شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا
دینداری و سوگواری
در زمانه ما به پرسش کشیدن و تامل درباب اشکال دین ورزی موجود در ایران کارساده ای نیست. چرا که میتوان این تامل را به انواع اغراض مختلف تعبیر کرد و متامل را به صدها اتهام کفر و نفاق متهم کرد. اشعری گری که درپایان نوشتار پیشین از آن یاد کردیم چیزی جز این نبود که هرگونه تامل و تعقل درباب دین و اشکال پذیرفته شده دین ورزی مردم را مانع می شود. اشعری گری نوعی پذیرفتن جهان تفاسیر دینی موجد است.
آنگونه که پدیدارشناسان به ما آموختند دین اجتماعی چیزی جز جهان تفاسیر مذهبی نیست. تفسیری که برسر تفاسیر پیشین نشسته است و هریک پیش از خود را تائید کرده است. از نگاه هرمنوتیک احیاء معنا هم بخواهیم پیش برویم باید برای رسیدن به ایمان اولیه (آنگونه که در آغاز اسلام طرح شده است) مجاهدتی عظیم را آغاز کنیم. مجاهدتی عظیم به این معنا که نباید چونان اصحاب کهف از متفاوت شدن ایمان اولیه زمان مسیح دوباره به خواب فرو رویم بلکه مؤمن ماندن، چیزی جز طرح مکرر پرسش درباب دینورزی زمان پیامبر نیست.
اکنون میپرسیم در عهد مومنان زمان رسول، چه چیزی شکل دین ورزی آنان را تعیین میکرد؟ آیا اساسا دین ورزی آنان نیز با مشارکت در مناسک جمعی دینداری مبتنی بر سوگ جمعی استوار بود؟ وآیا شکل دین ورزی موجود در جامعه ما برخاسته از جوهره دینی است یا خود شکلی اجتماعی است که به دینداری ایرانی جهت بخشیده است؟
امروزه دین ورزی در ایران با مشارکت در مناسک سوگ جمعی مترادف شده است. کافی است تحقیقات انبوهی که به صورت پیمایشی دین ورزی مردم را میسنجند نگاهی بیفکنیم. غالب پرسشها ضرورتا سنجش مشارکت در سوگواری جمعی را در دستور کار خود قرار دادهاند. سوگواری نیز در جامعه ما ازطریق به یادآوردن تغذیه می شود.
آری ایمان با یادآوری گره خوردهاست. خداوند دائما در کتابهای مقدس ما را فرا میخواند که به یاد آوریم. اما یادآوری می تواند به موضوعات متفاوتی معطوف باشد. یاد آوری خاطرات دینی دهشتناک ( رخدادها سوگ آلودی که در جهان تشیع از آن نام بردهمیشود) که دائما در ذهنیت دینداران ما بازتولید میشوند صرفا نمونهای از یادآوری برای مومنانه زیستن است. یادآوری مصائب بزرگان دینی به هیچ وجه نمیتواند صورت غالب دین ورزی باشد، اگرچه بدین ترتیب درآمده باشد. نمیتوان تردید کرد که این یادآوری مناسکی به جای آن یادآوری بزرگ نشسته است. چیست آن یاد آوری که در زمان اسلام اولیه برآن تاکید می شد. چیست آن یاد آوری که غایت نزول دین در آن مندرج است؟
بی تردید بازخوانی اشکال دین ورزی یکی از بزرگترین وظایف علمای حوزوی و روشنفکران دینی است. باید دید که دلیل گرایش مردم به جریانهای به اصطلاح معنویتگرا(عرفان سرخ پوستی، هندی، انرژی درمانی،و...) چیست؟ یکی از مهمترین خصیصه این جریانهای معنویت گرا این است که توانستهاند معنویت را با آرامش روان، آسایش خاطر و نشاط در زندگی و امید به فلاح پیوند زنند. همه این جریانها خداوند را نه در نقش ناظر گریهها و انابههای ما و نه در نقش عذاب فرستنده بلکه در قامت نیروئی مثبت و محرک زندگی ترسیم میکنند. دیندارن عصر مدرن به نشاط بیشتری نیاز دارند، اگر چنین نشاطی در دین سنتی نیابند، بی تردید به دنبال بدیلهائی می روند که محصول دنیای جدیدند.
عباس کاظمی
http://kazemia.persianblog.ir
منبع : مطالب ارسال شده
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران مجلس شورای اسلامی مجلس حجاب دولت جمهوری اسلامی ایران رئیسی رئیس جمهور دولت سیزدهم توماج صالحی گشت ارشاد پاکستان
تهران قتل شهرداری تهران سیل کنکور هواشناسی پلیس سلامت سازمان هواشناسی سازمان سنجش زنان وزارت بهداشت
قیمت دلار قیمت خودرو قیمت طلا خودرو دلار بازار خودرو مسکن سایپا بانک مرکزی ارز ایران خودرو تورم
فضای مجازی سینمای ایران سینما سریال پایتخت تلویزیون کیومرث پوراحمد سریال موسیقی رهبر انقلاب فیلم ترانه علیدوستی مهران مدیری
کنکور ۱۴۰۳ اینترنت عبدالرسول پورعباس
رژیم صهیونیستی اسرائیل آمریکا فلسطین غزه جنگ غزه روسیه چین حماس اوکراین ترکیه ایالات متحده آمریکا
فوتبال استقلال جام حذفی آلومینیوم اراک فوتسال تیم ملی فوتسال ایران بازی تراکتور باشگاه پرسپولیس بارسلونا وحید شمسایی لیگ برتر انگلیس
هوش مصنوعی سرطان سامسونگ اپل فناوری ناسا الماس نخبگان بنیاد ملی نخبگان ربات
سازمان غذا و دارو کاهش وزن بارداری مالاریا آلزایمر زوال عقل