غیاث‌الدین علی/منصور منصف اصفهانی

جنسیت: مرد
نام پدر: محمد
تخلص: منصف
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۱۹/۱۰۱۲) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
معروف به غیاثا. در شیراز نشو و نما یافت. در بیست و سه‌سالگی به هند رفت و در آنجا به خدمت میرزا قوام‌الدین جعفر آصف خان رسید و با توجهات او تربیت بیشتری یافت. بعد از مدتی به وطن بازگشت و پس از سه یا چهار سال به برهانپور دکن رفت و در ملازمت رستم‌میرزای صفوی ، پسر حسین میرزا ، قرار گرفت و میرزای مذکور او را مورد لطف قرار داد و وکالت خود را به او تفویض کرد. وی بعد از مدتی به گلکنده رفت و در آنجا ملازم محمدقلی قطب‌شاه شد. ولی به‌دلیل آنکه مورد توجه قرار نگرفت ، به برهانپور نزد رستم میرزا مراجعت نمود و تا پایان عمر در ملازمت او ماند. منصف در دکن بیمار شد و در آن ایام "دیوان" شعری را ترتیب داده بود ، مشتمل بر قصیده و غزل و غیره ، در پنج‌هزار و دویست بیت ، به یکی از آشنایان خود سپرد و وصیت کرد که این مجموعه را در ایران به پایان برساند و دو روز بعد درگذشت. مولف "تذکرهٔ میخانه" این وصیت نامه را دیده است. از آثار وی: "ساقی‌نامه" ، در یکصدوپنجاه و سه بیت ، به نام شاه عباس اول؛ "دیوان" شعر.

منبع : مطالب ارسالی