چین‌ها

به طور كلی چین‌ها را می‌توان به عنوان پیچ و موجهای حاصله در سنگها تعریف كرد. به عبارت دیگر، چین‌ها آن دسته از تغییر شكل‌های سنگها هستند، كه فقط باعث تغییر وضعیت سنگ می‌شوند، به صورت پیچ و موجهای حاصله در سنگها بدون اینكه در آن گسستگی به وجود آورند.
گرچه چین‌ها را در طبقات رسوبی، سنگهای آذرین لایه‌ای شكل و سنگهای لایه لایه دگرگونی بهتر می‌توان مشاهده كرد ولی در سنگهای توده‌ای شكل نیز چین خوردگی دیده می‌شود.
● مشخصه‌های چین
لولای چین- لولای چین خظ فرضی‌ای است كه نقاطی از یك لایه را كه دارای حداكثر انحنا هستند، به یكدیگر وصل می‌كند.
سطح محوری چین- سطح فرضی‌ای كه تمام لولاهای چین را در برداشته باشد، به نام سطح محوری چین خوانده می‌شود. سطح محوری چین ممكن است افقی، مایل و یا قائم باشد.
محورچین Fold axis - محورچین را می‌توان به عنوان فصل مشترك سطح محوری چین با یك لایه دلخواه از آن تعریف كرد.
دامنه‌های چین- طرفین چین،به نام دامنه‌های آن خوانده می‌شود.
اثر محوری چین Axial Trace- فصل مشترك سطح محوری چین را بایك سطح افقی یا قائم به نام اثر محوری آن نامیده می‌شود. معمولاً سطح افقی را، سطح زمین را در نظر می‌گیرند.
خط‌الرأس یا ستیغ- خط‌الرأس چین، خط فرضی‌ای است كه بالاترین نقاط یك چین را به هم وصل می‌كند.
خط‌القعر- خط‌القعر هرچین، خط فرضی‌ای است كه پائین‌ترین نقاط آن را به یكدیگر
وصل می‌كند.
قله - بالاترین نقطه یك چین، به نام قله آن نامیده می‌شود.
زاویه میل چین- وضعیت هرچین را می‌توان با لولای آن مشخص كرد. زاویه شیب لولای چین به نام میل آن خوانده می‌شود.
● تاقدیس و ناودیس
تاقدیس Anticline- در حالت كلی، تاقدیس را می‌توان به صورت چینی كه تحدب آن رو ببالاست تعریف كرد. تاقدیس بصورت چینی تعریف می‌شود كه طبقات قدیمی‌تر در مركز آن قرار دارند. در حالت ساده ، شیب دو دامنه تاقدیس درخلاف جهت یكدیگر است.
ناودیسSyncline - درحالت كلی، ناودیس عبارت از چینی است كه محدب آن بطرف پائین است. در ناودیس ساده نیز شیب دو دامنه به سوی یكدیگر است.

منبع : پایگاه داده‌های علوم زمین کشور