بررسی فراوانی ضایعات ناشی از اصابت گلوله و ترکش بر اساس اسناد پزشکی موجود در کمیسیون عالی پزشکی

● مقدمه:
زخم های نافذ ناشی از اصابت گلوله و ترکش های حاصل از انفجار مهمات نظامی از اصلی ترین عوامل آسیب رزمندگان اسلام در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به حساب می آید. هدف از این مطالعه بررسی اطلاعات دموگرافیک مجروحین، شیوع انواع عوامل آسیب رسان و نواحی مختلف آناتومیک درگیر بود، تا بتوان بر اساس آنها پیشنهاداتی در زمینه به حداقل رساندن مرگ و میر ناشی از تروماهای نافذ ارایه کرد.
● مواد و روش کار:
در طی این مطالعه توصیفی- مقطعی، اطلاعات دموگرافیک، سال و محل جغرافیایی مجروحیت، عامل آسیب رسان و محل آناتومیک آسیب های وارده به ۱۰۰۰ مجروح جنگی از طریق پرونده های کمیسیون عالی پزشکی استخراج گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های آماری توصیفی همچون فراوانی، میانگین و از طریق نرم افزار آماری SPSS ۱۳ انجام شد.
● نتایج:
میانگین سن مجروحین ۲۱.۹ سال بود، بیشتر موارد آسیب در سال (%۲۰.۵) ۱۳۶۱ بود و %۵۲.۳ مجروحیت ها در جبهه جنوب رخ داده بود. اصابت ترکش (%۵۸.۳) شایع ترین عامل آسیب رسان بوده است. از ۱۸۹۷ آسیب ایجاد شده در مصدومین، شایع ترین نواحی آناتومیک آسیب دیده به ترتیب شامل اندام تحتانی و لگن استخوانی (%۳۰.۵)، اندام فوقانی (۲۴%)، سر و گردن (۱۹%)، شکم و محتویات لگن (%۱۰.۵)، قفسه سینه و مغز هر کدام %۶.۴ و ستون فقرات و نخاع ۳.۲)%) بود.
● بحث:
با توجه به اینکه اصابت ترکش شایع ترین عامل آسیب رسان بوده و اکثر موارد مجروحیت، به دلیل شرایط جغرافیایی خاص در جبهه های جنوبی رخ داده است، لزوم آموزش صحیح نیرو های نظامی در مورد استفاده از لباس های محافظت کننده، کلاه آهنی و استفاده مناسب از موانع طبیعی و مصنوعی از اهمیت بالایی برخوردار است.

حسن علی محبی
جلال نژادسنگسری
اصغر اخوان
یاشار محرم زاده
حمیدرضا صفابخش

منبع : پایگاه اطلاعات علمی