عجایب هفتگانه‌ی جهان را بشناسید!

هرم بزرگ جیره که نزدیک قاهره دیده می‌شود یکی از جمله عجایب هفتگانه است که تا این زمان وجود دارد و گذشت دوران و حوادث نتوانسته است خللی در ارکانش ایجاد کند.
سطح قاعده هرم جیره مربعی است که هر ضلع آن ‌٢٣٣ متر است و این اثر معماری حیرت انگیز متکی به سطحی است که مساحتش بالغ بر ‌٥٤ هزار متر مربع می‌باشد.
بر اثر عوامل جوی تاکنون ‌١٢ متر از ارتفاعش کاسته شده است حجم این توده بزرگ و عظیم سابقاً دو ملیون و هفتصد هزار متر مکعب که شامل وزنی معادل هشت ملیون تن بود، این مقدار سنگ ثابت می‌کند که در مشرق رود نیل کوه‌هایی وجود داشته که تخته سنگ‌های آن را به این نقطعه حمل کرده و بر روی هم قرار داده‌اند . بنای عظیم روی قاعده سنگی هرم بسیار دقیق است، به طوری که معماران امروز حیرانند که در آن زمان با چه وسایلی به این دقت بدون کوچکترین اشتباهی اندازه‌گیری و دیزاین شده است.
راهروی ورودی هرم مختصر خمیده‌گی دارد که مستقیم به طرف شمال می‌رود، اگر یک خط فرضی از منتها الیه راهرو ادامه یابد با چند درجه اختلاف پائین تر به قطب منتهی می‌شود و این اختلاف به علت محور زمین است که در طول این مدت پیدا شده است. هرم مصر مقابر فراعنه می‌باشد
● باغ‌های معلق بابل
در زمان قدیم در بابل پادشاهی بود بنام نینوس که با سمیرامیس ازدواج کرده بود. سمیرامیس از زندگی در بابل خسته شده و بابل برای او ملال‌انگیز گشته بود. شوهرش برای رفع اندوه او با قدرت مطلقه‌ای که داشت دستور ساختن بنایی را داد که در کرانه رود فرات بنا گردید. باغهای معلقه میان خالی بود به طوری که تحمل وزن ساکنین آن را داشت و خراب نمی‌شد. برای آنکه به ارزش چنین بنایی پی ببریم باید توجه کرد که در آن زمان هیچ کس از طرز ساختن سقفهای ضربی اطلاعی نداشت. این خود یکی از عجایب ساختمان باغهای معلق گردید.
تنها راهی که برای معماران موجود بوده ساختن ستونهای سنگی بود که قدرت تحمل بنا را داشته باشند. در بنای این ستونها از تخته سنگهای سنگین و چهارگوش که هر ضلع آن پنج متر بود استفاده می‌کردند. در حقیقت باغهای معلق بابل بر فراز جنگلی از ستونهای مرتفع و سنگی قرار گرفته بود.
مساله دیگری که در باغهای معلق بابل فوق العاده به نظر می‌رسید چگونگی نفوذ ناپذیر بودن تپه‌ها بود که بر روی هم قرار داشتند. معلوم نیست چه وسیله‌ای به کار می‌بردند که آب باران و برف از هر یک از باغها به پائین نفوذ نکند برای آبیاری طریقه‌ای به کار می‌بردند که آب رود فرات مستقیماً به مرتفع‌ترین قسمت باغ جریان داشت تا بتوانند درختان و گلها را آبیاری کنند.
باغهای معلق بر همه شهر مسلط بود چشم انداز زیبای داشته و از فراز آن منظر رود فرات، شهر، سربازان و جاده‌ها پیدا بودند و عبور و مرور قافله که بین شرق و غرب در تردد و حمل کالای تجارتی بودند به خوبی دیده می‌شد، اما متسفانه از این شاهکار معماری چیزی باقی نمانده است.
● معبد دیانا (آرتمیس)
معبد دیان (الهه شکار و ماه) در یونان واقع شده بود. ابتدا بارگاه این الهه بسیار نکبت‌بار بود. این بارگاه عبارت از پیکره‌ای بود که داخل درخت مجوفی جای داشت، ولی در قرن ‌٦ قیل از میلاد تصمیم گرفتند معبد بسیار با شکوهی برای الهه بنا کنند. برای ساختن این معبد محل دقیقی لازم بود تا از زلزله‌های دائمی که در این منطقه روی می‌داد در امان باشد و به همین دلیل تصمیم گرفتند روی زمینی باطلاقی و نرم دست به عبارت بنا بزنند.
