زمان بازیافته - LE TEMPS RETROUVÉ

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : فرانسه، ایتالیا و پرتغال
محصول : پائولو برانکو
کارگردان : رائول روئیس
فیلمنامه‌نویس : ژیل توران و روئیس، بر مبنای رمانی نوشتهٔ مارسل پروست
فیلمبردار : ریکاردو آرونوویچ
آهنگساز(موسیقی متن) : خورخه آریاگادا
هنرپیشگان : کاترین دونوو، امانوئل بئار، ونسان پرز، پاسکال گره‌گوری، ماری فرانس پیزیه، کیارا ماسترویانی، آری‌یل دومبال، ادیت اسکوب، الزا تسیلبرشتاین، جان مالکوویچ، مارچلو ماتزارلا، لوسی‌ین پاسکال، برنار پترا، آلن روب‌گریه و اینگرید کاون
نوع فیلم : رنگی، ۱۶۲ دقیقه


پاریس، پس از جنگ جهانی اول. ̎مارسل پروست̎ (ماتزارلا)، نویسندهٔ بیمار و علیل و منزوی مشغول به پایان رساندن کتابش ̎در جست‌وجوی زمان از دست رفته̎ است. او به وقایع و اشخاص مهم زندگی و اثرش می‌اندیشد. بقیهٔ داستان بین ̎وردورن̎ و ̎گرمانت̎ در پاریس، روستای محل زندگی‌ کودکی‌اش، محل گذران تعطیلات تابستانی او در جوانی‌اش و پاریس سال‌های جنگ می‌گذرد. ̎مارسل̎ دوران کودکی تا بزرگسالی‌اش را در دنیا آمیخته از واقعیت و تخیل مرور می‌کند: ̎بارون دو شارلو̎ (مالکوویچ) و محبوب سابقش، ویولونیستی به نام ̎مورل̎ (پرز)؛ قهرمان جنگ، ̎سن‌لو̎ (گره‌گوری) و همسرش، ̎ژیلبرت̎ (بئار)؛ شاهزادهٔ گرمانت (پاسکال) و همسرش، ̎اوریان̎ (اسکوب)؛ ̎مادام وردورن̎ (پیزیه)، ̎شارل سوان̎ (پترا) و همسرش، ̎اودت̎ (دونوو) که مادر ̎ژیلبرت̎ است و خواننده/بازیگری به نام ̎راشل̎ (تسیلبرشتاین). خاطرات گذشته و تخیلات زمان حال ̎مارسل̎ مثل جریان رودخانه‌ای از دنیای واقعیت به تخیلات حرکت می‌کنند. در پایان، ̎مارسل̎ سالخورده به دوران کودکی‌اش می‌نگرد که در ساحلی در حال دویدن است. او از خلال هنر، زمانی را بازیافته است.
● موفق‌ترین اقتباس سینمائی از اثر نامدار پروست که همیشه تصور می‌شد (و می‌شود) که هم مناسب سینما نیست (به دلیل جنس عمیقاً ادبی) و هم هست (به دلیل ارتباط نزدیک تصاویر متحرک با خاطره). فیلم تلفیقی غیرعادی از فیلم‌های پیش‌روی هنری و درام‌های تاریخی/ادبی لوکس به‌دست می‌دهد و حیرت‌انگیز است که آن را نه فیلم‌سازی اروپائی، بلکه کارگردانی شیلیائی/تبعیدی با پس‌زمینهٔ ساخت فیلم‌های تجربی ساخته که در ضمن تمایلات دست‌چپی نیز داشته است. این‌جا بازیگران همه موفق هستند؛ به‌خصوص مالکوویچ که (حتی در هیئت فرانسوی) مثل همیشه جذاب جلوه می‌کند.