دوران بعد از رضازاده

با این که شمار غایبان نامدار در مسابقات اخیر وزنه برداری قهرمانی کشور در اراک کم نبود و حتی فلسفه برپایی این مسابقات (لااقل با چنین عنوانی) نیز زیر سوال بود، رییس فدراسیون این ورزش مدعی است که پیکارها در سطحی عالی بر پاشد و رقابت فشرده در برخی اوزان، اوضاع آینده این ورزش را امیدوارکننده تر ساخته است. او این فرضیه را که عدم شرکت برخی ملی پوشان در آوردگاه اراک به خاطر خواست فدراسیون وزنه برداری بوده است، رد می کند و می گوید به هیچ کس در این خصوص چیزی تکلیف و تحمیل نشده بود و بعضی ملی پوشان مثل محمد صالحی خود می خواسته اند در صحنه حاضر باشند و آمده اند و برخی نیز خیر.بهرام افشارزاده از کسب ۳ سهمیه المپیک پکن نیز راضی است و امید دارد قدری بر تعداد این سهمیه ها افزوده شود و از محل سهمیه های فعلی به حدود دو مدال در پکن دست یابیم. طبیعی است که او نیز مثل بقیه مدال حسین رضازاده را از حالا قطعی بداند، ولی اضافه بر آن به یک مدال دیگر هم فکر می کند که باید دید شامل حال کدام یک از نفرات ما و کدام یک از اوزان خواهد شد و یا اصولا خواهد شد یا خیر.
با وجود این و به رغم تمام مشکلات اخیر این ورزش، رییس ۱۶ ماه اخیر فدراسیون وزنه برداری که پس از بروز مشکل بزرگ دوپینگ برای ۹ ملی پوش این رشته مسوول فدراسیون شد و جای علی مرادی رییس سابق را گرفت،اعتقاد دارد که آینده این ورزش می تواند درخشان باشد اما نمی گوید که با کدام پشتوانه ها این ورزش می تواند به چنین درجه و مرحله ای رسد. شاید میزان و حجم مبارزه با دوپینگ در دوران افشارزاده بیش از مرادی بوده باشد، اما او چاره ای جز این نداشته، زیرا فدراسیون وی پس از برکناری فدراسیون مرادی سرکار آمد و طبعا باید با مسایل و معضلاتی برخورد می کرد که تغییر فدراسیون و بساط منفی سال های اخیر را موجب شده اند. پیشتر نیز نوشتیم و امروز تکرار می کنیم که برای قضاوت در این خصوص زود است و باید دید در عرض دو سه سال آینده ما چه روال و تبعات و وضعیتی در این ورزش خواهیم داشت و آیا قابل اعتماد خواهد بود و می توان روی این قضیه حساب کرد که چون دوپینگ خاصی در این مدت نداشته ایم، این مساله ریشه کن شده است یا خیر.
قبلا نیز برای شما نوشتیم که ابعاد ماجراهای دوپینگ احتیاج به بررسی بیشتر دارد و در کنار آن باید به شکل گیری تیمی که پس از حذف ۹ وزنه بردار دوپینگی از نو تشکیل شد، به دقت توجه کرد و از حالا برای رشد بیشتر اعضای آن و هم چنین زمان پایان مجازات نام بردگان اقدام کرد و برنامه ریزی داشت.گیر و دارها و صعودها و نزول های این ورزش در سال های اخیر کم نبوده ، اما متاسفانه همیشه به نظر رسیده که پس از سال ۲۰۰۴ تنها سلاح قابل ارایه مان به سطح اول وزنه برداری دنیا رضازاده بوده و سایرین توانی برای کسب مدال نداشته اند و تصور نکنید که پس از رجعت ۹ ملی پوش محروم تفاوتی سریع در این ماجرا به وجود می آید، زیرا دو سال دوری آنان از میدان، بر میزان فاصله شان نسبت به وزنه برداری سطح اول دنیا افزوده است. این ها معادلاتی است که باید برای ادامه حیات وزنه برداری و تبدیل شدن آن به دورانی روشن مد نظر قرار گیرد.یادمان باشد که قرار نیست تا ابد فقط رضازاده برای ما مدال بگیرد و بالاخره دوران او هم تمام می شود. برای چنان زمانی از حالا برنامه ریزی کنیم. منظورمان چیزی بسیار فراتر از برپایی اردوی تدارکاتی اخیر در خاک چین و گسیل حدود ۱۰ وزنه بردار به آن جا است و هر چند این اقدامی است که سازنده بوده و موجب رشد ورزشکاران اعزامی خواهد شد، اما به تنهایی کافی نیست. انتخاب مربیانی جدید به جای مربیان قبلی که به آرامی از آبان ۸۵ تا کنون تغییر یافته اند نیز هر چند قدمی برای احیای این ورزش بوده، اما ترسیم آینده این ورزش به یک تفکر اساسی و فراگیرتر و نگاهی بسیط تر نیاز دارد. چیزی که به آسانی حاصل نخواهد آمد.

وصال روحانی

منبع : روزنامه جوان