منزلگاه اول – منزل قبر

انسان پس از مرگ بلافاصله توسط اقوام و خویشاوندان ، غسل داده می شود و تنها چیزی كه پس از مرگ از دنیا با خودش می برد چند متر پارچه سفید (كفن)است كه او را پس از غسل دادن به آن می پیچند و پس از خواندن نماز میت بدون معطلی به خاك می سپارند .خانه قبر كه اولین منزلگاه پس از مرگ است ، حضرت علی از آن به خانه وحشت ، دیار غربت خانه خاك ، و خانهٔ تنهایی یاد می كنند ، یا اهل التربه یا اهل الوحشه ...! خانه ای است تنگ ، تاریك و نمور كه غیر از مرده كسی در آنجا نخواهد بود .پس از دفن مرده در خانهٔ قبر ، اقوام و آشنایان بدون معطلی به منزلشان بر می گردند تا به مراسمات ترحیم و ختم و میهمانانی كه از دور و نزدیك جهت تسلیت گویی و ابراز همدردی‌ آنده اند برسند .
دیگر نه برادری نه خواهری ، نه پدری و نه مادری ... هیچ كس با او ، نمی ماند . مگر اعمال او از نیك و بد . دو ملك خداوند یعنی نكیر و منكر اولین كسانی كه به قبر مرده داخل می شوند . لحظات بسیار سخت و دلهره آور است كه آن دو ملك انسان را مورد بازخواست قرار می دهند ، خوشا به حال مؤمنین و آن كسانی كه بتوانند به سوالات این دو ملك پاسخ بگویند و بدا بحال انسانهای كافر و فاسق و فاجر كه عذاب الهی را از آن ساعت درك خواهند نمود .

منبع : سایت دوستان