نخست مقداری زیادی ذغال و چوب و بوجی‌های پوستی در آن باطلاق ریختند تا قابلیت تحمل بنا را پیدا کند. برای مصالح ساختمانی آن ، سنگ مرمر را در نظر گرفتند. این معبد در فضایی به طول ‌١٢٧ و عرض ‌٧٣ متر ساخته شد. ساختمان این محصور به ‌١٢٧ ستون بود که به سبک معماری یونانیف در دو طبقه بالا رفته بود. ارتفاع این ستون‌ها هر یک ‌١٩ متر متر که روی سرستونها تخته سنگهای مرمر چهار گوش افکنده بودند که بام معبد را تشکیل می‌داد. ساختمان این معبد به سال ‌٤٠٠ قبل از میلاد پایان یافت، ولی نیم قرن بعد یعنی در سال ‌٤٤٦ قبل از میلاد بر اثر آتش سوزی مهیبی از بین رفت و نابود شد. شاید به نظر عجیب آید که آتش چگونه توانسته است توده‌های حجیم و وزین سنگ مرمر را از بین ببرد، اما حقیقت امر این بود که سنگ مرمر ستون بندی داخلی معبد بود و تیغه‌های چوبی که اطاقها و راهرو ها را از هم جدا می‌ساخت، به کلی طعمه حریق شد و بر اثر حرارت حاصله از سوختن چوبها سنگهای مرمر اسید کربنیک خود را از دست داده و به صورت سنگهای آهکی معمولی درآمدند و از سنگهای مرمر جز آهک چیزی باقی نماند.
واقع شوم آتش سوزی عمدی بود و مردی جاه طلب به نام استورات چون توفیقی در بدست آوردن شهرت نیافته بود خواست از این طریق شهرتی بدست آورد و معبد دیان را طعمه حریق کرد . معبد را دو باره بنا کردند ولی به سال ‌٣٦٢ میلادی که (گت ها) بر آسیا صغیر تسلط یافتند معبد دیان را برای دومین بار تخریب کردند . کم کم در طول زمان سنگها و سایر مصالح و تزئینات اش را ربودند و بطوری که امروزه کمترین اثری از معبد دیان برجای نمانده است.
● مجسمه زئوس
صبق اساطیر یونان باستان جایکاه زئوس در تسالی بر فراز امپ بود. زئوس آنچنان قدرتی داشت که با مختصر اخمی کوهی را متزلزل می‌کرد. به همین جهت است که فئیدیاس مجسمه ساز مشهورف مجسمه خدای خدایان را با پیشانی ترش و در حالی که چین بر ابرو افکنده است تراشیده. این مجسمه عظیم چهارمین عجایب سبعه دنیای قدیم بود. ارتفاع آن پانزده متربود و نشان می‌داد که خدا بر تخت نشسته است. تخت الهی از عاج و آبنوس بود که طلا و جواهرات گرانقیمت در آن به کار گرفته شده بود.
زئوس از طلا و عاج تراشیده شده بود اندامش از چوب آبنوس بود که قسمتهای عریانش از عاج نشان داده بودند تا برهنه وانمود شود و بقیه بدنش با طلا اندود شده بود. تاجی از درخت خار که آن هم طلا خالص بود روی سر داشت. مجسمه کوچک الهه پیروزی را بدست گرفته و عصای سلطنت را در دست چپ داشت. با وجودی که اثری از این مجسمه برجای نمانده است، ولی از چند سکه قدیم رومیان که بدست آمده می‌توان به عظمت آن پی برد.
● مقبره موزل (هالیکارنارس)
در قسمت جنوب غربی آسیا صغیر، شهری بود بنام (هالی کارنارس) که در قرن ششم قبل از میلاد مسیح شاه موزول با همسرش آرتمیس در آن حکومت می‌کردند. مقبره موزل بنا به دستور آرتمیس زن موزول پادشاه کاریس به عنوان آرامگاه موزول ساخته شد، او به معماران فرمان داد بنایی بسازند که دیدارش خاطر اهرام مصر را در دل زنده کند . بدین معنی علاوه براین که یک شاهکار هنری بوجود آورند مقبره‌ای هم باشد.
بدین ترتیب طرح و پایه پنجمین عجایب دنیا قدیم ریخته شد. این بنای چهار گوش در ساحه ‌١٤٠ متر مربع مساحت ستون بندی شده بود و سقفش هرمی شکل بود که در راس آن گادی پیروزی با چهار اسپ حامل شاه و ملکه بود. این بنا در حدود ‌٤٠ یا ‌٥٠ متر ارتفاع داشت و آن را بنام مقبره موزول یاد می‌کردند. ساخت این مقبره ‌٣ سال پس از مرگ موزل و ‌١ سال پس از مرگ آرتمیس تکمیل شد .
