎ در پایان عروسی، یا صحنهٔ مضروب شدن ̎آرت̎ توسط افراد ̎جین̎، و از سوی دیگر مجموعهای از صحنههای کمدی سطحی و نامربوط، مثل حضور دوستان پدر ̎آرت̎ در صحنه تعقیب با اتومبیل، که به هیچ شکل به هم ربط نمییابند. طبیعی است چنین اثر ̎نامتوازن̎ی که ̎طنز̎ و ̎تلخی̎ درونمایهاش در دو سطح متفاوت حرکت میکنند، هیچ نشانی از کمدیهای سیاه وایلدر را که در آنها ̎تلخی̎ از موقعیتهای ̎کمدی̎ ناشی میشود، در خود نداشته باشد.
کشور تولیدکننده : اسپانیا و امریکا
محصول : کریستینا اوئته
کارگردان : فرناندو تروبا
فیلمنامهنویس : دیوید تروبا و فرناندو بروبا، بر مبنای رمانی نوشتهٔ دانلد وستلیک
فیلمبردار : خوزه لوئیس آلکاین
آهنگساز(موسیقی متن) : مایکل کامیلو
هنرپیشگان : ملانی گریفیث، آنتونیو باندراس، داریل هانا، دانی آیلو، جون کیوساک، ایلی والاک و آلن ریچ
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۵ دقیقه
̎آرت داج̎ (باندراس)، جوانی شیاد که گالریدار است، بهطور اتفاقی با زن مطلقهٔ متمولی به نام ̎بتی کرنر̎ (گریفیث) آشنا میشود و با او رابطهای صمیمانه مییابد. ̎بتی̎ قصد ازدواج با او را دارد و این در حالی است که ̎جین پالتو̎ (آیلو)، شوهر سابق ̎بتی̎ که همچنان به او علاقهمند است، خیال ازدواج مجدد با او را در سر میپروراند. ̎آرت̎ پس از ملاقات با ̎لیز̎ (هانا)، خواهر ̎بتی̎ که برخلاف او شخصیتی آرام و فرهیخته دارد، به او دل میبازد، و برای حفظ رابطهاش با او، برادر دوقلوئی به نام ̎بارت̎ را برای خود جعل میکند. تا اینکه در روز ازدواج ̎آرت̎ و ̎بتی،̎بتی̎̎ دوباره به سوی ̎جین̎ باز میگردد و ̎لیز̎ نیز به اصل قضیه پی میبرد. با این همه ناراحتی او از این امر دیری نمیپاید و در پایان به سوی ̎آرت̎ باز میگردد.
● تروبا که به خاطر کمدی اسپانیائی برندهٔ اسکار دورهٔ طلائی (۱۹۹۲) شهرت دارد، از خود بهعنوان ̎نگهبان شعلهٔ̎ سبک خاص کمدیهای دیوانهوار دههٔ ۱۹۳۰ یاد کرده است. حال آنکه لااقل این ساختهاش، مؤید چنین ادعائی به نظر نمیآید. فیلمنامهٔ فیلم، کار تروبا و برادرش دیوید، ابتدا به زبان اسپانیولی نوشته، سپس به انگلیسی ترجمه شده و سرانجام توسط پل دایموند پسر یال دایموند، همکار دائمی بیلی وایلدر، بُت تروبا، با توجه به ویپگیهای لهجهٔ امریکائی و شرایط اجتماعی آن سامان، بازنویسی شده است. بنابراین تعجبآور نیست که گفتوگوها در نسخهٔ حاضر اغلب کمخون و بیروح و یادآور زبان ̎اسپرانتو̎ هستند. فیلم، اقتباسی بیروح از رمان وستلیک (۱۹۷۵)، ̎تریلر̎ی با یک رگهٔ کمرنگ ̎طنز̎ است. و ایراد اصلی آن نیز (مثل دیگر اقتباس ناموفق آثار وستلیک در این سالها: چرا من؟، جین کوئینتانو، ۱۹۸۹)، چیزی جز ناتوانی در تلفیق این دو عامل نیست. از یک سو، شخصیت اصلی را داریم که بسیار از خصایص قهرمانان رمانهای ̎خشن̎ را در خود دارد؛ آدم فرصتطلبی که هیچ موقعیتی را از دست نمیدهد، و صحنههائی که در این راستا معنی مییابند، مثل رابطهٔ ̎آرت̎ و ̎لیز̎ در پایان عروسی، یا صحنهٔ مضروب شدن ̎آرت̎ توسط افراد ̎جین̎، و از سوی دیگر مجموعهای از صحنههای کمدی سطحی و نامربوط، مثل حضور دوستان پدر ̎آرت̎ در صحنه تعقیب با اتومبیل، که به هیچ شکل به هم ربط نمییابند. طبیعی است چنین اثر ̎نامتوازن̎ی که ̎طنز̎ و ̎تلخی̎ درونمایهاش در دو سطح متفاوت حرکت میکنند، هیچ نشانی از کمدیهای سیاه وایلدر را که در آنها ̎تلخی̎ از موقعیتهای ̎کمدی̎ ناشی میشود، در خود نداشته باشد.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران اسرائیل آمریکا روز معلم رهبر انقلاب معلمان مجلس شورای اسلامی بابک زنجانی مجلس خلیج فارس دولت دولت سیزدهم
تهران فضای مجازی هواشناسی شهرداری تهران سیل پلیس قوه قضاییه آموزش و پرورش بارش باران سلامت سازمان هواشناسی دستگیری
خودرو قیمت خودرو بازار خودرو قیمت دلار دلار قیمت طلا سایپا ایران خودرو بانک مرکزی کارگران تورم حقوق بازنشستگان
مسعود اسکویی تلویزیون رضا عطاران سریال سینمای ایران سینما دفاع مقدس تئاتر فیلم
دانشگاه علوم پزشکی مکزیک
رژیم صهیونیستی غزه جنگ غزه فلسطین چین روسیه حماس نوار غزه ترکیه عربستان اوکراین نتانیاهو
پرسپولیس فوتبال استقلال سپاهان تراکتور باشگاه استقلال لیگ برتر ایران رئال مادرید بایرن مونیخ لیگ قهرمانان اروپا لیگ برتر باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی اینستاگرام همراه اول شبکه های اجتماعی اپل ناسا وزیر ارتباطات تبلیغات گوگل پهپاد
کبد چرب کاهش وزن دیابت قهوه فشار خون داروخانه