غبطه ممدوح نسبت به مال دنیا

● آیا اینکه از خدا درخواست پول و مادیات داشته باشم، اشکالی دارد؟
نعمت‌های دنیا مخصوص کفّار نیست، بلکه برخی بزرگان و اولیای خدا هم نعمت‌های زیادی در اختیار داشته‌اند؛ مثلا حضرت سلیمان علیه‌السلام. در احوال آن حضرت آمده که جن و انس و حتی حیوانات وحشی و پرندگان هم در اختیارش بودند. بنابراین، چنین نیست که هرکسی نعمتی دارد، حتماً آدم بدی است و این نعمت‌ها مایه عذاب او خواهد شد، بلکه این گونه نعمت‌ها اسباب آزمایش‌اند؛ برخی از آن سربلند بیرون می‌آیند و برخی سرشکسته. کسانی که خدا را فراموش نکنند و از آن برای آخرتشان بهره گیرند سربلند خواهند بود و کسانی که در جمع کردن این اموال و استفاده از آنها موازین شرع را رعایت نکنند سرشکسته‌ هستند. بنابراین عیبی ندارد که انسان از خدا بخواهد از اموال دنیایی در اختیار او قرار دهد تا در راه آخرت خود از آن استفاده کند. نعمت‌هایی که در دست مؤمنان است، اگر موجب غبطه ما بشود در این که آنها را در راه خدا صرف می‌کنند، اشکالی ندارد؛ آنچه خطرناک است این است که به داشته‌های کسانی که از آن برای آخرت خود استفاده نمی‌کنند حسرت بخوریم.
● خوشا به حال آن که آرزوهای دروغین و آرزوهای غیرواقعی فریبش نداد!
نعمت‌هایی را که خدا در اختیار دیگران قرار می‌دهد چنان ارزش ندارد که بخواهیم به آنها خیره شویم و دل ببندیم. بله، اگر انسان از راه صحیح مالی به دست آورد و در راه خدا هم مصرف کند خوب است، اما خود مال ارزش دل بستن ندارد، بلکه صرفاً یک وسیله آزمایش است، یک برگ امتحان است و ارزش آن بستگی به این دارد که در آن چه پاسخی بنویسیم.
پس «خوشا به حال بنده‌ای که نسبت به گنه کاران غبطه نخورد برای آنچه از نعمت‌ها و زیورهای دنیا به ایشان داده شده است! خوشا به حال بنده‌ای که آخرت را برگزید و در راه آن کوشش نمود! خوشا به حال آن که آرزوهای دروغین و آرزوهای غیر واقعی فریبش نداد!»

مصباح یزدی، محمدتقی، پندهای امام صادق(علیه السلام) به ره‌جویان صادق، با اندکی تصرف.

منبع : تبیان