بچه های فوتسال به حق خود رسیدند، اما....

همان طور که پیش بینی می شد، فقط عناوین برترین تیم و بازیکن سال فوتسال آسیا به ایران رسید و تیم ملی این رشته و ستاره ،۱۰ ۱۲ سال اخیر آن وحید شمسایی به عناوین فوق دست یافتند، اما در هیچ یک از شاخه های دیگر، افتخارات به ایران نرسید و این چیزی بود که از قبل پایه گذاری شده بود.
به واقع ما در فهرست های اولیه و ثانوی برترین فوتبالیست سال آسیا دو نماینده داشتیم، اما وقتی به لیست نهایی ۳ نفره رسیدیم اثری از جواد نکونام ، سید مهدی سید صالحی مشاهده نمی شد و آنها قبل از محاسبات پایانی کنار گذاشته شدند و سرانجام عنوان اول در این قسمت به یاسر القحطانی از عربستان رسید که لابد موقعیت عالی مالی کشورش سهمی بیشتر از توانایی و کار فنی مهم دو فوتبالیست عراقی همچون یونس محمود و نشاط اکرم را در ذهن و نظر سران AFC به خود اختصاص داده و از آن مهمتر شمرده شده است!
بعد ازحذف سید صالحی و نکونام و به رغم آمدن نام امیر قلعه نویی در میان کاندیداهای مربی برتر سال مشخص بود که این عنوان را به وی نخواهند داد و در عین این که گمان می رفت این عنوان و افتخار به مربی سئونگنام کره جنوبی تعلق گیرد،آن را به رئوف یل نی یف مربی تیم ملی ازبکستان سپردند تا مشخص شود که مبنای این امر کمک AFC به بنیاد های فوتبال در کشور های فاقد امکانات کافی در قاره بوده است. با این حال ایراد و مساله کاستی در انتخابات AFC به حدی است که نمی توان همه را برشمرد و یا فقط به نکات و ایرادات فوق الذکر اکتفا کرد و از بقیه امور نگفت.
● حق های تضییع نشده
یکی از کاستی ها برای انتخاب بهترین مربیان سال مبنا را براین می گذارد که افراد نامزد حتما آسیایی باشند و از این طریق ویه رای برزیلی که عراق را در مقابل چشم های خیره شده ناظران فاتح جام ملت های آسیا کرد و لوکابوناچیچ کروات که سپاهان را به نایب قهرمانی باشگاه های قاره رساند، در عین لیاقت کاندیدا نشدند.
بدتر از همه طرح مسخره ای بود که چند سال پیش AFC باب کرد و اعلام نمود اگر کاندیدا ها به مراسم توزیع جوایز نیایند، هیچ شانسی برای دریافت عناوین نخواهند داشت و این چنین بود که تعدادی از ایرانی های شایسته از رسیدن به حق شان در آن سال ها بازماندند که علی کریمی نمونه روشنی در این خصوص است. در نهایت جوایز AFC و به ویژه مهمترین جایزه که عنوان مرد سال باشد، تبدیل به جایزه ای شد که سیاست ها و ملاحظات خاص در اهدای آن رای بیشتر از سزاواری افراد داشته است.
کافی است بازیکن درخشانی مثل شونسوکه ناکا مورا هافبک چپ پای ژاپنی که اینک در سلتیک اسکاتلند سرنوشت ساز است، در تعدادی از مسابقات آسیایی و زیر مجموعه کنفدراسیون شرکت نکند و اصلا کاندیدا نشود و در سال های اخیر در شرایطی عناوین نخست به یک فوتبالیست عمانی و یا حمداله منتشری از عربستان برسد که ناکامورا به وضوح برترین فوتبالیست قاره بوده است.
● اصل حاکم
در این میان بچه های ما (تیم ملی فوتسال و شمسایی) با رهایی از روند هایی از این قبیل با شایستگی در انتخابات ۲۰۰۷ اول شده اند، اما متاسفانه اصل حاکم بر AFC، قاعده درستی نیست و فوتبالیست های شایسته آسیایی را گاه دلسرد می کند و این جای تاسف دارد.

وصال روحانی

منبع : روزنامه جوان