ستاره شناسی رادیویی

کارل یانسگی در سال ۱۹۳۱ امواج رادیویی فضایی را کشف نمود. این امواج توسط تلسکوپهای رادیویی که همان آنتن های بزرگ منحنی روبه آسمان هستند، دریافت می شوند، آنتن، امواج رادیویی را درست همانند متمرکز شدن نور توسط تلسکوپ انکساری، متمرکز می کند. آنتن های رادیویی می توانند ابرهای گازی میان ستارگان را که در نور مرئی غیر قابل تشخیص اند، شناسایی کنند.
تسکوپهای رادیویی علاوه بر دریافت امواج رادیویی، می توانند علایم رادیویی را نیز منتقل کنند. این فوران علایم بسوی جسمی در منظومه شمسی ارسال می شود و پژواک آن توسط آنتن رادیویی دریافت می شود. زمان بازگشت پژواک فاصله از جسم آسمانی را برای ستاره شناسان مشخص می کند. تجهیزات راداری کاوشگر ماژلان که در مدار زهره می چرخد، نقشه ها و تصاویری از سطح این سیاره که مرتبا با باریکه ای از ابر ضخیم پوشیده می شود، تهیه کرده است. رادار همچنین معلوم ساخت که زهره در خلاف جهت سایرسیارات منظومه شمسی می گردد.
می توان تجهیزات راداری را در مدار زمین به تجهیزات رصد متصل کرد. علایم از زمین منعکس می شوند و نقشه های دقیقی از سطح زمین پدید می آورند. این نقشه راداری بخشی از دره «لانگ ولی«، کالیفرنیاست.
می توان علایم دریافت شده توسط دو یا چند تلسکوپ رادیویی را ترکیب نمود و منبع علایم رادیویی مذکور را یافت. به این شیوه تداخل سنجی می گویند. هر چه تلسکوپها از یکدیگر فاصله داشته باشند، اندازه گیری شان دقیق تر خواهد بود. برای تهیه تصویر رادیویی آسمان، به تلسکوپهای بیشتری احتیاج داشت. مجموعه پایگاههای بسیار طولانی ۱۰ تلسکوپ رادیویی دارد و از هاوایی در اقیانوس آرام تا آمریکای شمالی و دریای کارائیب امتداد می یابد.
مجموعه بسیار بزرگ واقع در سوکورو، در ایالت نیومکزیکو در آمریکا، از ۲۷ آنتن رادیویی مجزا تشکیل شده که به شکل حرف وای نصب شده اند. این مجموعه به کمک شیوه تداخل سنجی علایم هر آنتن را جهت تهیه «تصاویر» رادیویی آسمان با یکدیگر ترکیب می کند. این تصاویر آنقدر دقیق اند که با تصاویر نوری قابل مقایسه اند.این مجموعه قابل گسترش است و می توان آنرا تا ۳۶ کیلومتر (۲۳ مایل) امتداد داد. قطر هر آنتن ۲۵ متر (۸۲ پا) است.

منبع : سایت مفاهیم