موضوعات سیاستگذاری

افزايش کاربردهاى صنعتى

همچنين اختلافاتى به‌علت تفاوت ديدگاه‌هاى زيبائى شناختى و عملکردى گروه‌هاى گوناگون پديد مى‌آيد. آنهائى که طرفدار گسترش کاربردهاى بيرون شهر براى امور کشاورزي، استخراج معدن، امور دفاعي، آبخيزدارى و جنگلدارى هستند، طى ۲۵ سال گذشته تحت فشار شديد جبههٔ متحدى قرار گرفته‌اند که عقيده دارد وضعيت سنتى بايد باقى بماند. براى نمونه، کميسيون جنگلدارى و شرکت‌هاى مختلف آب محدود شده‌اند که به کيفيت محيط توجه داشته باشند و دسترسى به زمين‌هاى عمومى را محفوظ نگاه دارند. قانون جنگلدارى (۱۹۶۷) و شرکت‌هاى آب (۱۹۷۳) نمونه‌هائى از اين فشارها را نشان مى‌دهد.

هنگامى که اين موضوع مورد توجه قرار مى‌گيرد، افزايش کاربردهاى تفريحى بيرون شهر عاملى براى تخريب خود منبع به‌شمار مى‌آيد، چشم‌اندازهاى عملکردى و جنبه‌هاى زيبائى شناختى در پرده‌ٔ ابهام فرو مى‌رود. فرسايش جاده‌ها، ريخته‌ پاشيده کردن، تراکم، شلوغى بيش از حد، و تخريب گياهگان و جانورگان (مجموعهٔ گياهان و جانوران) ممکن است آسيب‌هائى پديد آورد که به همان اندازهٔ دگرگونى‌هائى که بر اثر عمليات کشاورزى به‌وجود مى‌آيد جدى باشد. قانون حيات‌وحش و بيرون شهر مصوب ۱۹۸۱، واکنشى بود به نگرانى از افزايش هر دو عامل کابردهاى تفريحى و عمليات کشاورزي.

دسترسى و دسترس پذيرى

واژهٔ دسترسي، ابهام‌آميز است زيرا مى‌تواند شامل دو موضوع کاملاً متفاوت باشد.

- حق قانونى ورود به بيرون شهر

- داشتن توان بهره‌گيرى از چنين حقى

بنابر نظر کاليز (۱۹۸۴) در معناى نخست دسترس به حقوق قانونى به شکل عرفى تعريف شده ورودى يا بهر‌ه‌گيرى گفته مى‌شود. در مفهوم دوم، دسترس به مفهوم آن نوعى دسترس پذيرى است که عوامل سهيم در رعايت و بهره‌گيرى از حقوقى که به شکل تعريف شده است را در بر مى‌گيرد. بنابراين دسترس‌پذيرى يعنى در نظر گرفتن رشتهٔ تأثيرات کامل فرهنگى و اجتماعى - اقتصادى که ممکن است استفاده از حقوق قانونى را تسهيل کند يا نکند. بنابراين براى نمونهٔ حق قانونى دسترسى به زمين‌هاى کميسيون جنگلدارى بدان مفهوم نيست که منابع براى همه کس در دسترس خواهد بود. پاره‌اى از مردم ممکن است نتوانند هزينهٔ رفتن به آنجا را تأمين کنند، برخى ممکن است از دسترس‌پذيرى آن منابع بى‌خبر باشند، و عده‌اى هم مانند افراد معلول ممکن است به اين نتيجه برسند که آن تسهيلات نامناسب يا ناکافى است، يا اصلاً وجود خارجى ندارد.

برخوردهاى مرتبط با ورود به زمين براى اهداف تفريحى بازتابى است از تفرقهٔ بين زمينداران و کسانى که صاحب زمين نيستند، کسانى که در جست‌وجوى گردشگرى بى‌قيد و بند هستند و آنهائى‌که زمين را مايملک خودشان به حساب مى‌آورند.

در بريتانيا بيشتر زمين‌ها متعلق به بخش خصوصى است و نظر به اينکه شرکت راه‌آهن بريتانيا و کميسيون جنگلدارى مشغول فروختن زمين‌ها هستند. اين نوع مالکيت رو به افزايش است. شورد (Shoard) (۱۹۸۷) نشان داده است که قريب %۱۳ از سطح کشور بريتانيا در اختيار بخش‌هاى دولتى و ۸۷% آن در دست بخش خصوصى است. اين دسترس پرسش‌هائى را در مورد حقوق يک گروه از مردم (صاحبان زمين)، براى محدود ساختن فرصت‌هاى تفريحى براى ديگران مطرح مى‌کند و اينکه تا چه اندازه صاحبان زمين مى‌توانند به شکلى که گمان مى‌برند مناسب است از اين حق استفاده نمايند.

برخورد در مورد مالکيت تازگى ندارد. حصارکشي، به‌ويژه به هنگامى که در سده‌هاى هجدهم و نوزدهم به نقطهٔ اوج خود رسيد، به تشکيل چندين انجمن منجر گرديد که در پى حفظ بهره‌گيرى از بيرون شهر براى اهداف تفريحى بود. سوابق اين درگيرى‌ها و تلاش‌ها در چندين کتاب مختلف (هيل، ۱۹۸۰؛ راتمن، ۱۹۸۲؛ شورد ۱۹۸۷؛ اسپينک ۱۹۹۴) مورد بحث قرار گرفته است. در دهه‌هاى سال ۱۹۷۰، رشد گروه‌هاى مرتبط با محيط زيست (دوستان زمين، گروه مشاور کشاورزى و حيات وحش، شوراى درخت) و اسب آسايش و تفريح نشان‌دهندهٔ چالش ديگرى است در برابر حقوق صاحبان زمين براى اينکه هر طور دلشان خواست از زمينشان بهره گيرند.

برخوردهاى بين افراد در جست‌وجوى تفريح

ساير موضوعات دربارهٔ تقاضاهاى گوناگون گروه‌هاى در پى تفريح متمرکز گرديده است. ماهيگيران بر ايجاد صلح و آرامش پافشارى مى‌کنند تا بتوانند از پشتيبانى لازم براى حذف ديگر فعاليت‌هاى مبتنى بر استفاده از آب مانند قايقرانى و کشتيرانى بهره‌مند گردند. شوراى کوهنوردى بريتانيا ممکن است، در تلاش براى حفظ محيط طبيعى براى کوهنوردان، با کوشش‌هائى که براى علامت‌گذارى جاده و وسيع کردن آن براى استفادهٔ راهپيمايان انجام مى‌گيرد به مخالفت برخيزد. راهپيمايان که در جست‌وجوى آرامش و تنهائى هستند ممکن است تلاش کنند از فعاليت‌هائى مانند موتورسوارى جلوگيرى نمايند. تفريحات نوينى مانند هنگ‌گلايدينگ، قايقرانى در خشکى يا Splash-Zone trarersing ابداع مى‌شود و با ورزش‌ها و تفريحات تثبيت شده برخورد پيدا مى‌کند. گروه‌ها از منافع خودشان در برابر ساير استفاده‌کنندگان تفريحات بيرون شهرى دفاع مى‌کنند به‌ويژه در صورتى‌که منافع ديگران با منافع آنان ناسازگار باشد. حل اين‌گونه اختلاف‌ها (مثلاً در مورد استفاده از نوعى مخزن) اغلب مستلزم برنامه‌ريزى فعاليت‌ها در اوقات خاص روز، هفته يا سال است. اين‌گونه برخوردها به شکل گسترده‌ترى گوناگونى ماهيت تفريحات بيرون شهرى را به تصوير مى‌کشد.