یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا
پدر به روایت پسر
و در آن نامه‌یی كه امام قطعنامه را نوشته بودند فرمودند: خانواده شهدا، خانواده اسرا، من تا به حال جنگیدم و در جنگ عقیده ام این بود كه به نفع شماست؛ امروز این عقیده را ندارم و قطعنامه ۵۹۸ را قبول می‌كنم.
خدا میداند بر خانه امام چه گذشت هیچ‌كس جرات نمی كرد خانه امام برود پیش امام برود. بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ چند روز امام درست نمی توانستند راه بروند. همه اش می‌گفتند: خدایا شكرت ما راضی هستیم به رضای تو. شما فرزندان امام روحیه امام را بهتر از هر كس دیگر می‌دانید. بعد از قطعنامه امام دیگر سخنرانی نكردند. دیگر برای سخنرانی به حسینیه جماران نیامدند، تا مریض شدند و به بیمارستان رفتند.
امام نه تنها موسیقی ، بلكه برنامه‌های خبری رادیو تلویزیون را در زمان حكومت شاه حرام می‌دانستند؛ و می‌فرمودند: اگر این موسیقی كه از صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش می‌شود از رادیو تلویزیون آل سعود پخش شود آن را حرام می‌دانم.
من حضرت امام را خواب دیدم؛ به من فرمودند كه به دوستان بگویید، كه من از صراط رد شدم، اما كار خیلی مشكل است ، قصه شوخی نیست.
بطور كلی وقتی جریانات انقلاب اسلامی ایران در پیش بود، یعنی همان زمانی كه امام در پاریس تشریف داشتند، یكی از مسائلی كه پیش بینی می‌شد این بود كه اگر انقلاب پیروز شود چه نوع خطراتی آن را تهدید می‌كند. ما معتقد بودیم كه منافقین و چپی‌ها در داخل مسائلی به‌وجود می‌آورند؛ چون از اینجا (ایران) هم فردی كه نامش را دقیقا به خاطر ندارم به آنجا (فرانسه) آمد. وی از ایادی شاه بود كه بعد هم معلوم شد كه عضو سازمان (سیا) می‌باشد و مدتی هم رییس دفتر شاهپور بختیار بود. وی یك شماره تلفن به ما داد و گفت: اگر با من كاری داشتید تماس بگیرید. و آن شماره، متعلق به تلفنی بود كه در اتاقی پهلوی اتاق بختیار بود. مساله‌یی كه مطرح شد این بود كه امام حاضر نشدند با فرد مذكور ملاقات كنند. وی این مساله را با یك سری از مسائل داخلی به بنده گفت كه ما خودمان هم همان طور حدس می‌زنیم كه ایشان گفت: در تركمن صحرا درگیری هست و در بلوچستان به نوعی دیگر، و در قسمتهایی از كردستان، و حتی در جنوب جریاناتی با نام خلق عرب پدید آمده. و ما علاوه بر اینكه این مساله را حدس می‌زدیم، احتمال می‌دادیم كه جنگی علیه انقلاب راه بیفتد.
تلخ‌ترین خاطره‌یی كه به یاد دارم پذیرش قطعنامه، و شیرین ترین خاطره مربوط به فتح خرمشهر است. فتح زمانی اعلام شد كه ساعت حدودا ۴ بعد ازظهر بود و امام در حال قدم زدن بودند و رادیو هم در دستشان بود؛ چون ما از قبل می‌دانستیم كه رزمندگان اسلام در حال انجام این كار هستند، و درگیری هم از شب قبل شروع شده بود كه خیلی هم شدید بود. امام در حال قدم زدن بودند كه گوینده رادیو خبر آزاد سازی خرمشهر را اعلام كرد. با شنیدن صدای گوینده، من به امام نگاه كردم و متوجه شدم كه احساس خوبی به ایشان دست داد. البته در مجموع امام از مسائلی كه خیلی تلخ بود اوقاتش زیاد تلخ نمی شد: و از مسائلی هم كه شیرین بود خیلی خوشحال نمی شدند. در مقابل مسائل خرمشهر امام معتقد بودند كه بهتر است جنگ تمام شود اما بالاخره مسئولان جنگ گفتند كه ما باید تا كنار شط العرب (اروند رود) برویم تا بتوانیم غرامت خودمان را از عراق بگیریم. امام اصلا با این كار موافق نبودند و می‌گفتند: اگر بناست كه شما جنگ را ادامه بدهید بدانید كه اگر این جنگ با این موضعی كه شما دارید ادامه یابد و شما موفق نشوید، دیگر این جنگ تمام شدنی نیست. و ما باید این جنگ را تا نقطه‌یی خاص ادامه بدهیم؛و الان هم كه قضیه فتح خرمشهر پیش آمده بهترین موقع برای پایان جنگ است.
