مأموریت

زندگی میدانی است که در آن هر کسی توانمندی های خود را به مرحله بروز و اجرا می گذارد.
می دانم که من نیز مانند سایر مخلوقات خداوند در این دنیا برای انجام مأموریت هایی باید خود را آماده کنم که توانمندی و قدرت انجام آن را دارم. از این که خداوند مرا لایق انجام مأموریتی قرار داده است و انرژی و قدرت لازم را نیز در وجودم به ودیعه گذاشته است، خوشنود هستم، حالا که درک کرده ام می توانم در عرصه زندگی و در میدان مسابقه ای بزرگ، آنچه را شایسته است به نمایش بگذارم و الگویی برای مخلوقات خداوند و انسان ها شوم بی اختیار مرا به شادی و لبخند وا می دارد. لبخندی که قبل از آغاز مسابقه و رسیدن به خط پایان روی لب های هر کس می تواند نقش ببندد.

[فاطمه فیضی]

منبع : روزنامه ایران