تمرکزگرایی و توسعه‌نیافتگی سیاسی در ایران معاصر

نویسنده : مدیرشانه‌چی - محسن
محل نشر : تهران
تاریخ نشر : ۱۳۷۹/۱۱/۱۶
رده دیویی : ۳۵۱.۵۵
قطع : رقعی
جلد : شومیز
تعداد صفحه : ۲۰۰
نوع اثر : تالیف
زبان کتاب : فارسی
نوبت چاپ : ۱
تیراژ : ۲۰۰۰
شابک : ۹۶۴-۳۱۷-۴۲۹-۸

در کتاب حاضر رابطه متقابل توسعه نیافتگی سیاسی با تمرکزگرایی و تمرکززادیی در ساختار سیاسی و اداری ایران ـ از بدو شکل‌گیری آن یعنی از سال‌های 1285 تا سال‌های 1375ـ بررسی و تحلیل می‌شود .نگارنده با استفاده از روش کتابخانه‌ای و شیوه نظری ساختارگرایی و کارکردگرایی ـ خصوصا آرای رابرت مرتون ـ, ضمن شخصی کردن خرده نظام‌های جامعه, نقش هر یک را در توسعه و عدم توسعه تشریح می‌کند . پرسش اساسی در این پژوهش این است که 'چگونه رابطه‌ای میان ادوار تمرکزگرایی و تمرکززدایی موجود در تاریخ معاصر ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی, با نمودها و تجلیات توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی سیاسی در این ادوار برقرار بوده است .' نگارنده در پاسخ به این پرسش بیان می‌دارد که 'در سه مقطع 1285تا 1304, 1320 تا 1332, و 1339تا 1342که جامعه در مسیر تمرکززادیی قرار گرفته است, توسعه یافتگی سیاسی نیز بروز و ظهور یافته و برعکس در سه مقطع 1304تا 1320, 1332 تا 1339, و 1342تا 1357که تمرکزگرایی در جامعه جاری بوده, توسعه نیافتگی سیاسی شکل یافته است .به این ترتیب, تمرکزگرایی در ساختار سیاسی اداری کشور به مثابه مانعی در پویش توسعه سیاسی جامعه ظاهر شده است .'