مقبره موزول پس از حمله بربرها و اعراب هنوز بر جا مانده بود. ولی نجیب زادگان و سواران سن ژان آنرا به ویرانی کشیدند تا سنگهایش را برای ساختن استحکامات و برج‌ها به کار گیرند، بعداً در طول سالیان متمادی سنگ‌ها مرمر محوطه‌ای که بنا روی آن واقع شده بود را سوزاندند و از آن آهک ساختند. هنگامی که مشغول سوزاندن آن سنگها بودند تالار زیر زمین آن را کشف کردند که راهروی باریکی داشت و به اطاق کوچکی منتهی می‌شد. دراین اطاق تابوت مجللی از سنگ مرمر پیدا کردند.چون وسایل و ابزاری برای باز کردن تابوت سنگی نداشتند این کار را به روز بعد موکول کردند، اما شبانگاه دزدانی که از این کشف اطلاع پیدا کرده بودند داخل زیر زمین شده و هرچه در تابوت بود، خالی کردند و بردند.
امروزه از آن بنای با عظمت و شگفت انگیز به جز مختصر آثاری که ارزش زیادی ندارند چیزی باقی نمانده است.
● مجسمه رودس
در جنوب شهر هالی کارناس جزیره رودس واقع شده که ساکنین‌اش عموماً کشتیران و ناخدا بودند. به همین دلیل بندر رودس به سرعت رو به ترقی رفت. مردم این جزیره دارای ذوق هنری و مجسمه سازی بودند. به گفته یکی از معاصرین در آن جزیره قریب ‌٣ هزار مجسمه معمولی وجود داشته که ‌١٠٠ فقره آن غول پیکر آسیا بود. مشهورترین آنها مجسمه عظیم و شگرف رب النوع خورشید به نام هلیوس بود که آن را مجسمه رودس می‌نامند.
این مجسمه غول پیکر تقریباً ‌٤٠ مت ارتفاع داشت طوری ساخته شده بود که از وسط دو پایش کشتی‌ها عبور و مرور می‌کردند. ولی متسفانه عمر این مجسمه از ‌٥٦ سال تجاوز نکرد، زیرا در اثر زلزله شدیدی بر زمین افتاد و ویران گردید.
می‌گویند پس از هجوم اعراب و فتح جزیره رودس تکه پاره‌های این مجسمه را به یک نفر یهودی فروختند که وی برای حمل آن تکه‌ها ‌٩٠٠ شتر کرایه کرد.
● فانوس دریایی اسکندریه
هفتمین عجایب جهان در باز هم در مصر بود. برجی که بر فراز آن آتشی بود تا شبها راهنمای ناخدایان برای رسیدن به بندر اسکندریه باشد . این برج در جزیره کوچک فارو بنا شده بود و از همین جاست که کلمه فار به معنای چراغ دریای را در این این نوع ساختمانها که چراغ راهنمایی برای کشتی است بکار می‌برند.
برج دریایی اسکندریه در زمان سلطنت جانشین اسکندر یعنی بطلمیوس دوم ‌٣٠٧ - ‌٢٤٧ قبل از میلاد به وسیله معماری به نام سوسترات ساخته شد . آنچه که تاریخ در باره ارتفاع برج ذکر کرده است باور کردنی نیست. یونانی‌ها می‌گویند در حدود ‌٢٧٢ متر ارتفاع داشته، ولی اعراب که ‌١٠ قرن بعد توانستند قدم به مصر گذارند گفته‌اند ارتفاع خرابه برج به ‌١٦ متر می‌رسد. این برج روی پایه‌ای چهار گوش که ‌٦٩ متر ارتفاع آن بوده از دیواری ‌٨ ضلعی و ‌٣٨ متری بالا رفته است که برج ‌٩ متری دیگر روی آن بنا شده بود که بر فراز برج اخیر فانوس دریایی پرتو افکن بود . این برج تا قرن ‌١٢ راهنمایی کشتی‌ها بود ولی در سال ‌١٣٧٥ میلادی بر اثر زلزله شدیدی که در اسکندریه و سایر نقاط اطراف آن روی داد از بین رفت و چیزی هم از خرابه های آن در دست نیست

منبع : مجله اینترنتی صبح بخیر ایران