صدمات مغزی

صدمات اوليهٔ مغزى در زمان حادثه ايجاد مى‌شوند. صدمات ثانويه، آسيب‌هاى پيشروندهٔ مغزى درنتيجهٔ هماتوم، ادم، ايسکمى و يا هيپوکسى مى‌باشند که منجر به نقايص تأخيرى و پيشروندۀ عصبى مى‌گردند. مغز ممکن است به‌طور مستقيم در زير محل واردشدن ضربه و يا در بعضى موارد در نقطه مقابل دچار صدمه گردد. به‌دليل خشن‌بودن کف حفرهٔ فرونتال و تمپورال، قسمت‌هاى قدامى و تحتانى فرونتال و تمپورال در معرض خطر بالائى قرار دارند. حرکت ناگهانى مغز درون جمجمه، منجر به له‌شدگى اين نواحى مى‌گردد.

- پيش‌آگهى:

على‌رغم درمان و مراقبت‌هاى شديد بين ۳۰ تا ۵۰% از موارد آسيب‌هاى شديد وارد به‌سر، فوت مى‌کنند. بيمارانى که پس از گذشت ۳ روز، هنوز وضعيت حرکتى غيرطبيعى را نشان مى‌دهند معمولاً زندگى مستقلى نخواهند داشت. پيش‌آگهى کودکان به‌مراتب بهتر بوده و ممکن است بعد از يک کُماى طولانى به يک وضعيت طبيعى برسند.