وقت جنگ از ستاد مشترك كسی آمد كه مربوط به تیم مهندسی بود و یك ضد بمب و مستحكم برای امام درست كرد. ایشان فرمودند: اینجا نمی روم. و هر چه هم كه من گفتم: حداقل شما بیایید و اتاق مذكور را ببینید، من از همین بیرون آنجا را دیده ام و به آنجا نخواهم آمد و تا وقتی كه تهران زیر موشكباران دشمن قرار گرفت در اتاق معمولی خودشان بودند و خیلی معمولی برخورد می‌كردند. وقتی هم كه من خیلی اصرار كردم ایشان قسم خوردند كه من این كار را نخواهم كرد، و بین من و بقیه افراد هیچ تفاوتی نیست. ایشان می‌گفت: بمبی به خانه من بخورد و پاسدارهای اطراف منزل كشته شوند و من در اتاق ضد بمب زنده بمانم دیگر من به درد رهبری نمی خورم. من زمانی می‌توانم مردم را رهبری كنم كه زندگی من مثل آنها باشد، و همه در كنار همدیگر باشیم.
سالها پیش وقتی ما مورین (ساواك) به خانه ما ریختند كه امام را بگیرند، مادر من در حیاط ایستاده بود و من از خانه بیرون دویدم، و ایشان به من گفت: پدرت را بردند اگر می‌خواهی او را ببینی زودتر برو. كلا مادر و خواهرانم اهل این حرفها نیستند؛ و ترسو نیستند و فقط نگرانیشان در مورد حال امام بود. یك نكته‌یی به خاطرم آمد كه برایتان نقل كنم. یك روز كه تهران شدیدا زیر بمباران و موشكباران بود مادرم وارد اتاق شدند و دیدند كه یك پتویی كج افتاده است؛ با نهایت خونسردی مرا صدا زدند كه بیا و سر پتو را بگیر تا آن را درست كنیم! و امام از این حرف خنده اش گرفت.
بعد از اشغال لانه جاسوسی قرار بود هیاتی به سرپرستی آقای رمزی كلارك به ایران بیاید؛ و درخواست داشتند كه با حضرت امام (ره) ملاقات كنند حضرت امام به محض اطلاع ،اعلامیه‌یی صادر فرمودند و در آن اعلامیه هیات امریكایی را نپذیرفتند و به همه اعضای شورای انقلاب، هیات دولت موقت و سایر مسئولین تذكر دادند كه هیچ كس حق ندارد، با این هیات امریكایی ملاقات بكند. نكته قابل توجه در این اعلامیه، آن است كه تنها اعلامیه جضرت امام (ره) است كه بدون «بسم الله الرحمن الرحیم» است؛ همانند سوره برائت در قرآن كریم. یعنی حضرت امام در این اعلامیه، به پیروی از سوره برائت آن را بدون «بسم‌الله الرحمن الرحیم» شروع كرده اند.
در فراز و نشیب‌های انقلاب اسلامی مردم افغانستان، برای تعیین سرنوشتشان، جمهوری اسلامی ایران همواره خواستار تحقق اراده مردم این كشور بوده است. و برای اثبات این گفته، زمانی را به خاطر می‌آورم كه رهبران روسیه متجاوز در اوج جنگ تحمیلی، به رهبر كبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) پیغام دادند كه اگر می‌خواهید ما اسلحه شما را تامین كنیم، باید در قضیه افغانستان كوتاه بیایید. اما امام در پاسخ فرمودند كه ما سلاح را برای حفظ اسلام می‌خواهیم نه برای نابودی آن.این روزها برای همه كسانی كه عاشق امام بودند و هستند روزهای سختی است. در چنین روزهایی یاران امام در التهاب سختی فرو رفته بودند، دو مساله برای ما مهم بود: یكی رفتن امام كه بعد از امام وضع كشور به چه صورتی درخواهد آمد. از طرف دیگر بعدا از امام، خلا وجودی ایشان را چه كسی پر خواهد كرد. آیا شورای رهبری بناست كار رهبری نظام را به عهده بگیرد؟ و چه كسی رهبر خواهد شد؟ هنوز امام از دنیا نرفته بود كه دوستان ما در بیمارستان جماران جمع شده بودند، و در یك حالت ملتهب دقیقه شماری می‌كردند كه چه موقع امام حالشان خوب می‌شود كه ناگاه دكتر مرا صدا زد و گفت : واقعه اتفاق افتاد. در همان لحظات، اولین تصمیمی كه گرفته شد آوردن اعضای خبرگان از شهرهای مختلف به تهران بود.
بلافاصله یكی از دوستان مامور چنین كاری شد، و شبانه همه اعضای مجلس خبرگان را به تهران دعوت كرد، و آنها هم از دور و نزدیك خود را به تهران رساندند. حضور میلیونی مردم بعد از رحلت حضرت امام در خیابانها، در تمام شهرها، تهران، مراكز استانها و حتی قصبات و بخشها به صورت فشرده، به گونه‌یی بود كه آب سردی بر سر تمام دشمنان این انقلاب ریخت. اگر نبود حضور شما مردم در صحنه‌های انقلاب مسلما تحلیل‌ها و نظرات فرق می‌كرد، و زمینه‌یی درست می‌شد برای تحلیل رسانه‌های بیگانه و دشمنان انقلاب در خارج و شرارت ایادی آنها در داخل.
اما از یك طرف حضور میلیونی مردم، كه بیش از ۹ میلیون نفر از شهرهای مختلف و تهران در خیابانها حضور پیدا كردند، و از طرف دیگر تصمیم بسیار جدی و فوری و سرنوشت ساز مجلس خبرگان، به گونه‌یی با هم تلفیق شد كه گویی خداوند متعال تمام درهای رحمت خودش را بر مردم ما باز كرده است. چرا اینكه واقعه به این مهمی اتفاق افتاد، اما كوچكترین مساله‌یی كه به نظام جمهوری اسلامی خدشه وارد كند اتفاق نیفتاد.
در زمانی كه حزب جمهوری اسلامی منفجر شده بود، شخصیتهای بزرگواری ترور شده بودند و جاهای مختلفی منفجر شده بود، آن شخص جنبشی كه با منافقین كار می‌كرد، یعنی «كشمیری» بنا بود كه چمدان مواد منفجره را بیاورد و در كنار حضرت امام بگذارد، در زمانی كه ریاست جمهور، رییس مجلس و نخست وزیر و وزرا خدمت حضرت امام می‌آمدند، می‌دانید كه نفوذ یكی از كارهای بسیار پیچیده دستگاههای اطلاعاتی و كسانی است كه می‌خواهند به طرف مقابلشان ضربه بزنند. كشمیری در دبیرخانه شورای امنیت آن موقع كار می‌كرد، یعنی دبیر شورای امنیت بود؛ و در جریان كلیه مسائلی كه در آنجا می‌گذشت بود؛ و معاونت آقای رجایی را كه آن موقع ریاست جمهور بودند به عهده داشت. در جلسه معارفه رییس جمهور، نخست وزیر و كابینه و رییس مجلس و بعضی از شخصیتهای دیگر با امام، در سر راه بیت حضرت امام آمدند، گفتند: آقای كشمیری با یك ساك هست، كه در آن ساك وسایل و چیزهایی هست، كه بناست یادداشت كنند گفت‌وگوهایی كه بین ریاست جمهور و نخست وزیر و كابینه با امام است كاغذ و قلم و این جور چیزهاست.
ما قرار گذاشته بودیم كه هیچ‌كس را در هر مقامی كه باشد اجازه ندهیم كه با وسیله‌یی كه در دستش هست بیاید. برای اینكه به این نتیجه رسیده بودیم احتمال تعویض ساكها، چمدانها و یا كیفهایی كه دست وزرا و یا رییس جمهور و غیره است، ممكن است. كما اینكه چنین كاری در سایر كشورها نسبت به آزادیخواهان فلسطینی، توسط صهیونیست‌ها صورت گرفته بود.
آمدند گفتند كه آقای رجایی می‌گوید آقای كشمیری كه دبیر شوراست ! ایشان بیاید و ایشان همه چیزهای ما را می‌نویسد. اگر به ایشان هم ما بخواهیم اعتماد نكنیم پس دیگر به كی اعتماد كنیم . از همین سه راه بیت آمدند و به من چنین حرفی را زدند. گفتم : ما یك مجموعه هستیم و با هم نشستیم یك تصمیمی گرفتیم. نمی توانیم كه هنوز جوهر قلممان خشك نشده آن را نقض كنیم. نه، ما چنین كاری را نمی كنیم و اجازه نمی دهیم. آمدند دوباره گفتند: آقای باهنر و رجایی پیغام می‌دهند به ما و بالا نمی آیند، و می‌گویند: باید آقای كشمیری باشد و این ساكش را بیاورد. سماجت كردیم و گفتیم: نه چنین اجازه‌یی را نمی دهیم كشمیری از ترس اینكه نكند آن چمدان را در سه راه بیت بگذارد و خودش بیاید خدمت امام، در آنجا بچه‌های حفاظت بیت به آن ساك مشكوك شوند و مساله روشن شود، به‌عنوان اعتراض همراه كیفش برگشت. همان كیف در نخست وزیری جلوی مرحوم رجایی و باهنر گذاشته شد و آنجا را منفجر كرد؛ و این دو شهید بزرگوار را از دست ما گرفتند.
برخورد هوشمندانه حضرت امام خمینی(ره) با عملكرد رهبران خائن «ساف» نمونه‌یی كم نظیر از مواضع روشن ایشان در قبال سرنوشت ملت فلسطین است. در چند سال پیش اینجانب، یكی از خاطرات خود را درباره سفر دوم عرفات به جمهوری اسلامی ایران و نحوه برخورد حضرت امام (ره) با وی در حضور رهبر معظم انقلاب و ریاست محترم جمهوری، بیان كردم كه موجب تعجب گردید. زیرا حضرت امام (ره)در این سفر وی را نپذیرفتند و به صراحت فرمودند كه اگر عرفات از «بگین» بدتر نباشد دست كمی هم از او ندارد، به واسطه اصرار بعضی از مسئولان و تاكید بر مصالح جنبش مردم فلسطین، امام (ره) چند دقیقه او را پذیرفت، اما حتی یك كلمه هم بر زبان نیاوردند. و بعد از آن هم او را هیچگاه نپذیرفتند. امام انسانی روشن ضمیر بودند و آنچه را كه در آیینه نمی دیدیم ایشان در خشت می‌دیدند.
در سال ۵۸ وقتی رفراندوم جمهوری اسلامی برگزار شد، یكی دو روز مطبوعات مشغول چاپ آگهی تبریك شدند. امام فرمودند: به روزنامه‌ها بگویید از این كار جلوگیری كنند. ثناگویی مبتذل از آثار طاغوت است كه باید با كوششی همه جانبه از بین برود. در شرایط دشوار تصمیم گیری آنچه كه موجب آرامش و اطمینان قلبی حضرت امام می‌شد، اتكای به خدا، ذكر، دعا و نیایش بود. ایشان تحت هیچ شرایطی زمان دعا و نیایش خود را تغییر نمی دادند، و به همه مستحبات عمل می‌كردند همانگونه كه در مبارزات سیاسی خود به پیروی از حضرت رسول(ص) و ائمه معصومین(ع)به تكلیف اسلامی توجه داشتند. حضرت امام(ره) در مسائل عبادی هرگز از خود نظری نداشتند و مانند یك فرد عادی هر آنچه را كه در این زمینه وارد شده است، دقیقا به همان صورتی كه وارد است انجام می‌دادند. تمام دعاهای مفاتیح الجنان را با همان صورتی كه نوشته شده است، بجا می‌آوردند.
منبع : روزنامه اعتماد
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
مجلس مجلس شورای اسلامی ایران حجاب شورای نگهبان دولت دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران گشت ارشاد افغانستان رئیسی رئیس جمهور
تهران هواشناسی شورای شهر شهرداری تهران پلیس دستگیری سیل قتل وزارت بهداشت کنکور سلامت سازمان هواشناسی
قیمت دلار مالیات خودرو دلار قیمت خودرو بانک مرکزی بازار خودرو قیمت طلا سایپا مسکن ایران خودرو ارز
تئاتر سریال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی زنان تلویزیون سریال حشاشین سینمای ایران قرآن کریم سینما فیلم موسیقی مهران مدیری
سازمان سنجش کنکور ۱۴۰۳ خورشید
فلسطین اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه آمریکا جنگ غزه روسیه چین اوکراین حماس عربستان ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال فوتسال بازی باشگاه پرسپولیس جام حذفی آلومینیوم اراک تیم ملی فوتسال ایران تراکتور سپاهان رئال مادرید
اپل فناوری همراه اول ایرانسل آیفون تبلیغات سامسونگ ناسا بنیاد ملی نخبگان دانش بنیان نخبگان
خواب بارداری دندانپزشکی مالاریا هندوانه