محمد مایلی کهن

محمد مایلی كهن در بهمن سال ۱۳۷۴ در حالی كه ۴۱ ساله بود مسئولیت سرمربیگری تیم ملی فوتبال كشورمان را به دست آورد و این در حالی بود كه او تنها یك ماه قبل از آن ، به سمت دستیار بهمن صالح نیا در تیم ملی فوتبال جوانان كشورمان منصوب شده بود ! مایلی كهن بعد از اعلام نامش به عنوان سرمربی تیم ملی ۵۰ بازیكن برتر تیم ملی را معرفی كرد و این در حالی بود كه تیم ملی فوتبال از ۱۶ ماه قبل وجود خارجی نداشت. محمد مایلی كهن با تیم ملی فوتبال كشورمان در جام ملت های ۱۹۹۶ امارات به عنوان سوم رسید .
كسب پیروزی ۳- صفر مقابل عربستان و ۶-۲ مقابل كره جنوبی باعث شد كه از او به عنوان عامل تجدید حیات دوباره فوتبال ایران نام ببرند چرا كه تیم ملی قبل از آن در سه میدان معتبر جام ملت های ۱۹۹۲ ، بازی های آسیایی ۱۹۹۴ و مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ به سختی مقابل حریفان خود شكست خورده بود.
بعد از نتایج قابل قبول مایلی كهن ، مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه آغازشد . ایران این مسابقات را خوب آغاز كرد . بعد از كسب ۸ برد و ۳ مساوی ، ناكامی های مایلی كهن آغاز شد و او در سه دیدار متوالی صاحب یك مساوی و ۲ شكست شد . این نتایج باعث شد كه در روز ۱۷ آبان سال ۱۳۷۶ به حكم داریوش مصطفوی رئیس وقت فدراسیون فوتبال از كار بركنار شود. محمد مایلی كهن ، سال ۱۳۳۳ در بندر انزلی به دنیا آمد ، در كودكی به تهران آمد و فوتبال خود را به صورت جدی از تیم نفت تهران تحت مربیگری حمید شیرزادگان آغاز كرد . با پیراهن تیم نفت عنوان آقای گلی مسابقات فوتبال باشگاههای تهران را به خود اختصاص داد و از سال ۱۳۵۵ پیراهن پرسپولیس را به تن كرد.
او كه از سال ۵۷ تا ۶۱ به طور متناوب در تیم ملی حاضر بود تا ۳۵ سالگی برای پرسپولیس بازی كرد و در پایان سال ۱۳۶۸ رسماً" كفش ها را آویزان كرد و به عنوان كمك مربی تیم فوتبال پرسپولیس كار مربیگری را در كنار علی پروین آغاز كرد . ۲ سال بعد توسط علی پروین كه همزمان سرمربی تیم ملی و پرسپولیس بود به كادر فنی تیم ملی فوتبال بزرگسالان دعوت شد. مایلی كهن در سال ۱۳۷۱ به سمت اولین سرمربی تیم ملی فوتسال ایران منصوب شد و در مسابقات اولین دوره جام جهانی ، ایران را به عنوان چهارم جهان رساند. بعد از حذف تیم ملی در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴- همراه علی پروین از مربیگری تیم ملی بركنار و خانه نشین شد . مایلی كهن بعد از كنار رفتن از تیم ملی در سال ۱۳۷۶ مربیگری تیم های فوتبال شهرداری تبریز و سایپای تهران را بر عهده گرفت و در سال ۱۳۸۲ یك بار دیگر به تیم های ملی فوتبال برگشت. او این بار با عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال امید در مسابقات مقدماتی المپیك ۲۰۰۴ آتن شركت كرد. ایران با ۳ برد ، مسابقات خود را آغاز كرد اما ۲ شكست متوالی برابر چین و كره جنوبی ، موجب ناكامی ایران در راه صعود به المپیك و كنار رفتن او از كار شد .

منبع : سایت فدراسیون جمهوری اسلامی ایران