کودکی آینه بزرگسالی

نتایج تحقیقات بخش نورون شناسی موسسه ای در مونیخ حاكی از آن است كه از حدود چهارسالگی می توان تشخیص داد ضریب هوشی كودك در چه حدی است و از شش سالگی حتی می توان پیش بینی كرد كه توانایی و استعدادیادگیری او در آینده چقدر خواهد بود. اما این توانایی را می توان تا آغاز دوره جوانی پرورش داد. به مفهوم اینكه تعلیم و آموزش سنجیده هر كودك استعدادهای ذاتی او را شكوفا می كند. البته آنچه كه تا شش سالگی بروز می كند توانایی ذاتی است كه بستر این رشد فراهم می كند.
نكته جالبی كه در تحقیق درنظر گرفته شده رابطه میان ضریب هوشی و قدرت منطق است. نتیجه نشان می دهد قبل از دوران مدرسه هیچ رابطه مشخص و معنی داری میان هوش و فكر كردن منطقی وجود ندارد. این رابطه در دوران آموزش و تحصیل شكل می گیرد. فاكتور مهم و تأثیرگذار بر این رابطه ریاضیات است.
پژوهشگران در بخش دیگری از تحقیق به زمان و نحوه شكل گیری حافظه كوتاه پرداخته اند. نموداری كه نشان دهنده قدرت حافظه كوتاه مدت از شش تا هفده سالگی است نمایانگر آن است كه حافظه كوتاه مدت تا سن هفده سالگی افزایش پیدا می كند اما بعد از این سن تقریباً ثابت می ماند و تغییر محسوسی نخواهد كرد. ناگفته نماند كه این تحقیق محدوده سنی سه تا بیست و سه سال را در برمی گیرد. دانش آموزانی كه در دوران ابتدایی حافظه بهتری برای یادگیری و از بركردن شعر و تاریخ دارند در دوران بزرگسالی نیز این توانایی را حفظ خواهند كرد.
بخش آخر تحقیق به شكل گیری اخلاق و رفتارهای سنجیده اجتماعی در شخصیت كودكان می پردازد. برای كودكان در سنین چهار، شش و هشت سالگی داستانهای مختلفی خوانده شد. در تمامی این داستانها قهرمان در بخشی از داستان ارزشهای اخلاقی را زیر پا می گذارد مثلا در داستانی كه برای كودكان چهار ساله خوانده شد قهرمان داستان شیرینی می دزدد. پس از پایان داستان از كودكان چهار ساله پرسیده شد آیا كسی اجازه دارد شیرینی بدزدد؟ اگر نه، چرا؟ نتیجه نشان می دهد كودكان خیلی زود تفاوت خوب و بد را تشخیص می دهند. مثلا ۹۸ درصد كودكان معتقد بودند نباید شیرینی دزدید چون دزدی كار بدی است.

منبع : روزنامه کیهان