بانوی چراغ به دست

در آنجا از لباس بلند بیمارستان خبری نبود. مردان هنوز لباسهای فرم خود را به تن داشتند. وقتی نایتینگل از میان آنها عبور می كرد.
آنها قیافه ای عبوس و اخمو می گرفتند و خود را كنار می كشیدند اما صورتهای جوان آنها نشانگر این بود كه دردی سخت را تحمل می كنند.این بود موقعیت و وضعیت بیمارستان اسكوتاری در تركیه طول جنگی ظالمانه و سخت. فلورانس و یك گروه از پرستارها به آنجا فرستاده شده بودند تا كمك كنند كه وضعیت بیمارستان به صورت قابل قبولی تغییر كند و سر و سامان بگیرد.اولین تغییر كه در بیمارستان به وجود آمد عوض شدن و ضدعفونی كردن لباسهای مردان زخمی بود كه به دستور فلورانس انجام شد.او با استفاده از پول شخصی اش برای بیمارستان لوازم مورد نیاز از قبیل باند، قرص و داروهای جراحی خرید. پرستارها زیر نظر او تمام بیمارستان را نظافت و ضدعفونی كردند. او یك قهرمان است چرا كه توانست وضعیت بیمارستان را تغییر دهد و با هدف سعی و تلاش سخت جان انسانها را نجات داد.
او حتی در حرفه پرستاری نیز تغییراتی به وجود آورد. در آن زمان پرستاری جزو شغل هایی محسوب می شد كه احترام چندان خاصی برای پرستاران قائل نبودند. مردم فكر نمی كردند كه برای این حرفه احتیاج به مهارت و آموزش خاصی است تا بتوان از عهده آن بربیابند و اغلب پرستارها افرادی فقیر بدون تحصیلات بودند. این مسأله برای فلورانس امری غیرعادی بود به ویژه اینكه او در حرفه خود كاملاً متخصص و آموزش دیده بود.
بعد از سازماندهی مجدد بیمارستان كاملاً بهداشتی و تمیز بود و به این ترتیب كمكها و هدایای مردمی و غیرمردمی به سمت بیمارستان روانه شد و بیماران از مراقبت های بهتری برخوردار شدند.وضعیت بیمارستانهای سراسر دنیا برای همیشه تغییر كرد و مراقبت از بیمار به عنوان یك حرفه و شغل شرافتمندانه و پسندیده شناخته شد.«نایتینگل» در ۱۲ ماه می سال ۱۸۲۰ در شهر فلورانس - ایتالیا به دنیا آمد. اگرچه او در ایتالیا متولد شد اما در انگلستان بزرگ شده و زندگی كرد.
خانواده او در سطح بالای اجتماعی بود بنابراین از فلورانس و خواهرش انتظار می رفت كه خودشان را فدای خانواده، همسر، جامعه و فرهنگ خود بكنند. موسیقی و نقاشی یاد بگیرند و تاریخ وفلسفه بدانند.
اما فلورانس در رؤیاهای خود غرق بود و تصور می كرد عشق و علاقه او به پرستاری هدیه ای از طرف خدا و خواست او بوده است و به همین دلیل برای دنبال كردن زندگی حرفه ای خود با شدت و بسیار مصمم فداكاری های شخصی زیادی را انجام داد.
خانواده اش تصمیم او برای انتخاب حرفه پرستاری را رد و با او مخالفت نمودند. زیرا در آن زمان این شغل را افراد سطح پایین و كم درآمد جامعه به عهده می گرفتند و در محیط كثیف و آلوده بیمارستان متحمل كارهای سخت و طاقت فرسا می شدند.یأس و ناامیدی خانواده اش او را از تصمیمی كه گرفته بود منصرف نكرد.
و در سن ۳۳ سالگی برای مدت ۹ سال در رشته پرستاری تحصیل و مراقبت از بیمارستان را شروع كرد.در سال ۱۸۵۳ از او خواسته شد تا در خانه پرستاران هارلی استریت مشغول به كار بشود. در آنجا بود كه او به همه ثابت كرد كه سازماندهی و آموزش بهتری نسبت به دیگران دیده است و سیستمی را در آنجا پیاده كرد كه آب داغ به وسیله لوله به هر طبقه می رسید و او همچنین یك بالابر درست كرد كه غذای بیماران را منتقل كند.
در همین زمان بود كه جنگ شروع شد و ارتش انگلیس برای سكنی دادن سربازان زخمی جنگ آمادگی كافی نداشت. به همین علت و به دلیل شیوع وبا، كمبود امكانات و وضعیت نابسمان بهداشتی وزیر جنگ انگلیس، سیدنی هربرت، از نایتینگل خواست به همراه تعدادی پرستار به بیمارستانی در اسكوتاریای تركیه بروند.در ۲۱ اكتبر سال ۱۸۵۴ او به همراه ۳۸ پرستار كه تعلیم دیده بودند شروع به كار كرد و وضعیت بیمارستان در تركیه وحشتناك بود اما و به غیر از آن پرستارها شاهد رفتار خصومت آمیز پزشكان بودند حتی بعضی از پزشكان به آنها اجازه نمی دادند كه وارد اتاق بیماران شوند اما سیل سربازان زخمی و شلوغ شدن بیمارستان باعث شد تا پزشكان راهی جز كمك گرفتن از پرستاران نداشته باشند.
فلورانس نایتینگل در حالی كه یك چراغ به دست می گرفت شبها وقتی كه بیماران در خواب بودند در بالین آنها می رفت تا مطمئن شود همه چیز مرتب است و بیماران در شرایط خوبی قرار دارند. این كار او باعث شد تا بتواند با بیماران ارتباط نزدیكتری پیدا كند و آنها او را «بانوی چراغ به دست» نامیدند.اگرچه گروههای بیمارستانی مردان از او منزجر بودند، اما قدرت و توانایی او همه چیز را تغییر داد رفتار سربازها با او بسیار خوب شده بود. بنابراین فلورانس نایتینگل توانست انقلابی در حرفه پرستاری دنیا ایجاد كند.

منبع : روزنامه ایران