۲۸ روز بعد... - 28 DAYS LATER

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : اندرو مک‌دانلد
کارگردان : دنی بویل
فیلمنامه‌نویس : الکس گارلند
فیلمبردار : آنتونی داد منتل و یو بلک امپرر
آهنگساز(موسیقی متن) : جان مورفی و گاد اسپید
هنرپیشگان : الکس پالمر، بیندو د استوپانی، جوکا هیتونن، دیوید اشنایدر، کیلیان مورفی، توبی سجویک، نیومی هریس و نوآ هانتلی
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۳ دقیقه


وقتی ̎جیم̎ (مورفی) پیک دوچرخه‌سوار، ۲۸ روز بعد در بیمارستانی سوت و کور از حالت اغما بیرون می‌آید، قدم به خیابان‌های خالی از سکنه‌ای می‌گذارد که حس و حالی مبهم و غریب بر آنها حکم‌فرماست. ̎جیم̎، پس از برخوردی وحشتناک در کلیسائی ظاهراً متروکه، به بازماندگان دیگری می‌پیوندد و خیلی زود از علت سوت و کور بودن خیابان‌ەا و موجودات خطرناکی که در سایه‌ها و گوشه و کنار می‌پلکند، باخبر می‌شود: آشکار می‌گردد که میمون‌ها ناقل ویروس وحشتناکی هستند که قربانیانش را به جنایتکارانی دیوانه و خشمگین تبدیل می‌کند و پس از آن‌که عده‌ای در معرض این بیماری قرار گرفته‌اند، کل ساکنان شهرها نیز بر اثر تهاجم جنایتکارانهٔ مبتلایان، نابود شده‌اند. آیا هنوز هم کورسوی امیدی برای بشریت باقی مانده یا این‌که ویروسِ مرگبار به کشورهای دیگر نیز راه یافته و تمامی کرهٔ زمین را آلوده کرده است؟
● پس از شکست تجاری و هنری ساحل (۲۰۰۰)، بویل به همان فضائی برمی‌گردد که از آن آمده. سینمائی تجربه‌گرا و در عین حال حرفه‌ای. ۲۸ روز بعد... شروعی فوق‌العاده و غافل‌گیرکننده دارد و در ادامه صحنه‌هائی درخشان، هرچند در پایان بیشتر به یک فیلم کلیشه‌ای ژانر تبدیل می‌شود و حتی در صحنه نهائی جا را برای ساخت قسمت دوم هم باز می‌گذارد، اما به هر حال بویل را از فضای ساحل بیرون می‌آورد. بزرگ‌ترین ویژگی ۲۸ روز بعد... فضاسازی آن است. شوک‌های مقطعی به تماشاگر در کنار تصویر لندنی که خالی از سکنه شده چنان هولناک است که فیلم را در حافظهٔ تصویری مخاطب ماندگار می‌کند. مورفی این‌جا خودش را به‌عنوان پدیدهٔ بازیگری سینمای بریتانیا به رخ می‌کشد و بازی هریس هم ریزه‌کاری‌های قابل توجهی دارد.