۱۸ فروردین ۱۳۲۰ ـ بدون ایران، هرگز: اشغال نظامی ایران ، هدف نهایی چرچیل بود

چرچیل نخست وزیر وقت انگلستان در این روز در سال ۱۹۴۱ (۱۸ فروردین ۱۳۲۰) دستور انتقال یک لشکر از هندوستان را به بصره داد. بهانه اعزام این لشکر که عده نفرات آن به چهار هزار تن هم نمی رسید محافظت از حوزه های نفتی بیان شده بود، ولی در واقع، ماموریت این نیرو اشغال نظامی ایران در فرصت مناسب بود؛ زیرا که دولت تهران عمیقا متمایل به آلمان شده بود و دیکته های لندن را مانند گذشته نمی نوشت. چرچیل از دو جهت هراس داشت؛ یکی سقوط شمال آفریقا و رخنه نیروهای آلمان به شرق سوئز و دیگری عبور نیروهای آلمانی از قفقاز و سرازیر شدن به مناطق نفتی خاورمیانه و تصرف منطقه با کمک ارتش ایران. چرچیل می دانست که تصرف خاورمیانه توسط آلمان، بدون کمک ایران امکان پذیر نیست، و به این دلیل ایران را هدف قرار داده بود و به تطمیع و خرید برخی مقامات نظامی و سیاسی ایران و اطرافیان رضا شاه دست زده بود تا در اقدام نظامی انگلستان، ارتش ایران که برای تجهیز آن ۲۰ سال سرمایه گذاری شده بود وارد عمل نشود. چرچیل در همان زمان در پارلمان انگلستان گفته بود که بدون موافقت و همراهی ایران، و یا وجود یک ایران ضعیف و ناآرام، هیچ قدرتی نمی تواند بر خاورمیانه و حتی آسیای جنوبی مسلط باشد.
«تاریخ» نشان که چهار ماه و دوهفته بعد (شهریور ۱۳۲۰) لشکر اعزامی چرچیل از هندوستان، پس از مرخص شدن خائننامه سربازان پادگانهای ایران، بدون برخورد با مانع چشمگیر وارد ایران شد و در اشغال «ایران بی دفاع!» مشارکت جست.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز