فوتسال، به ورزش ایران اعتبار بخشید

درخشش خیره کننده تیم ملی فوتسال ایران در جام جهانی این رشته در برزیل به گونه ای بود که به کل ورزش ما اعتبار و امید بخشید و اگر گمان کنیم که تبعات آن به فوتبال و سایر شاخه های آن منحصر و محدود می شود، اشتباه کرده ایم، وقتی سال پیش تیم ملی والیبال نوجوانان ایران با درخششی ستودنی قهرمان جهان در این رده سنی شد و تیم ملی جوانان هم مدال برنز این رده را در پیکارهای جهانی برد، نه فقط والیبال بیش از پیش متبلور شد، بلکه ابعاد خودباوری حاصله به تمامی رشته ها و ورزش های کشور بسط یافت و نور شوق در تمامی چهره ها دوید و همگان باور کردند که اگر مثل والیبال کار کنند و برنامه داشته باشند، نه فقط در آسیا بلکه در سطح جهان نیز می توانند حرف اول را بزنند. چیزی که گفتیم، حالا برای فوتسال هم صدق می کند و مردان شجاع این رشته کاری کردند که در وصف نمی آید و با این که در مرحله دوم جام جهانی ۲۰۰۸ در خاک برزیل و در گروه بندی مجدد از صعود بازماندند و به نیمه نهایی نرسیدند، اما چنان پرفروغ بودند که حتی جهانیان و رقبای ما اعتراف کردند که تیم ما شایسته رسیدن به آن مرحله و حتی فراتر از آن بوده و از هیچ یک از سایر مدعیان کمتر نشان نداده است. در واقع تیم فوتسال ما در برزیل آن قدر حرفه ای و هوشیارانه و با حساب بازی کرد که نه فقط دنیا شگفت زده بلکه سبب غرور بزرگ ملی شد و هر ایرانی که بازی هفته پیش ایران ـ ایتالیا در شب آخر مرحله دوم گروهی و حذف ما به رغم تساوی غرور انگیز ۵-۵ با نایب قهرمان دوره پیش را از تلویزیون دید، احساس افتخار کرد و اشک در چشمانش نشست، زیرا این بچه های بی ادعا واقعا شاهکار کردند و به یک ملت بزرگ و شایسته و کوشا، دلگرمی و شادی فراوان و تازه ای بخشیدند. تمامی اجزای تیم فوتسال ایران، خوب و موفق نشان داد. از بازیکنان تیم که منضبط، فنی، نترس و تلاشگر بودند تا کادر فنی که به یمن وجود حسین شمس برای هر دقیقه مسابقات خود فکر، طرح و برنامه ای داشت و دیمی بازی نمی کرد.
● فقط یک گل
نتایج حاصله به خودی خود گویای همه چیز است. تیم ایران در ۷ بازی اش در برزیل فقط به میزبان و آن هم تنها با یک گل باخت، با قهرمان و نایب قهرمان دوره پیش ( اسپانیا و ایتالیا) با نتایج ۳-۳ و ۵-۵ مساوی کرد، اروگوئه و اوکراین را برد و بر لیبی هم سایه انداخت.
حذف ما در واپسین روز دیدارهای مرحله دوم نیز فقط به حکم تفاضل گل و بهتر بگوییم با یک گل متفاوت و آن هم در روزی حاصل آمد که تیم ایران سه مهره کلیدی خود( شمسایی، کشاورز و لطیفی) را در خدمت نداشت و اگر آنها دو اخطاره و اخراجی و مصدوم نبودند، احتمال این که ایران با عبور از سد ایتالیا به نیمه نهایی برسد، کم نبود.
ایران پیشتر به سال ۱۹۹۲ و در دومین دوره جام جهانی در خاک هنگ کنگ به چنان مرحله ای رسیده و سرانجام چهارم شده بود، اما شاید دستاوردهای این دوره اش به رغم نرسیدن به نیمه نهایی با حاصل کار تیم سال ۱۹۹۲ برابری کند زیرا در ۱۶ سال فیمابین فوتسال در سطح جهان وسعت بیشتری یافته و ده ها برابر سخت تر و تخصصی تر شده و اگر در اوایل دهه ۱۹۹۰ عده ای به طور خاص دنبال آن نبودند، امروز دنیا با وسعت و جدیت بیشتری آن را تعقیب می کند و شیرینی این رشته جذاب برای جهانیان بسیار بیشتر شده و بدیهی است که به همین سبب نیز فزون تر روی آن کار کنند و تعداد تیم های قوی ومدعی و ملل موفق در این رشته بیشتر از دهه پیشین و کار بسیار سخت تر شده باشد.
● بهتر و بهتر
کاری که حسین شمس ظرف دو سال اخیر انجام داد و بهره های آن را در برزیل برد ایجاد ادغامی از باتجربه ها با جوانترها و بهتر بگوییم به مرحله بهره دهی رساندن نسل جوان تر فوتسال و انتقال شماری قابل توجه از نفرات تیم های ملی امید و جوانان فوتسال به تیم ملی بزرگسالان بود. با برنامه ریزی و هدایت شمس این جوانان به تدریج بهتر و بهتر و تبدیل به بازیکنان برومندی شدند که در جام جهانی برزیل دیدیم و همگی بابت آنها احساس غرور کردیم.
همیشه این بیم وجود داشته که روزی که حیدریان و شمسایی دو نماد بزرگ ۱۵ سال اخیر فوتسال ما کفش ها را بیاویزند سرنوشت ما چه خواهد شد، اما به لطف کار خوبی که وصف اش رفت ۶ ماه بعد از بازنشستگی ملی حیدریان نسل جوان تر به گونه ای بازی می کند که نگرانی فوق تا حدی فروکش کرده و هر چند شمسایی هنوز مهره ای کلیدی و فوق العاده در تیم ملی است اما وقایع برزیل ۲۰۰۸ این نوید را داد که حتی وقتی او برود، تیم ملی برخلاف باورهای گذشته باز هم حرف هایی رسا برای گفتن خواهد داشت.
دستاورد بزرگ شمس و همکارانش نه رساندن تیم ملی تا چند سانتی متری مرحله نیمه نهایی جام جهانی ( و فقط ۵۰ ثانیه کم آوردن بابت آن) بلکه تغییر وضعیت و باوری است که برشمردیم. به واقع نسل جوان تر فوتسال ما با داشتن امثال نظری، دانشور،هاشم زاده، حسن زاده، طاهری و طیبی در برزیل چنان مسلط و فنی و با شهامت بازی کرد که حالا می توان برخلاف تمامی اوقات دهه گذشته این باور را داشت که وقتی شمسایی هم نباشد، تیم ملی باز اسباب سرور و غرور خواهد شد.
● فاتح قلب ها
تیم ملی فوتسال به صورت یک مدعی ظاهرا کم شانس به جام جهانی رفت و همچون یک قهرمان بازگشت، باشد که شهامتش درسی برای تمامی رشته ها باشد و فن اش هم الگوی سایر ورزش ها قرار گیرد. آنها قهرمانان محبوب و فاتحان قلوب مردم ورزش دوست ایران هستند و چه افتخاری بالاتر از این که شاید حتی فاتح جام جهانی هم با آنها برابری نکند.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان