دار و ندار فوتسال ما

یکی از تصمیم‌هایی که کمیته انتقالی فوتبال ایران در آخرین روزهای حیات و فعالیت اش آغاز کرد و باید صبر کرد و دید که آیا فدراسیون جدید به آن استمرار خواهد بخشید یا خیر، شروع و تصویب حرکت اولیه برای کسب میزبانی جام جهانی فوتسال ۲۰۱۲ است.
تیم ملی فوتبال سالنی ایران پس از کسب مجدد مقام قهرمانی آسیا در ۲۰۰۷ و رسیدن به مجوز حضور در جام جهانی ،۲۰۰۸ برای حضور در آن رقابت ها تدارک می بیند، اما از حالا نقشه ها و طرح هایی بزرگ تر دارد و آن، میزبانی دوره بعدی جام جهانی این رشته است، چیزی که انجام آن بسیار سخت تر از گفتن آن است و جای تعجب دارد که کمیته انتقالی در شرایطی در اصل و اصول با آن موافقت می کند که خود رفتنی است و مسوولان تازه ای باید بیایند و اداره دار امور فوتبال شوند. آن چه مهم است، برنامه ریزی برای افزودن بر توان اجرایی و فنی مان در این رشته است، زیرا چند سالی است که از این بابت رکود داشته ایم و به اشتباه گمان می کنیم که چون مقام اولی آسیا را پس گرفته ایم، بنابراین به لحاظ فنی و برنامه ریزی نقصی نداریم و به درجاتی بالا رسیده ایم. آنقدر بالا که حتی به سمت میزبانی جام جهانی این رشته خیز بر می داریم و توان لازم را در این خصوص در خود می یابیم و بهتر بگوییم، گمان می کنیم که توش و توان مورد احتیاج را داریم.
البته میزبانی این جام بسیار آسان تر از جام جهانی فوتبال (چمنی) است، زیرا ابعاد آن بسیار کوچک تر است، اما بازکاری عظیم را می طلبد. در نگاه نخست احداث ۴ سالن بزرگ و استاندارد برای این رشته در چهار شهر عمده کشور برای برگزاری بازی های هر یک از گروه های چهارگانه چهار تیمی این رقابت ها کفایت می کند و می توان مراحل نیمه نهایی و فینال را هم در تهران ساماندهی کرد، اما مساله به همین سادگی ها نیست و باید قوت تشکیلاتی داشت و به لحاظ سازماندهی قوی بود و مهمتر از آن ابتدا فوتسال را در کشورمان به درجاتی رساند که از مرحله استعداد صرف و ناب و ذاتی شماری از بازیگرانش (چیزی که الان هم موجود است) به یک حرکت عظیم گروهی و موج همدیگر بدل شود و بازی تیم ما همان قدر تقویت شود که کارهای فردی مان هست.
ما وحید شمسایی را داشته ایم که اینک مردسال آسیا است و برترین گلزن دیدارهای ملی فوتسال در تاریخ و همانند علی دایی برای این رشته بوده است و ما امثال محمد رضا حیدریان و پیری آذر را هم داشته ایم و تیم هایی که به لحاظ اعجاز فردی حتی گاهی باعث تحسین و غافلگیری ایتالیا و اسپانیا هم شده اند، اما همان طور که تورنمنت بین المللی اخیر فوتسال جوانان در اوکراین (آن جا که ایران صفر-۵ به اسپانیا باخت) نشان داد فوتسال ما هنور در سطوح سنی پایه به کار و تلاش بیشتر نیازمند است و در تمامی رده های سنی بیش از حد به تک ستاره ها متکی و لیگ آن هم سرشار از حاشیه های مضر و بی انضباطی است.
میزبانی جام جهانی فوتسال قطعا باعث رشد بیشتر این رشته در ایران خواهد شد، اما پیش از آن باید کارمان را در این رشته چنان تقویت کنیم که فوتسال در ایران یک موج و ورزش فراگیر شده باشد و حرف و حدیث در آن کاهش یابد و تمام دار و ندار ما در آن به ،۳۰ ۴۰ تیم باشگاهی و ۳۰۰ یا ۴۰۰ بازیکن قابل ذکر منحصر نشود، در حال حاضر فوتسال در ایران هنوز آن قدر فراگیر و بی نقص نیست که میزبانی جام جهانی چیزی را بر دارایی های فنی و تشکیلاتی ما بیافزاید و بر عکس ممکن است از آن بکاهد و ما را تحت فشار روحی و کاری ای قرار دهد که تحمل آن از عهده ما خارج باشد و به شکست منجر گردد.

وصال روحانی

منبع : روزنامه جوان