بلر در محکمه تاریخ

● تحلیل «اكونومیست» از ۱۰ سال نخست وزیری
هفته نامه «اكونومیست» چاپ لندن سرمقاله شماره جدید خود را به تحلیلی از دستاوردهای یك دهه نخست وزیری «تونی بلر» در انگلیس به مناسبت اعلام استعفای وی از رهبری حزب كارگر و نخست وزیری اختصاص داده است.
این نشریه با اشاره به كاهش محبوبیت بلر در سالهای اخیر و اثرات منفی جنگ عراق، عملكرد كلی دوران ۱۰ ساله حضور وی در قدرت را مثبت دانست و نوشت: بلر در بسیاری موارد انگلیس را نسبت به سال ۱۹۹۷ پیشرفت داده است.
اكونومیست افزود: رشد اقتصادی پایدار در دوران رهبری بلر باعث بهبود وضعیت زندگی انگلیسی ها شد، تعداد مدارس و بیمارستانهای نامناسب به شدت كاهش یافت، متوسط نمرات دانش آموزان بالاتر رفته و تعداد بیشتری از آنان وارد دانشگاه می شوند.
اعتبارهای مالیاتی و افزایش نرخ حداقل حقوق نیز موجب از بین رفتن عوامل نابرابری و كمك به خانواده های كم درآمد شده است.بلر همچنین در دوران نخست وزیری خود انگلیس را به كشوری بردبارتر و جهانی تر تبدیل كرد، قانون دفاع از حقوق بشر و حقوق مدنی را به تصویب رساند و با تاسیس دولتهای محلی در اسكاتلند، ولز و حتی ایرلند شمالی باعث پیشرفت دمكراسی شد.در ادامه این سرمقاله آمده است: بلر همچنین بحث جاری در جامعه اروپا را تغییر داد و افكار عمومی را وادار كرد توجه بیشتری به تغییرات مخرب آب و هوایی و فقر در آفریقا داشته باشد.
اكونومیست سپس با بررسی دلایل سقوط محبوبیت بلر نوشت: مسلما مساله جنگ عراق، در كاهش محبوبیت بلر موثر بود، اما دلایل دیگری نیز برای این حادثه وجود دارد.بلر در سال ۱۹۹۷ نه تنها از اكثریت پارلمانی برخوردار بود بلكه كشوری را در پشت خود داشت كه خواستار اهدافی مشابه اهداف تعیین شده توسط وی در تركیب دستاوردهای دشوار «مارگارت تاچر» نخست وزیر سابق انگلیس با عدالت اجتماعی بود.
با این وجود عدم آمادگی بلر موجب شد، دولت وی پس از بدست گرفتن قدرت برنامه ای برای بهبود خدمات عمومی نداشته باشد و به همین علت به نابودی تلاشهای موفقیت آمیز تاچر برای بهبود وضعیت زندگی در انگلیس بپردازد.
هفته نامه انگلیسی اضافه كرد: سیاستهای دوره اول نخست وزیری بلر موجب تخریب وضعیت نظام آموزشی و خدمات درمانی انگلیس شد و بلر نیز كه در پایان این دوره دستاوردی محكم را برای نشان دادن نداشت، مجبور شد به استفاده از روشهای اپوزیسیون و دستكاری اخبار برای ایجاد ذهنیت پیشرفت و فعالیت در دولت خود در افكار عمومی متوسل شود.«بلر در دوره دوم نخست وزیری خود سرانجام راهكاری را برای بهبود وضعیت خدمات عمومی آماده كرد كه بر اساس سیاستهای مبتنی بر بازار حزب محافظه كار و هزینه كردن مخارج بیشتری توسط دولت پایه ریزی شده بود.
در این شرایط بود كه ۱۱ سپتامبر و پس از آن جنگهای عراق و افغانستان اتفاق افتادند كه این حادثه به همراه تلاشهای براون برای تضعیف بلر موجب از بین رفتن فرصت انجام اصلاحات در صحنه خدمات عمومی شد. بلر پس از مواجهه با این شرایط تلاش كرد اصلاحات مورد نظر خود از جمله افزایش شهریه دانشگاهها را به هر صورت و حتی به بهای به خطر انداختن موقعیت خود به پیش ببرد اما حقیقت اینجاست كه با وجود بهبود بسیاری از بخشهای خدمات عمومی، این بخشها می توانستند بسیار بهتر از این باشند در صورتی كه مبالغ هنگفتی نیز برای بهبود آنها به هدر رفته است و افكار عمومی این مساله را به خاطر خواهند داشت.»
اكونومیست ادامه داد: هیچكس فاجعه ایجاد شده در عراق در چهار سال اخیر را تكذیب نمی كند با این وجود سوء مدیریت فاجعه آمیز عراق پس از پایان جنگ نشان می دهد، بلر باید تاكید بیشتری بر برنامه ریزی دقیق برای دوران پس از جنگ در این كشور می كرد.«صحیح است كه اگر بلر قصد داشت دوست صریحی برای آمریكا باشد باید بر كنار گذاشتن «دونالد رامسفلد» و تعطیلی زندان گوانتانامو تصریح كرده و فشار بیشتری برای ایجاد یك كشور مستقل فلسطینی بر «جورج بوش» رییس جمهوری آمریكا وارد می كرد، اما تقصیر اصلی بر عهده بوش و خودداری وی از پذیرش نظریات بلر است كه در مقایسه با بوش، اطلاعات گسترده تری درباره جهان عرب و مساله تروریسم داشت.بلر در واكنش به بحران عراق دو گزینه داشت.
او می توانست با خروج از عراق سرنوشت بدتری را برای این كشور و آمریكا رقم بزند و یا با باقی ماندن در عراق تلاش كند بخشی از آسیبهای وارد شده به این كشور را كه انگلیس نیز یكی از عوامل آن بود، جبران كند.»در بخش پایانی سرمقاله آمده است: شاید بزرگترین دستاورد بلر این باشد كه نه «گوردون براون» (وزیر دارایی) و نه «دیوید كامرون» رهبر حزب محافظه كار انگلیس در صورت به قدرت رسیدن سیاست وی را تغییر نداده و حداقل برای مدتی در عراق و افغانستان باقی خواهند ماند.
براون نیز با وجود بدبینی اولیه خود احتمالا اصلاحات بلر در بخش خدمات عمومی را ادامه خواهد داد.«اگر شهرت مارگارت تاچر به این علت است كه نیازهای انگلیس را برآورده كرد، بلر می تواند حداقل ادعا كند خواسته های مردم انگلیس را برآورده كرده است.»سرمقاله اكونومیست با عنوان «تاریخ چگونه درباره بلر قضاوت خواهد كرد» با این جمله خاتمه می یابد: بلر احتمالا به عنوان نخست وزیری بسیار بزرگ در یادها نخواهد ماند، اما دستاوردها و محبوبیت وی در آینده بهتر از امروز، مطرح خواهد شد.

منبع : روزنامه ابرار